არ ჩაიქნიო ხელი

რა , უცნაურია არა? ხელოვნურად ვიკვებები , და არარაობით ვსუნთქავ. რა ყოფილა ეს ცხოვრება , ყველაფერი ერთ დღეს მთავრდება. შეშინებულმა ფარხმალი დავყარე ,

სიცოცხლის საათი 10

რაჭისკებ მივდივარ,თვალები და გგული უკან მრჩება,მაგრამახლა ვერ მივბრუნდები,უკვე ძალიან ღრმად შევტოპეთ.პირველი ღალატის შემდეგ ეს დიდი არაფერია,მაგრამ ქალისთვის რომელიც ერთ დროს მიატოვეს და შვილი მოაკვლევინეს ბევრს ნიშნავს

ყველგან გამოგყვები (8)

საუზმის მერე ანამ ჰეილი დააძინა და ნინასთან და ჯორჯთან ერთად დირექტორთან სალაპარაკოდ წავიდნენ. როუზვუდის საშუალო სკოლას ვერ შეადარებდი საქართველოს საუკეთესო სკოლასაც კი, მას უზარმაზარი ეზო ჰქონდა.

უცნობი ნაცნობები (ნაწილი 3)

სახლში შესულმა გაოცება ვერ დავმალე.საოცარი სიმყუდროვე იგრძნობიდა. კრმისფერი და ყავისფერი ტონები ჭარბობდა ოთახში. შუაში ხის ჟურნალების მაგიდა იდგა და ზედ რამოდენიმე სქელტანიანი წიგნი იდო.შორიდანვე შეატყობდით რომ საკმაოდ ძველი იყო.მაგიდის გარშემო

წარსულის სიყვარული (ნაწილი 10)

-მე და გიგა ბავშვობიდან ერთად მოვდივართ, მერე წამოვიზარდეთ და მივხვდით რომ ის მეგობრობა რაც ჩვენ გვაკავშირებდა სიყვარულში გადაიზარდა,უამრავი ლამაზი დღე და წუთები გვაქვს ერთად გატარებული მაგრამ,როგორც ყოველთვის ხდება ხოლმე ჩვენს შორის მესამე პირი

"femme like you"... (ნაწილი 4)

მეორე დღეს, რომ გავიღვიძეთ ელე და გიო უკვე ქვემოთ დაგვხვდნენ: -წავიდეთ გვრიტებო?-გიო -ხო წავიდეთ, ჩაალაგეთ? -კი თქვენ? -კი მანქანამდე უხმოდ მივედით. როგორც კი ჩავჯექით ისეთი სიჩუმე ჩამოვარდა ვერ გაუძელი და მუსიკა ჩავრთე. როგორც ჩანს ეს სიმღერა

სიყვარულს ყველაფერი შეუძლია

სიყვარული?სიყვარული,ეს ის გრძნობაა რომელსაც სიტყვებით ვერ აღწერ.ის ისე უცებ იჭრება შენს სხეულში რომ შენ ვერ ამჩნევ და აღარასდროს გადის.პირველი სიყვარული? პირველი სიყვარული რათქმაუნდა ყველაზე გამორჩეულია:პირველი.შეხება,პირველი ჩახუტება,პირველი კოცნა

მივიწყებულთა კუნძული 2

როგორ ველოდი ამ წუთებს. ჩემი სახლის წინ ვდაგავარ. გული საშინლად მიცემს. ლამისაა მკერდიდან ამოხტეს. ფეხები მიკანკალებს. თავს ძალას ვატან და სახლში შევდივარ. ერთდროულად სიხარულსაც ვგრძნობ და შიშსაც. ნაცნობი ადგილები ერთმანეთს ცვლის.

ყინულისფერი

ვიდექი მინდორში და ვტიროდი, ვტიროდი უცრემლოდ.ვგრძნობდი გათელილი ბალახის სისველეს და მიწის ვიბრაციას. სხეული დამებზარა, სული ნაპრალებიდან იღვრებოდა ლავად და ბალახის უსუსურ ღეროებზე ცრელმებად იბნეოდა.

ბედის საჩუქარი თავი 15

რაც გვიწერია არ აგვცდება არასოდეს. ვინმეს რომ ეთქვა რამდენიმე თვის უკან ეს მელოდა და ასეთი ბედნიერი ვიქნებოდი, შეიძლება ხმამაღლა გამეცინა და რა თქმა უნდა არ დავიჯერებდი. ყველაფერი სიზმარი მეგონა და გაღვიძება არ მინდოდა, მეგონა თვალს რომ გავახელდი