მათხოვარი (16 თავი)

მეთექვსმეტე თავი კარებში გვერდზე ვიწევი და ბიჭებს შემოსვლის საშუალებას ვაძლევ. ხმას არც ერთი არ იღებს, უსიტყვოდ მომყვებიან საძინებელში. სანდროს ასეთ მდგომარეობაში ნახვას აშკარად არ ელოდნენ: - რა გჭირს, შე ჩემა?! - ირაკლი შეშფოთებული დაჰყურებს

სიყვარული,ეს ბრძოლაა

-მამა ჩემოდნები ჩავალაგე.... -კარგი ნიკა...მაშინ დროა წავიდეთ... -მოიცა ფრენა 2 საათშია მანამდე ბიჭებს ვნახავ -კარგი არ დააგვიანო და არ დალიო

შენი სიყვარულის ფობია მემართება (38)

ჯადოსნური მომენტია, როდესაც შენს საყვარელ ადამიანთან ერთად იღვიძებ - რამდენიმე წუთი უაზროდ ვუყურებდი მის სახეს და ცვეტში ვტკბებოდი მისი სილამიზით, ბავშვივით დავუწყე ფერება, ნელი მოძრაობით შევეხე ჯერ თვალებს შემდეგ კი

My Moonlight (CH.1)

ლონდონი ყოველთვის ცივი იყო, განსაკუთრებით წლის ამ მონაკვეთში, როცა შემოდგომა ნელ-ნელა იწურება და ზამთარი მოდის. დღე მოკლდება, ამინდი ცივდება, ტანსაცმელი კი უფრო თბილი და კომფორტული ხდება. იმ ოთხი წლის განმავლობაში რაც აქ ვცხოვრობდი ყოველთვის

თქვენთვის წერილია!

მეშინია სიჩუმის ახმედ.ლილიმაც ხომ ვერ გაუძლო უსიტყვო ცხოვრებას?მეც ვერ ვუძლებ.ხალხი მაბიჯებს და პირველად ვგრძნობ ამგვარ ტკივილს და გაოცება ძრავს ჩემს არსებას.არ ვიცი რატომ ხდება ასე,არ ვიცი რატომ არ ვგავარ სხვებს.ყველაფრისთვის პატარა ვარ ახმედ.ამ

ირმის ნახტომი -8-

''წყლიდან ამოგდებულ თევზს ვგავარ, რომელიც ფართხალებს და წყალში მაინც ვერ ხტება. ზღვის სუნს გრძნობს, მისგან მონაბერ ჰაერს, თოლიების ხმას... სულ ერთ ნაბიჯში ბედნიერებაა, თავისუფლებაა, ხალისია, მას კი ამ მცირე მანძილის დაფარვა არ გამოსდის.''

არა დეპრესიას! ეს სუსტების საქმეა !

ბოლო ორი დღე ცუდად ვიყავი, ცუდად რა დეპრესიის საწყის სტადიაში. მსგავსი რამ ხშირად მახასიათებს, ახლა უბრალოდ ამ ბოლო დროინდელს გეუბნევით. ჯიას ვუყურებდი. ტირილის ხასითზე ვიყავი. შოკოლადმა და ყავამაც ვერ მიშველა. მაგრამ მგონი ფილმა იმოქმედა. ცოტა

უკეთესობის მოლოდინში (ნაწილი 2)

მაპატიეთ ბავშვებო ვერ შემოვდიოდი.. გუშინ ვაპირებდი ამ ისტორიის დადებას მაგრამ ორჯერ წამეშალა და ისევ ამის გადაწერის თავი აღარ მქონდა..ტელეფონით დავდე და ვიცი შევდომები ბევრი მექნება მაპატიეთ... ვეცდები მესამე ნაწილი ორ დღეში დავდო.. დიდი მადლიბა

მე შენი სითბო შემიყვარდა

'მე შენი სითბო შემიყვარდა' - ეს მსურდა მეთქვა, გთხოვ მომიტევე სტროფებისთვის არევა რითმის. არც კი ვფიქრობდი ისე ვიწყე გრძნობების წერა, შემომეწერე ჩემებური - საოცრად მშვიდი.

ალუბლები (4)

შემეშინდა.ძალიან შემეშინდა აბსოლუტურად ყველაფრის. რატი მათიაშვილი თუ გიორგი დადვანი?ეს ჩემი გულიც უშნოდ იყო გაჩუმებული, არც ტვინი აფრქვევდა აზრებს.აი, მანდ მივხვდი რომ რაღაც ცუდის დასაწყისი ნამდვილად იქნებოდა.