მე წვიმად მოვალ

თავსხმა წვიმაში დასველებას თუ კი გაბედავ მაგ ლამაზ სხეულს მიაგებებ ულმობ ქარიშხალს მე წვიმად მოვალ, მოგეკვრები თმებზე თავხედად შუბლს დაგინამავ და თვალებში კოცნას გავრისკავ.

დაბრუნება //3//

სახლში მისულს თავისი ძმაკაცები დახვდნენ. სამზარეულოში იყვნენ და ლუდისთვის ბაკლებს ეძებნენ. -აქ რა ჯანდაბას აკეთებთ -უთხრა ბიჭებს და კედელს მიეყუდა . -ვაა მოხვედი ტო -შეეგება ანდრია -დღეს ფეხბურთი როა დაგავიწყდა?.

დათარსული კაცი (თავი 9)

-ამის გაძლება არ გინდა?! თქვა მედოუზმა და მაგიდას მიუჯდა. აბა, რას იტყვით? მე მგონი, კერი არაფერს იგონებს. -გეთანხმებით, მიუგო რემიკმა. თან მეორე მოწმეც ხომ გვყავს. კებიმაც განაცხადა, ის ტიპი მაღალი და ზორბა იყოო. რაღაც-რაღაცეები უკვე ვიცით.

გზა, სიცოცხლისა ... (თავი 2)

- აჰჰ, აჰჰ... - გულზე მჯიღებს ირტყამდა, რას არ მისცემდა, რომ ახლა მთელი ძალით ეღრიალა, ეღრიალა დაჭრილი ლომივით, ეტირა, დაელეწა ყველაფერი... რას არ მისცემდა, რომ გონებიდან წაეშალა ის ამაზრზენი კადრები, რომელიც სულს, გულს ყოველწამიერად უგიჟებდა,

ფარვანა ( 10 )

- და ვინ გითხრათ რომ მის გაშვებას ვაპირებ? -ეშმაკურად ჩაიღიმა და კიდევ ერთხელ მოსვა ლუდი, - მოიცა რა, აქ ძალით გამოკეტავ რაპუნცელივით? - კარგი რა ასე მიცნობთ? როგორ ფიქრობთ რომ არ ვხვდებოდე მის გრძნობებს ჩემს მიმართ ასეთ სერიოზულ ნაბიჯს გადავდგამდი?

მომეცი შანსი( თავი 11)

ბარგი მალევე ჩაალაგა და დემეტრესთან გავიდა , რომელიც ბოლო ნახევარი საათის განმავლობაში უძრავად იჯდა საწოლზე და რეალობას მოწყვეტილი ფიქრობდა თავის ცხოვრებაზე.

არასწორი სიყვარული(თავი 7)

7 თავი რამდენიმე წუთი გაყინული ვიდექი, და გარძრევას ვერ ვახერხებდი, როცა დავინახე რომ ლილუმ თვალები გაახილა და დამიანახა, გამოვფხიზლდი, და სწრაფად მოვწყდი ადგილს. -ჯანდაბა, ჯანდაბა, ჯანდაბა… - ნეტა დუდუმ თუ იცის? შენობიდან გამოსულმა ჰაერი ხარბად

მწვანეთვალება იდიოტი ( თავი 3 )

იღიმოდა.მისკენ წავედი, მასთან ისე ახლოს მივედი მის სუნთქვასაც კი ვგრძნობდი, ის დაიძაბა, დაიბნა და მისი ლამაზი მწვანე თვალები გააფართოვა. - გიგი, მწვანეთვალება იდიოტო ეხლა აქედან წადი და მეტჯერ არ შემაწუხო,შენი ნახვა არ მსიამოვნებს.- მოვტრიალდი და

გზა, სიცოცხლისა...

- სიცოცხლის გზას? რომელ სიცოცხლის გზას? გზა, რომელიც სამუდამოდ ჩამოვაქციე, ჩავხერგე და ერთ ადგილს მივეჯაჭვე... - მაქსიმეს თვალებში ცრემლი მოზღვავებოდა.

ვიყინები

ულევი დარდი შემივსებს გულს, უაზრო ნატვრა შემიხრავს სულს, დავხედავ საათს, გასულა წლები, ჩავწვები მარტო, საბანში ვთბები,