_ვერ გვიცანი გოგო? (5) (სასიამოვნო მოულოდნელობა)

_აქ რა გინდათ ძმებო?-გახარებულმა თქვა და ჯერ ნიკასთან მივიდა მოეხვია შემდეგ დემეტრეს და იოანეს ბოლოს კი ელენესთან შედგა და ბიჭებს გაკვირვებულმა მოავლო თვალი .. "ვინ არის"ო თვალები დაუქაჩა _ელენე_სიცილით ჩაილაპარაკა იოანემ_ავალიანი

როცა ჩვენს ქუჩაზე გაზაფხული მოვა(7)

7გაბრუნდა და წავიდა.უკან არ დადევნებია,თაკო ნახა,გვიანობამდე კაფეში იჯდნენ.ნანუკა სახლში იყო,მთელი დღე ბალიშიდან თავი არ აუწევია,ნამდვილი ეჭვიანობის გრძნობა,როგორი ძლიერი ყოფილა,თითქოს სულამდე შესძრა.მაგრამ სულ სხვა ვითარება იყო ირაკლისთან,იმ ღამით

მიყვარხარ სვანო

დგეს სკოლის პირველი დღეა ამიტომ როგორც ყველა მეც სიხარულიტ წამოვხტი სკოლაში წასასვლელადა და დედას არ დასჭირდა ჩემი ’’ოთაის აღება,, ფეხზე წაამოვხტი თუ არა მაშინვე აბაზანაში შევარდი იქიდან გამოსული როგორც ყოველთის დავიწყე პიქრი იმაზე თუ რას ჩავიცმევდი

როცა გაგიცანი...(1)

თეატრალური? არ მესმის როგორ, როდის მოასწრო?-გავიგე დედაჩემის განრისხებული ყვირილი. -თმას ღერა-ღერა დავაცლი. ლუკა, მოეთრიე აქ.-მამაჩემის მკაცრ გამოხედვას ოთახის ჩაკეტილი კარის მიღმაც ვგრძნობდი.   უცებ ბრახუნი. ისევ შიში და დეპრესიული აზრები. მათთვის

ბაბუა

ბავშვობიდან მესმოდა გმირი ბაბუის შესახებ, რომელიც მეორე მსოფლიო ომის მონაწილე იყო და ფრონტიდან აღარ დაბრუნებულა. ჩვენთვის მოყოლილი, ბებიას ზღაპრების მთავარი გმირი თითქმის ყოველთვის ის იყო. ყოველ ღამე ვისმენდი ამბავს ასფურცელაზე, რომელიც ომში წავიდა,

როცა მონატრება ცდება საზღვრებს

როცა მონატრება ყველაფერზე ძლიერია, როცა დაღლა გადააგდებს ყველა ძალებს, მაშინ თუნდაც ოკეანის იქეთ გიმღერია, მაშინ მიგიხურავ ცხვირწინ კარებს. როცა შენი ყოფნა აზრს დაკარგავს, როცა უკვე გაცივდება ყველა გრძნობა, მაშინ სწორედ გული ბზარს დაფარავს,

დედაშვილობა

მიეცით მათ თავისუფლება... მიეცით გზა... მიეცით უფლება, იყვნენ ის, ვინც სურთ და თვლიან, რომ უნდა იყვნენ... მიეცით უფლება დაუშვან შეცდომები, რათა თავად მიხვდნენ, რომ შეცდნენ... და ნუ მოსთხოვთ იყვნენ სრულყოფილები! თქვენ ხართ? იცნობთ ვინმეს, ვინც არის?

უფროსის ვაჟი! [2]

დილით ტელეფონის ხმა აღვიძებს, ხელის ფათურით ეძებს ტელეფონს, მალევე აგნებს ბალიშის ქვეშ და თვალების გახელის გარეშე პასუხობს.–გისმენთ– ისეთი ხმა აქვს თითქოს დიდი ხანია გაციებულია და ყელი საშინლად ტკივა.–მილა შენ ხარ?–ჰა?– უცებ წამოვარდა

ჩემს ოთახში არ ანთია სინათლე, მაგრამ ისმის შენი სუნთქვის ხმა.

რაღა გვეშველება, ან უფრო სწორად გვეშველა უკვე. ჩვენ ხომ დამპალი პოეტები ვართ, კიდევ უფრო დამპალ ცხოვრებაში, ნუ გვიწყენთ, ნუ გაგვიბრაზდებით.

შორს (სრულად)

-არა არაფერი არარის კარგად. მტკივა აი აქ მტკივა (მითხრა და გულზე ხელი დაიდო) შენ არ იცი რა გრძნობაა საყვარელი ადამიანის დაკარგვა. -დამიჯერე ძალიან კარგად ვიცი.(მე) ძალიან ცუდი რამ გადამხდა მეც მაგრამ დღეს ვიღიმი, იმიტომ რომ ცხოვრება თამაშია, სადაც