მექალთანე თუ მესაკუთრე....2

-ანი მომისმინე რა?.... -ლევან რაგინდა რაუნდა მითხრა? -არგათიშო გთხოვ...შენ ცუდად გაიგე ...ეს ყველაფერი...იცი..მე... -რა შენ ლევან?რა? შენ.. ჩემი თვალით დავინახე...იმ ბაიკერ გოგოს რომკოცნიდი, რაღაუნდა ამიხსნა? შემეშვი რა.! ტელეფონი გავთიშე,და სახლში

მთვარის ბნელი მხარე - III თავი

სჭირდება კი მას ასეთი თოჯინა, როგორიც მე ვარ? თოჯინა, რომელსაც შეუძლია მხოლოდ ღიმილი და იმ ფრაზების წარმოთქმა, რისი ალგორითმიც ჩადეს მასში შემქმნელებმა? და რაც ყველაზე მთავარი და მტკივნეულია, ამ თოჯინას ახსოვს, რომ ის ოდესღაც იყო ადამიანი.

ნუთუ ეს ჩემი ცხოვრებაა? (2)

ანანომ და ნინიმ(ჩემი კლასელი რომელსაც ვერვიტან) ნერვები მომიშალეს -ვაიმე მარიამ შენმა ნამდვილმა მამამ დაგივიწყა არჭირდებოდი და გადაგაგდო როგორც ნაგავი(ანანო)

მინდა ანგელოზი ვიყო 2

ამ 17 წლის ბიჭს კი ისეთი ძალა აღმოაჩნდა, რომ ვერავინ შეძლო მისი შეკავება, დემე პირდაპირ მიეჭრა მანქანის მძღოლს და რამდენჯერმე დაარტყა მუშტი,შემდეგ კი, როცა ძლივს მოაშორეს, პირდაპირ სადარბაზოში შეიჭრა და სახლში ამოვიდა...ვერც კი ავუხსნი მათ თუ როგორ

წავიდეთ !

წავიდეთ, ავუყვეთ გრძნობების ხეობებს! გადავდგათ ნაბიჯი - განვუდგეთ უსისხლო მკვლელობებს! წავიდეთ - გველიან ტიტველი ვერხვები, ჩვენ ავაყვავილოთ ტუჩების მხურვალე შეხებით! წავიდეთ! ღრუბლებზე ავიდეთ ფერებით! ვამღეროთ ჩიტები მხურვალე, მაჟორულ ბგერებით!

რთულია კიდევ ენდო 1

სანდრო ლამის გაგიჟდა,არა იმის გამო რომ იქ ყოფნა მოუწევდა,არამედ იმიტომ რომ არ იცოდა ის გოგო როგორ იყო,რა მდგომარეობაში იყო ახლა.მის ადვოკატს დაურეკა და ისიც სასწრაფოდ მივიდა განყოფილებაში.მიუხედავად იმისა რომ ალექსანდრე საკმაოდ გავლენიანი

ოდესმე გყვარებია? (3)

სიყვარულის ისტორია...ჯერ ათი საათი არ იყო. გაკვეთილებზე დაბრუნების და მითუმეტეს ლიდას და გიოს სახის ნახვის სურვილი არ მქონდა, სახლში რომ წავსულიყავი დედა ჯერ არ იქნებოდა დაბრუნებული, მითუმეტეს მამა. მხოლოდ ძიძა დამხვდებოდა. სკოლას ისევ სახლში

_მეშინია შენი შემეშვი!(5)

_მეშინია შენი შემეშვი!(5)_ერეკლეს ხმა დაუმძიმდა_თვეამეტი წლის ვიყავი როდესაც ჩემი ძმა..._თავზე ხელი ნერვიულად გადაისვა_გარდაიცვალა_ჩუმად ჩაილაპარაკა_ძვლივს გადავიტანე მისი სიკვდილი რამის ჭკუიდან შევიშალე,მას შემდეგ მაქვს ნერვების პრობლემა..ერთი

შემომეფეთე და... პასუხი მინდა..

შემომეფეთე და კარგო, ისე გამიღიმე, ტრფობის ჩამიტარე თითქოს გაკვეთილი. სიტყვა ვერ გავბედე, მხოლოდ გავიღიმე, მიწას დავენარცხე მუხლებმოკვეთილი. მართლაც წამი იყო, ტურფავ, საოცნებო, ნეტავ რა გსურდა რომ გეთქვა, შავთვალებავ, იქნებ მიმახვედრო, რაზე

პირადი ცხოვრება თუ კარიერა? (თავი 1)

-ჰეი-უკან მიიხედა და უცნობი დალანდა,თუმცა მალევე მოაშორა თვალი. -მისმინე,მგონი,გიცნობ-მაღალი ხმით თქვა ბიჭმა. -ინტერნეტიდან,ალბათ-უღიმღამოდ უპასუხა და ტელეფონში ჩაიხედა. -არ დამელაპარაკები ნორმალურად?-გაბრაზება დაიჭირა ბიჭის ხმაში.