მოსამსახურის ქალიშვილი [3]

-მე გაგაფრთხილე -მე კი არ გავითვალისწინე- მხრები აიჩეჩა მამაკაცმა -უტიფარი ხარ! -შენ კი სექსუალური ქერა! -ჯანდაბა,როდესმე შეწყვეტ ჩემთვის ამის ძახებას? -მამაკაცი თავიდან დაფიქრდა,თითქოს წყვეტდა გონებაში, შეეწყვიტა თუ არა,მაგრამ მყისიერად ცალყბად

უკანასკნელი სახსოვარი

ვერ მოგიშორე... ვწუხვარ, მაგრამ სხვა გზა არ იყო... ნახევარ საათს არ ჩათვლემენ ჩემი თვალები, შენ ისურვე და ჩვენი გზები ამად გაიყო, ო, ჯერაც ისევ თვალწინ მიდგას შენი თვალები...

_მეშინია შენი შემეშვი (4)

_კარგი ჩემო პუტკუნა გელოდებბი მაშინ... _გიუშ_ვითომ ბრაზით ჩაილაპარაკა ანკამ და ჩაიცინა_ოც წუთში მანდ ვარ მიყვარხარ_და გათიშა ,კმაყოფილი და ბედნიერი ღიმილს სახიდან ვერ იცილებდა ახლა ისეთი შეგრძნება ქონდა თითქოს ვარსკვლავებს დაკრეფდა ციდან.. _აბა

დათა (სრულად)

წამი რომელიც ყველაფერს ცვლის წამი რომელიც ყველაფერს აფუჭებს. გიფიქრიათ წარსული დაბრუნებაზე? გიფიქრიათ როგორ ატკინეთ საყვარელ ადამიანს გული? გიფიქრიათ რომ თუ წარსულში დაბრუნდებოდით ყველაფერს შეცვლიდით? აღარ დაკარგავდით?

შევხვდებით... (3)

სიყვარულის ისტორიასახლში ავედი, მამა სახლში არ იყო, მარტო მე და დედა ვიყავით, ყველაფერი დაწვრილებით მოვუყევი. - გიყვარს? - დედას არასდროს არაფერს ვუმალავდი. - არ ვიცი, ის ისეთი განსხვავებულია. სულ რაღაც ორი დღეა რაც ვიცნობ, თუმცა ის მთელი ორი წელია

მეოცნებე (საქვეყნო დღიური)

ხედავ თეთრ კაბაში გამოწყობილ გოგოს? წარმოიდგინე ჩვენი ქორწილი! ჩვენი ქორწილი სასაცილოა არაა? ჩვენ ჩვენს სიამაყეს ვერ ვაჯობეთ და რომელ ქორწილზეა ლაპარაკი? მეც მიყვარხარ, შენც გიყვარვარ, მაგრამ..... ეს მაგრამ არის ყველაფერი. ყოველ ღამე ძილის წინ

თეთრი ანგელოზი - 3

- ეჰ , სულ გაგასულელათ ამ სიყვარულმა თქვენ ! - თავი გადააქნია და ღიმილით გაუსწორა თვალი საქარე მინას. - მე ის აღარ მიყვარს ! - ბოროტულად ამოიქირქილა და განაბულმა მიადო მინას თავი.

ფულზე გაცვლილი ბედნიერება (დასასრული)

ნახევარი საათიც არ იყო გასული კარები თათულიმ რო შემოანგრია დ გაბერილი მუცელით წინ დამიჯდა... -აბა ქალბატონო მარიამ, გამოტყდებით თუ ძალით გამოგტეხოთ? ჩვეული ტონით დაიწყოიმ ამბიდან რამდენიმე თვე გავიდა.... გოგოები უკვე კარგად დამრგვალებულები იყვნენ და

გამოიდარებს,გამოიდარებს,თორემ ძვირფასო ნამეტანია.

თვითონ მითხრა დავანებებ თავს სწავლასო.მაგრამ,მისი თვალეები მეხვეწებოდა ეს არ გააკეთო და არ დათახმდეო. -ქეთა მასე არ შეიძლება შენს თAვზეც იფიქრე ცოტა.აწი უნდა შექმნა ოჯახი და ნერვებს ნუ გაიფუჭებ -არ ვთხოვდები საერთოდ,ახლაც ვწვალობ და მერეც ვიწვალო?არ

მინდა ვწერო

მინდა ვწერომინდა ლექსი დავწერო რითმა ყელში მაწვება მაგრამ ლექსი ვის უნდა მკითხველიც კი არ მრჩება.... მინდა ჩემი ლექსებით სიხარულო ვაფრქვიო ჩემი სენტიმენტებთ ყინულს ცრემლინ ვადინო.... მაგრამ გაქრა ოცნება იმედი გამიცრუვდა ამ სამყაროს შემყურე