დაკარგული წლები

დღეს თექვსმეტი წლის შემდეგ ისევ ვუბრუნდები ჩემს სახლს,არც კი ვიცი შეიძლება თუარა მას ჩემი ვუწოდო,,ის კი ვიცი რომ ერთ დროს ჩემი საკუთრებაც იყო.სოფელს რაც უფრო ვუახლოვდებოდი მით უფრო მემატებოდა ნერვიულობის შეგრძნება,საჭეს ხელს ვუჭერ და ყურადღება ჩემს

მეხსიერების მუდმივობა [სრულად 1]

გილოცავთ ყველას შობა-ახალ წელს!! ჩემი ისტორიით კი სულ მალე დავბრუნდები. მიყვარხართ ძალიან და მადლობა ყველაფრისთვის!!!მთელი ღამე ვერ დაიძჳნა, წრიალებდა, გული აჩქარებით უცემდა, რამდენიმე ღერი მოწია, ამანაც არ უშველა, თავისი ამ მდგომარეობით

მაინც შემიყვარდი ( თავი 1 )

ცხოვრება ამოუცნობი განტოლებაა... ზოგისთვის მას ერთი ამონახსნი აქვს, ან ორი, მაგრამ ზოგიერთმა ჯერ კიდევ ვერ ამოხსნა მისი მნიშვნელობა, ან შეუძლება არც უნდათ გაიგონ თუ რა იმალება ბოლოში, X-ის ნაცვლად... ვერგაიგებ შენს ბედს როგორია, რას გიმზადებს და

ის... თავი №1

მე მქვია კესი, ვარ 18 წლის. არ ვარ მაინცდამაინც ანგელოზი. მაქვს შავი თმა და ნაცრისფერი თვალები. დავდივარ სროლაზე და მაქვს იარაღი. ალბათ გაგიკვირდებათ მაგრამ ასეა. ვიცმევ ბიჭურად. არ მყავს შეყვარებული. სამაგიეროდ მსოფლიოში ყველაზე მაგარი დაქალები სულ

ლილიტის ქალიშვილი

პირველი ნაბიჯი როდესაც საკუთარ თავზე სიმართლე შევიტყვე, სულ რაღაც 17 წლის ვიყავი, აზროვნება ჯერ არც კი ჩამომყალიბებოდა, რომ უკვე ამერ-დამერია… მაშინ, როდესაც საკუთარი თავი, ჩვეულებრივი უიღბლო მაღალკლასელი მეგონა, რაღაც არაადამიანური აღმოვჩნდი…

ცივი სხეულები 6

გოგონა თბილად იწვა საწოლზე და რაღაცნაირად იშმუშნებოდა.ადამი ჩაფიქრებული იჯდა ბუხართან,მისი ნაქანდაკები ხელები სულ მთლად გაყინულიყო,ვერანაირი სითბო ვერ უთბობდა ხელებს და მისგან შეწუხებული თითებს ისრესავდა. ლინდას გამოეღვიძა და წინ შავებში ჩაცმული

შეუდრეკელნი

ლექსი ეძღვნება ქართველ ჯარისკაცებს იმ გმირებს რომლებიც ერთი წამიტაც არ დაფიქრდებიან თავაანთ სიცოცხლეზე ოღონდ სამშობლო მათი იყოს კარგად და ხალხს არაფერ დაუშავდეს

ეშმაკის იარაღი

ეს მე ვარ გიგა 32 წლის, წვერი ახლახანს გავიპარსე და პატარა გაბზარულ სარკეში თმას ვივარცხნი, აქვე ნარაზე ჩემი თანასაკნელი იტალიელი ჯუზეპე წევს, მე ბადრაგს ველოდები რომელმაც ცოტახანში უნდა მომაკითხოს და დამპალი ციხიდან სამუდამოდ გამიშვას,

შენ თუ გგონია დაგთმობ როდისმე ცდები (29)

ცოტახანში კარებზე ზარიც გაისმა. - ჩემი პრინცი მოვიდა. ( ნატა ( სიცილი ) თეკო და ნატა კარების გასაღებად წავიდნენ თითქოს ერთი ვერ მოახერხებდა, მე და ლუკა კი მარტო დავრჩით. - ჩემი მწვანე თვალება. ( ღიმილი )

16 ივლისი (ნაწილი მეოთხე)

მარიამი და ნიკუშაიდევ დიდ ხანს ვიჯექი იქ და მეღიმებოდა. მერე ლანასთან ავედი.რაღაც ფილმი ჩართო და ჩამეძინა. გაბრაზდა და მეჩხუბა. -აუშენთან ერთად აღარასდროს აღარ ვნახავ ფილმს. -კარგი რა,ხელს ხომ არ გიშლიდი რატო შემჭამე. -ნახე რა,კიდევ აქეთ აქვს