* * *

უკვე მერამდენე ღამე მათენდება, დილა სუსხიანი ღრუბლებს ესალმება; მე კი მეღიმება, აღარც მერიდება; ქარი ჩადგება და მალეც გათენდება;

დასაწყისი ( 4 )

- მოდი კარგად შემომხედე, -ბიჭი კარს მოშორდა რომ ელენეს შეძლებოდა თავიდან ფეხებამდე შეეთვალიერებინა, -აბა რა მიგავს მგელს? მართლა სასწრაფო საქმე მაქვს, შეხედე რამდენი საბუთები მოვიტანე...

ქალის სურნელი

ეს ლექსი ეძღვნება ყველა იმ მანდილოსანს, რომელსაც სიყვარულის აღქმა და შეთვისება შეუძლია. ჩემი პირველი ლექსი.

თავნება ქალბატონი (თავი 7)

გაღვიძებისას ანდრო,რომ ვერ დაინახა გვერდით, გული დაწყდა,მაგრამ ყველანაირად ცდილობდა მის გაგებასაც,ისედაც ზედმეტს ითხოვდა მისგან,არ შეეძლო უფრო მეტი მოეთხოვა.აბაზანაში შევიდა და თავი მოიწესრიგა,ქვემოთ ჩავიდა და ანდრო დაინახა.

წითურო მიყვარხარ! (დასასრული)

ვიცოდი რომ არუნდა მენერვიულა მაგრამ რატომღაც მაინც მეშინოდა მისი რიაქციის,საღამომდე დივანზე ვიჯექი გაუნძრევლად,მაშინ წამოვდექი როცა ალექსანდრე მოვიდა.

მიჰყევი ოცნებას (თავი 3)

სალომე,ჩემს კაბინეტში უფროსის ბოხმა ბარიტონმა სხეულს უსიამოვნო იმპულსები გაუგზავნა,ერთიანად აკანკალებულს ეგონა საქმე სასიკვდილო ცოდვასთან ჰქონდა. -რა ხდება ბატონო გივი? -ანუ ჯერ არ გინახავს! -რა უნდა მენახა? უფროსმა ცალი ხელის მოძრაობით შემოუტრიალა

სიბნელე

ვინ იცის მერამდენედ დავრეგისტრირდი ამ საიტზე, მხოლოდ ახლა გავბედე ჩემი ჩანახატის თქვენთვის გაზიარება, იმედი მაქვს მოგეწონებათ.

დასაწყისი ( 3 )

- სასაცილოდ დიდი მაისური და შარვალი ეცვა, წელამდე ჩამოშლილი შვი თმა აბურდული ჰქონდა, სახე აწითლებული, ტუჩები დახეთქილი, ლოყა გასიებული და მაინც ისე უღმერთოდ ლამაზი იყო...

ფიქრებით დიალოგი თავი 7

- ალექსანდრე!... რა მოხდა გუშინ? ნაწყვეტ ნაწყვეტ ვთქვი სიტყვები და ყოველ სიტყვაზე დიდ ნერწვს ვყლაპავდი - რომელი მომენტი გაინტერესებს მკითხა ხელები შემიშვა და ისევ გადაწვა - მოდი ჩემთან რა იყო გრცხვენია რანაირად იქცევი თითქოს გუშინ... - რა გუშინ?!

არარაობად ნუ დარჩები...

არარაობავ არსი აზრი ცხოვრების ჰპოვე, ნუ დაემდური ბედისწერას სიავეს შენსას, ჩაუთრევიხარ მრუდე აზრთა, ულმობელ მორევს, ისე ჩანთქმულხარ, აღარ გესმის მაგ გულის ძგერა...