შემიყვარე თუ გაბედავ (15)

სასწაული დღე გათენდა.დილას,ძალიან ადრე გოგოები დამადგნენ თვაზე.ძალიან დაღლილი ვიყავი და ამიტომ ვერ მოვახერხე ადრე ადგომა.გოგონები უკვე მომზადებული იყვნენ და მეც მალევე ჩავიცვი.დილის 8 საათი იყო,ნუცასთან და ლიკუნასთან ერთად ზღვაზე ჩავედი.ბიჭებს ჯერ

ნატანჯი ცხოვრება (სრულად)

როგორ დავიღალე ყველაფრით, მეზიზღება ჩემი დაწყევლილი ცხოვრება, უკვე 24 წლის ვარ მაგრამ იმდენად მცირე დღეები მაქვს ბედნიერად გატარებული, რომ ყველა დღე დაწვრილებით მახსოვს. დედაჩემი ძალ-ღონეს არ იშურებდა იმისთვის, რომ მიმეღო უმაღლესი განათლება და

შოკოლადზე ტკბილო (2)

აი უკვე ჩემი ბინის წინ ვდგავარ და მერვე სართულზე ერთ-ერთ ფანჯარას მივჩერებივარ. ეზოში მსხდომები კი გაკვირვებულები მიყურებენ და თითქოს ცდილობენ გაიხსენონ საიდან ვეცნობი.უცებ ჩემი კარისმეზობელი თინანო გამოეყო მოხუცებს და ჩემკენ წამოვიდა.

ოცნების მჭერი (3)

ეზოდან გამავალ კაცს თვალი გააყოლა ჯავახიამ. აღფრთოვანებაში მოჰყავდა მის განიერ მხარ-ბეჭს გოგონა, მიხვრა-მოხვრას, შავ თვალებს, მკაცრ, თუმცა მაინც მიმზიდველ ნაკვთებს... ტუჩი მოიკვნიტა. უკვე მერამდენედ გამოიჭირა საკუთარი თავი მასზე ფიქრში.

ასეც ხდება 7

–ნელიკო ასეთი სულელი თუ იყავი არ მეგონა, რა ვქნათ ახლა? როგორ ვერ დააბრუნე სახლში –ლელა ვერ მოვაბრუნე ხომ გეუბნები არა? – თანაც ამ შენმა ლადომ ნინის მხარე დაიჭირა და მიწასთან გამასწორა.. – რამე უნდა მოვიფიქროთ , თორემ კვდება ეს ნოდარიც , იძაზის

სიყვარული თბილისურად V (რომანს არ აქვს დასასრული)

სალომე და ნიკუშა ერთმანეთზე გიჟდებოდნენ, ელენე და გიო ფლირტს განაგრძობდნენ, აი თინა კი სულ უბღვერდა გეგას ერთ დღესაც როცა მარტო დარჩნენ... გეგა: თინ თინა: რა გინდა გეგა: ჩემი გოგო გახდი რა <3 თინა: რა ხუმარახარ გეგა: ესე ხოო წავედი მე...

7 რიცხვში 7 საათზე 7 ვარდი (თავი მე-9)

თავი მეცხრე-"მოგონებები" დიმიტრი: ძალიან გამიჭირდა ლიკასთვის ცრუ ინფორმაციის საშუალებით დამემყარებინა ურთიერთობა. ყველაფერი თბილისში ჩაოსვლისთანავე დაიწყო, როდესაც ჩემი ნამდვილი ვინაობა დავმალე და ამის მეშვეობით გავიცანი ტატო და ვატო გულბანები.

მწვანეთვალება (თავი 4)

-ნინი არინერვიულო დე, იმედია მოგხსნიან დღეს თაბაშირს -ხოო დე თან აღარც მტკივა -ნინ წამოდი დავაგვიანებთ (ალექსანდრე) -მე როგორ წამოვიდე შენგიცდი ალექსანდრემ თავი გააქნია, ჩაიცინა ამიყვანა ხელში, მანქანაში ჩამსვა,

თარაში და ნია, ცოდვილთა თავშესაფარი (ნაწილი 4)

-ისევ ხომ.. არა რა.... შენ რა მარტო ის მოსამსახურე გგონია ასეთი სხვებზე რომ ლაპარაკობს.. შენ რა არასოდეს არ გილაპარაკია სხვის ცხოვრებაზე როცა შენ ეს არ გეხებოდა... მაინც თავს იმართლებ... თან ხშირად ტყუილებს ამბობ როგორც თქვი...მაგარია არა... პირში

ნიკო გომელაური

დრო ყველაფრის მკურნალია, ოღონდ ჩემი არა. საოცარი უნარია დარდი წარა-მარა. რასაც ვფიქრობ, გადმოვისვრი უმარტივეს ლექსად. წარსულს ვათრევ ჩემი კისრით, ვერ ვიშორებ ვერსად. როცა მოხუცს ვხედავ ვინმეს, მახსენდება პაპა. ცა, ვარსკვლავებს რომ ჩაიბნევს