მოგონება (სრულად)

_ჰეი ბიჭი! იცოდე ჩემს დაქალს არაფერი აწყენინო, თორემ სიფათს აღახევ. ამაზე სიცილი ამიტყდა, ლერისაც გაეცინა. სესილი გამწარებით იკავებდა, მაგრამ ბოლოს მაინც გაუკრთა ტუჩის კუთხეში ძლივს შეკავებული ღიმილი. აი, ჩემი კლასელები კი ლამის დახოცილიყვნენ

კარგი მეგობრები ვარსკვლავებივით არიან..

ძალიან ძნელია ნამდვილი მეგობრის პოვნა,კიდევ უფრო ძნელი მისი დაკარგვა, ხოლო შეუძლებელია მისი დავიწყება! და თუკი შეძლებ და იპოვი ასეთ ადამიანს, ეს იგივეა რაც უძვირფასესი განძი გეპოვნოს.”მეგობარი ის არის, ვინც მობრუნდება შენსკენ როცა სხვები ზურგს

გარიგებით ქორწილი (17)

ნათლობის მერე ერთი თვე გავიდა.ერთი თვეა რაც დანიელი და ლიზა გაბუტულები არიან,ერთმანეთს არ ელაპარაკებიან,ცალ-ცალკე სძინავთ.. თათას და თაზოს ქორწილის დღე დადგა,ისინი ოჯახურ წრეში იხდიან,მოკრძალებულ ქორწილს. ლიზა დილიდან მეგობართან იყო და

ცნობადი სახე და მექალთანე (1)

–ჩვეულებრივ, რად გინდა შენ გახდა, ტანის სამოსის ქვეშაც ნათლად გეტყობა სექსუალურობა! – თვალი ჩაუკრა. –ჰო? – ბრაზისგან თვალები აუელვარდა, მიუხედავად იმისა, რომ ლოყებზე თავისდაუნებურად დაჰკრა სიწითლემ. –ჰო, – სიცილით დაუთანხმა მამაკაცმა.

მხსნელი 15

კარის უკან ჩავიკეცე და ცრემლებს გზა გავუხსენი. ახლა გიგაც მადარდებდა, მაგრამ ანდრიას გამო ყველას გავიმეტებდი. ოღონდ ის არა, ყველაფერს გადავიტანდი მაგრამ ანდრიას გარშე ყოფნას ვერა. თუ მეცოდინებოდა, რომ ის კარგად იქნებოდა კიდევ შემეძლო მის გარეშე

ზღვისფერი გაქვს თვალები და თავადაც გავხარ ზღვას!

მიყვარს წვიმაში სიარული, განსაკუთრებით კი წვიმის დროს ფიქრი.თოთქოს ამ დროს უფრო მეხსნება გონება და ყველაფერს ისე ვფიქრობ როგორც საჭიროა.პატარაობიდან ასე ვიყავი,როცა წვიმას იწყებდა და ყველა შინ გარბოდა ,მე მაშინ მოვდიოდი განსაკუთრებულ ხასიათზე.

სწერვა და ირონიული I (მოულოდნელი შეხვედრა)

მდიდარი გოგო იყო ანუკი გაბელია ლამაზი ჭკვიანი განათლებული ცისფერი თვალები ქონდა ქერა გრძელი თმა საშუალო სიმაღლის სუსტი მეთერთმეტე კლასში იყო ჰიპ ჰოპის მოცეკვავე მოცურავე მედალოსანი... ვერაზე ცხოვრობდა უბანში გამორჩეული გოგო იყო საერთოდ ყველგან

ნოემბრის წვიმა. "4"

-ლამაზი თვალები გაქვს. - მოულოდნელად უთხრა სანდრომ. ძალიან ესიამოვნა ნენეს კომპლიმენტი და კიდევ უფრო თბილად გაუღიმა. -მადლობა. -ხვალ თუ გცალია სადმე წავიდეთ.... მხოლოდ მე და შენ. -ძლივს გაბედა ბოლოს ამის თქმა და ნენეს გახედა. -პაემანზე

ჩემი ხარ!!! (3)

დემეტრე ოთახიდან გავიდა და ფიქრობდა (ამან ნახოს ამაღამ რა მოუვიდეს ვინა რო მიბრძანებს რა გავაკეთო.) დემეტრემ გვიანობამდე არ დაიძინა უკვე ყველას ეძინა ნატალისაც ეძინა. დემეტრუ ჩუმად შეიპარა ნატალის ოთახშიბდა ხელში აიყვანა და ნელა ნელა ეზოში გავიდა და

თბილისური love story (1)

დღეს პარასკევი დღე იყო ამიტომ ცოტას თუ დავლევდით და გავერთობოდით არაფდერი არ დაშავდებოდა. მასწავლებლებს რომ მოვრჩი სახლში ავედი, პროდუქტები ვიყიდე და საჭმლის მომზადება დავიწყე ( მიყვარს სამზარეულოში ფუსფუსი და ვერ ვიტან ისეთ გოგოებს ვითომ კვერცხის