უამრავი წუთი ცხოვრებიდან-10 თავი

თვალები გავახილე და გიორგის ავხედე ჯერ კიდევ ეძინა,სახეზე ხელი მოვუსვი და ნაზად ვაკოცე ლოყაზე,მე კი წამოვდექი ჯინსის მოკლე შორტი,ტოპი მაისური და ვანსები ჩავიცვი თან სათვალეც გავიკეთე,პირველ სართულზე ჩავედი,არავინ იყო,როგორც სჩანს ყველას ძინავს.საათს

მეცამეტე თვე (პირველი ნაწილი)

_კარგი, -თვითონაც არ იცის, რატომ დასთანხმდა, მაგრამ ახლა ჭირვეულობის თავიც კი არ ჰქონდა. რამე საჩუქარს აურჩევდა და მივიდოდა. მალევე დაბრუნებოდა უკან, ეგ არაფერი. _აუ, მომკლავს ლაშა, მაგრამ რომ არ გითხრა არ შემიძლია, -საცოდავი ხმით ამოილაპარაკა და

ქალიშვილი პროვინციიდან 7

-თუ ჩემთვის რამის მოყოლა მოგინდება მიამბე, თუ არადა მე არაფერს დაგაძალებ-მეგობრულად გამიღიმა ალექსანდრემ. მე თავი დავუქნიე და საძინებელში შევედი. მაშინვე სააბაზანოს მივაშურე. მინდოდა ყველაფერი გადამეხარშა. ერთსაათიანი შხაპის შემდეგ წყლიდან ამოვედი

ბანდიტი და პრინცესა V

-მე მე შენზე ვგიჟდები... ესე ნაზად და ესე ზრდილობიანად არავისთან მისაუბრია უბრალოდ შენთან სულ სხვა ადამიანი ვხდები ეს შენი და შენი სინაზის შენი სიწყნარია შენისაოცარი ხასიათის ბრალია შენი მწველი ლურჯი თვალების შენი მნათობი ოქროსფერი თმის შენი საოცარი

ცეცხლს ცეცხლზე მომიმატებდი

ჩემო პატარავ, ჩემო სიცოცხლევ თუ მართალია რომ გენატრები, დე სიყვარულის ალში ვიწვოდე შენ კი ცეცხლს ცეცხლზე მომიმატებდი. სიყვარულის ხარ წყარო ულევი შენს გვერდით ყოფნა საამურია ლამაზი სულით გამოუკვლევით ვნება გულში ღრმად დამალულია. შენ დამირწიე გულში

გრძნობები რომელიც არიმალება (თავი 6)

- გამიშვი გავიგუდე ! (ანი) - უიი მაპატიე ( სანდრო ) და ხელები გამიშვა - ანი ნახე რა ლამაზია თბილისი ? - კი მართლაც რომ ძალიან ლამაზია ! ( ანი ) - მაგრამ ამაზე უფრო ლამაზი შენ ხარ და ჩვენი სიყვარულია ! ხელები მაგრად მომხვია მერე ხელში ამიტაცა და

უკუნეთს უხდება რითმა (მეექვსე და მეშვიდე თავები)

-იცი, სანდრო მე არ მახსოვდა... -ვიცი, არც მე. დილით შემახსენა დედაჩემმა. ცოტა ხნით ორივე გავჩუმდით. უხერხული სიჩუმე იყო, მასთან თავს კი არასდროს ვგრძნობდი უხერხულად, თითქოს ჩემი სიბნელის ნაწილი იყო, არაფერი სხვა, არაფერი უცხო.

სხვისი ცოდვებისთვის... (ნაწილი 2) გაუაზრებელი ნაბიჯი

გაქცევაც ვცადე...არ გამომივიდა... უზარმაზარი ბეტონის გალავანიდან მაშინ ჩამომხსნა დაცვამ , როცა ზედ გაჭირვებით ავფოფხდი და თავი უკვე სამშვიდობოს მეგონა.მაშინვე ბატონ ნიკოლოზს დაურეკეს...ეხლაც მახსოვს ჭიშკართან ბორბლების დამუხრუჭების საშინელი ხმა...

რომც მოხვიდე...

დღეს რომც მოხვიდე,იცოდე, რომ აღარ მიგიღებ!თავს მივიწყებულ სიყვარულით,ნუ დაიმშვიდებ!დღეს რომ გინდოდეს,სიამაყე ვეღარ გიშველის,მე ისევ იქ ვარ,რწმენით სავსე, სახით პირმშვენი!შენ შეგიძლია იამაყო ჩვენი წარსულით...მეკი ისევე მოგიხსენებ,როგორც ავსული...

მხსნელი 10

ოცდათერთმეტში ჩემი სიურპრიზებიც ამოვიდნენ მთაში. ყველა ჩვენი მეგობარი, თუმცა ელი და თორნიკე გვეკლდნენ. უკვე ისე მენატრებოდა ჩემი მეგობარი, რომ ჭკვა არ დამიშლიდა მე ჩამეკითხა მათთვის და თაფლობისთვე ჩამეშალა. მაგრამ ახალიწლის ღამეს გაირკვა რატომ