დონ კიხოტის გამზირზე დონ კიხოტი აღარ ცხოვრობს

გათენდა... გათენდა და სანჩო მის მეზობელ დონ კიხოტს ეძებს, რათა გაიგოს: დონ კიხოტსაც წამოუღოს მაწონი მემაწვნე მანანასგან თუ არა ...ისეთი დღეა, რომ მზე წითლად ანათებს და დონ კიხოტის გამზირის ბოლოს, რომ უმოქმედო ქარის წისქვილი დგას, უბრალოდ დგას, ვერ

ასეთი რა ნიავია

რა ნიავია რა ნიავია ესეც რომ ფასიანია რა ნიავია რა ნიავია ფურცელი ცრემლად რომ ნამიანია

და დავწერ ნახატს

მე ამ ლექსით იმ ნახატს ვხატავ რასაც სხვა დროს ვეღარ დავხატავ მე ამ ლექსით იმ სათქმელს გეტყვი რასაც ულევ გრძნობებად ერთვი მე ეს გრძნობა ისე შორს მიმაქვს სხვა სამყაროდან ჩემთან გბიძგავს ამ სამყაროს მზე სხვა ფერია თითქოს მინდა და მე მჩვევია

ბედნიერებისათვის

მე დღეს შემიყვარდი, გუშინ არ გიცნობდი. გუშინ, რომ გამეცანი ცოდვას ჩავიდენდი. უწინ, რომ მენახე ხელში აგიყვანდი შუბლზე გაკოცებდი, გულში ჩაგიკრავდი. მე დღეს გაგიცანი, რა ვქნა შემიყვარდი.

ზღვარს მიღმა (თავი მეცხრე)

- შეშინებული, გაფართოებული თვალებით უყურებდა მომღიმარ ადამს, - ჯანდაბა როგორი ძლიერი მკლავები და სასიამოვნო სურნელი აქვს, ღიმილი კი საოცრად ლამაზი, რატომ მოქმედებს მისი სიახლოვე ჩემზე ასე ძალიან ...

"ის" ამბავი

-მე მზად ვარ ამ ამბის კიდევ ერთხელ მოსაყოლად. თბილად მოკალათდა გლორია, სტუმრებს ცხელი ჩაი მოუმზადა და გულჩვილი, თითქოს აცრემლებული თვალებით გაჰყურებდა მათ. - როდის მოხდა ყველაფერი მადამ გლორია? მის მაკაბმა კალამი აიღო და წერას შეუდგა და დიქტოფონიც

სევდიანი თაობა

ბოლოს, როცა ვააანალიზეთ, რომ გავიზარდეთ , უფრო სწორედ გარშემომყოფნი გვახსენებენ, რომ "გათხოვების დროა" ოჯახს ვქმნით არა სიყვარულით, არამედ იმ მიზნით, რომ მათ გარეშე ვიცხოვროთ...

"ხუთი ბოქლომი" (სრულად)

-ჯერ ბოლომდე არ გასაღებულა!-შეუსწორა რიტამ. მართალიც იყო, არ იცოდნენ,რომ ზუსტად იმ დღეს, ჯერ არ დაწყებულ რომანს თავშივე მოვკვეთე ფეხები.

უსასრულო სიყვარული

ვიცი არ გიყვარს ლექსები ძლიერ მე კი ჯიუტად ვაგრძელებ წერას, -იცი რამდენი რამ შემაყვარე? ჯერ გვირილები, მერე კესანები წერა გამახსენე, ხატვა მომანდომე

ნინო მიდოდაშვილი-ზაფხულის ღამეები

მე ვერ ვიგებ,ისეთი რა უნდა გაუჭირდეს ადამიანს,რომ ასეთ გზას დაადგეს და შეეგუოს ამ გზას..