ჩემი მეზობლის გოგონა

წლების წინ სოფელი მქონდა. ბებიისეული, იქ გავიზარდე, მაგრამ ომს ემსხვერპლა. ჩემი სახლი ტყესთან ყველაზე ახლოს იყო, ყველაზე მაღლა იდგა. სოფელში ერთი მეზობელი გვყავდა, ცოლი მოიყვანა, კარგი გოგო იყო მაგრამ მშობლებმა არ მიიღეს და ჩემმა თანასოფლელმა ცოლთან

სურვილი აგისრულეთ მე შევიცვალე (2)

გადიოდა დღეები ანი კაი ბავშვი მეგონა. კლასში ჩემთან ორი გოგო იყო ერთ-ერთს მარი ქვია თავიდან მელაპარაკებოდა ხოლმე საერთო ნაცნობი გვყავდა ... კარგი ბავშვი იყო მარა მე ანისთან უფრო ხშირად ვიყავი ხოლმე .ერთ დღეს მეოთხე სართულზე ვიყავით:- მარი მიწერე

ზღაპრული რეალობა

-ღმერთო ჩემო რა მოკლეა-აღშფოთებულმა ჩაილაპარაკა,თან ცდილობდა კაბა ქვემოთ დაექაჩა.რომ ვერაფერს გახდა თავი დაანება -ჩემი უფროსი მაინც ვინმე მოხუცი ბაბუა იქნება-თავს იმშვიდებდა და თავდახრილი მიუყვებოდა დერეფანს.უცებ ვიღაცას,რომ შეასკდა და ინერციით

როცა რაღაცას მარადიულს ხდი ! (1)

უბრალოდ რაღაც , რაშიც გამოსავაალი ყოველთვის არის . რისი თქმაც იმ წამს ძალიან რთულია , გასახსენებლად ? ძალიან მარტივი . ! აღწერო ? - გააალამაზებ ! დაივიწყო - თავს გაგახსენებს !! და ეს რაარის ?? - მარტივად "სიყვარული"

მაღლა მთაში, ანგელოზი დავინახე!(დასასრული)

საინტერესოა რამდენად შეუძლია ადამიანის საკუთარი ბედის შექმნა ან შეცვლა!ხშირად გამიგია ადამიანები საკუთარ ბედს თვითონ ქმნიანო, მაგრამ რატომღაც არ ვეთანხმები.აი იქ მაღლა რაც არის გადაწყვეტილი არამგონია ის ჩვენ შევცვალოთ.მაგალითად ავიღოთ ელენა,სულაც არ

გაჰყვირე მთაში - მე შენ მიყვარხარ - სრულად

ბოროტი რომელიც მე გაგიჟებით შემიყვარდა ... ფეხზე წამოვდექით არ ვიცი სად მივდიოდი მაგრამ მას მივყვებოდი ... თავი კლდის თავზე რომ აღმოვაჩინე მერე მივვხდვდი რომ მთელი რაჭა მდინარეებით ხელის გულივით ჩანდა ... -მიყვარხარ ფილფანო - გიჟივით დავიყვირე

მე შენ სიზმარში შემიყვარდი. 13

გაშეშებული იდგა ერთ ადგილზე და განძრევას ვერ ბედავდა. მამაკაცმა მხარზე ხელი ჩაავლო და ძალით წაათრია. ფეხები ქვიშაში ეფლობოდა ელენს და ძლივს ადგავდა ნაბიჯებს. მამაკაცი შეჩერდა და რკინის კარზე სამჯერ დააკაკუნა, პაუზის შემდეგ კიდევ ორჯერ. სავარაუდოდ ეს

მუხის ძირას (მეორე ნაწილის დასასრული/თავი 5-7)

სანდრო ანის ზარის შემდეგ ძალიან დაიძაბა და შეეშინდა,არ იცოდა მართლა სად უნდა წავსულიყავი,მისი აზრით ან სახლში უნდა მივსულიყავი ან გიორგისთან,მაგრამ ამ ორიდან არცერთგან არ ვიყავი,ამიტომ კი თქვა მაგრად ო,მაგრამ მაინც წამოვიდა ჩემს მოსაძებნად...სანდრო

ჩემი ხარ პატარა ჩემი (ნაწილი 3)

:ფაქტი იყო,რომ ალექსანდრეს ჩემი გაგიჟება ნამდვილად არ უჭირდა.მთელი დღეების მანძილზე,ყოველ წამს მისი სახელი მეორდებოდა გონებაში. -ნინი.ნიიიი...გოგო დაყრუვდი?! ანას საქორწილო კაბა გვაქვს გამოსატანი.ჩვენს ხომ უნდა მოვემზადოთ.ასე რომ მორჩი ფიქრს და

ჯარში ნაპოვნი სიყვარული (თავი 4)

-ზოგჯერ ასეც ხდება-ვთქვი და გოგოებს კარებში მდგარი ერეკლესკენ მოვუთითე, ერეკლე გაშტერებული გვიყურებდა, ანა მიუახლოვდა, მაგრამ მოიშორა და ჩვენკენ წამოვიდა, დავიბენი, უცებ მოგვიახლოვდა და სიცილი დაიწყო-რა, რაგაცინებს?-გაკვირვებული ახედა