ფორთოხლის არომატით

- სიგიჟეა ეს ყველაფერი, - ვეუბნები და ჩაის ბოლო ყლუპს ვსვამ.- მერე რა? - მპასუხობს ისე სასხვათაშორისოდ.- ზღვარზე ვდგავართ. ზღვარზე, რომლის მიღმაც საკუთარი თავი მე აღარ მეკუთვნის.- გადადგი ნაბიჯი, - მეუბნება და პირდაპირ თვალებში მიყურებს. - და იქ რა

მოთხრობა 3 მეგობარზე...

ამ დროს ნინი მიხვდა რაც უნდა გაეკეთებინა და ხტუნვა ხტუნვით გოგოებს უთხრა:-ეხლა აიღეთ ჩანთები და საშოპინგოთ მივდივართ ცრემლი არ დამანახოთ.გოგოებს მოეწონათ ეს აზრი და გაქანდნენ:ჯერ ნაყინები იყიდეს,შემდეგ ტანსაცმელის მაღაზიებში შევიდნენ,შემდეგ

ვუყვარდი?არ ვუყვარდი?(ჩემი ცხოვრების ისტორია)თავი 10

-კარგი წავალ,-ვარჩიე გავცლოდი იქაურობას,მაგრამ როგორც ყველა ქალს,მეც მქონდა მოლოდინი იმისა რომ ხელს ნაზად მომკიდებდა,მეტყოდა არ წახვიდეო და შემდეგ ვნებიანად მაკოცებდა.მოხდა თუ არა ასე?..-არ წახვიდე,-ხელი იმაზე ნაზად მომკიდა წელზე ვიდრე მე

არშობილი ბავშვის დღიური

ჩემი პირი სწორედ ახლა იხსნება. მხოლოდ დაფიქრდი, ერთ წელიწადში ან დაახლოებით ამდენ ხანში მე ვიკისკისებ და მოგვიანებით ვილაპარაკებ. ვიცი, რომელ სიტყვას ვიტყვი პირველად: დედა.25 ოქტომბერი დღეს ჩემმა გულმა თავისით დაიწყო ძგერა. ამ წამიდან დაწყებული ის

ვამპირის ირონია 23

გოგონა კვლავ დანით მირბოდა.თან ფეხიც ერეოდა და სახეზე ცრემლები მოგორავდა.დამიანმა ვერ შენიშნა როგორ მალავდა ანნა ზურგს უკან დანას.ედვარდი კი განაგრძობდა ირონიით გაჟღენთილ წინადადებების სროლას.-(დამიანი) საყვარელო,ვიცი ძალიან მძიმეა,მაგრამ თავი ხელში

ორმაგი თამაში(1)

დღეს ჩვენს გადაცემაში მოვიწვიეთ ახალბედა მწერალი,რომლის მოთხრობაც „ორმაგი თამაში“ ბოლო დროის ყველაზე აქტიური თემა გახლდათ. და აი ამ მოთხრობის ავტორი სალომე ჭანტურია დღეს ჩვენთან მოვიდა,რათა ყველა კითხვას პასუხი გასცეს,გთხოვთ მივესალმოთ... სალომე

იმედი...

არის მომენტები როცა არავინ გაინტერესებს,იკეტები შენს თავში და ფიქრობ,რატომ გაჩნდი ამ ქვეყანაზე? რატომ გაჩნდი თუ ასეთ ტკივილში უნდა იცხოვრო? ფიქრობ და ვერ აცნობიერებ რა ხდება შენ თავს,იცი რომ არ გაქვს უფლება შენ თავს,იცი რომ არ გაქვს უფლება შენ თავს

"გპირდები" - (16) (პირველი ნაწილის დასასრული)

სანდროც წავიდა. პირველი ორი დღე სუ მირეკავდა, ის მაღვიძებდა და ის "მაძინებდა". ხუთშაბათს აღარ დაურეკავს დილას, რაც ძალიან გამიკვირდა. იმ დღეს საერთოდ არ დაურეკავს რამც უკვე ნერვებზე ამწეწა. ერთი-ორჯერ მივწერე მაგრამ პასუხი არ გაუცია. ეხლა ხო საერთოდ

უსახელო გრძნობა (4)

დილას თვალი გაახილა და კარგად მოათვალიერა იქურობა. აშკარად ახსოვს,რომ გუშინ ჰამაკში იწვა. ვინმემ შემოიყვანა? იქნებ მერე თვითონ ადგა? უაზრო ფიქრს მორჩა. ადგა მოწესრიგდა იქურობა მოწესრიგა და ბავშვებს შეუერთდა.-დილამშვიდობისა-მისალმა ყველა.-დღეს რას

ზღაპრული რეალობა (7)

დღეები ჩვეულ რეჟიმში მიდიოდა.ყველაფერს ისე აკეთებდა როგორც ევალდებოდა.ჩაათაისგან მსგავსი ქცევები აღარ განმეორებულა.აღარ ცდილობდა გოგონასთვის კოცნას..უბრალოდ სულ იწვევდა ხოლმე.რამდენჯერაც ნახავდა ქვედა ტუჩს კბილებს შორის მოიქცევდა,თვალს ჩაუკრავდა და