გა-ძარცვაა! (ნაწილი 1/3)

რა უნდოდა ანთაურს ? - ეს კითხვა უტრიალებდა გონებაში და პირველ რიგში ის გამორიცხა რომ მოეწონა, ის ისეთი ტიპაჟის ბიჭი იყო, შეეძლო ნებისმიერი ლამაზმანი რომელსაც ხელს დაადებდა მისი გამხდარიყო, მაღალი კლასის წარმომადგენლებს, მდიდარი მამიკოს შვილებს ერთი

"კანდელაკი"[2]

მისი გონება სადღაც შორს დაფრინავს საერთოდ გამოთიშულია გარე სამყაროს და არცერთ სულიერს არ აქცევს ყურადღებას.ახლა მხოლოდ ერთი რამ უნდა ცხელი აბაზანი და ღრმა,ძილი რაც ალბათ საღამომდე არ ეღირსება.მობეზრებულმა გადააქნია თავი გვერძე და მინერალური წყალი

ბაგრატიჩის რჩეული (თავი 5)

ვიფიქრე ავდგები და აფთიაქის ყუთს ავიღებთქო მაგრამ ფეხი დავდგი თუ არა წვა ვიგრძენი და უან ლოგინზე დავარდი.ისე ამეწვა რომ ფეხზე ადგომა კი არა მიწის გასკდომა ვინატრე.-რატი ბაგრატიონი გაგიხმა ეგ თავი რომ ისიც ვერ მოიფიქრე რომ

ჩემი თუ არა აბა ვისი უნდა იყო?! (თავი 35)

დემეტრეს ოჯახმა იმაზე მეტად მაგარი შთაბეჭდილება დამიტოვა, ვიდრე მეგონა.არაჩვეულებრივი მშობლები ყავს, დედა ნანა სიხარულიძე, ქალი პიზიტივია, ყველა თემაზე შეუძლია საუბარი, კეთილი და რაღაცნაირად თბილი ქალია, გაცნობისთანავე თბილად მექცეოდა, ყველანაირად

ნიკო გომელაურის ლექსები

ვათვალიერებ ძველისძველ ალბომს, მესაუბრება,რას აღარ ამბობს, ყველა სურათი საოცრად მათბობს, მაშინაც როცა ცივა და მათოვს. აი ,ეს ქალი (რა კარგად მახსოვს), სულ მაზომებდა საკუთარ ნაქსოვს, ეს კი ბაბუა!სურათშიც ბრაზობს, თუ შვილიშვილი ჟარგონზე ბაზრობს.

თქვენს ანგარიშზე დარჩენილია ჩემი სიცოცხლე- 6თავი

ჩვენ დროში ცოტა რთულია ადამიანს მეგობარი უწოდო.ყველას უყვარხარ სანამ შენგან რაიმეს მიღების შანსი აქვთ.მაგრამ შეიძლება დადგეს მომენტი,გაგიჭირდეს და გვერდით როცა გაიხედავ ან აღარავინ იდგება,ან ის ერთი მთელი ცხოვრება მუდამ შენთან რომ იყო.თითქოს ამბობენ

მხოლოდ ერთი წესი არსებობს არ უნდა შეგიყვარდე - თავი პირველი

მისი სუნთქვა სახეზე მეცემოდა-დაცვა გჭირდება სულ მე არ გეყოლები გვერდით- მითხრა და გახეთქილ ტუჩზე ხელი მოისვა-ჩაჯექი და წამოდი დაგიმუშავებ ჭრილობებს - ვუთხარი და მანქანას მოვუარე ჩანთა უკან მივაგდე და იმ ბიჭს ველოდებოდი ჩაჯდა თუ არა ადგილს მოვწყდი და

ახლა,როცა ისევ ღამეა

ახლა,როცა ისევ ღამეა შენზე ფიქრებმა შემომიტია ვიცი ახლოს ხარ ვიცი ჩემთან ხარ მე მაინც გელი კარგა ხანია. უშენოდ ძნელია ცხოვრება ბნელია ოცნებებს მართმევენ და ახლაც მდევნიან. ყოველი წუთი ყოველი წამი ამ ქვეყანაზე ჩემთვის ნელია, როცა შენ არ ხარ როცა

განწირულია წვიმის წვეთები... (5)

არ ვიცი, როგორ დაგვინახეს, მაგრამ ოთხივე ხელს გვქინევდა, ბექა მგონი გვძეხდა კიდევაც მოდითო... მათ ჟრიამულზე, რომელიც ლამის ნაპირზე აღწევდა გამეცინა, ასეთ მომენტებში ვგრძნობ რომ ჩემები არიან... ათასნაირი გრძნობა და ემოცია მეუფლება, მაგრამ რაც

გრძნობას შიში დამჩნევია

მომეფერე გადაიქცა გული ბავშვად გენაცვალე ამით შენ რა დაგაკლდება შენებურად სიყვარულით გულიანად ნუთუ ეს დღეც კვლავ უშენოდ დაღამდება. მომაფერე სული სულ თავს დაგტრიალებს შენზე ფიქრი მხოლოდ ესღა დარჩენია გამოჰყევი ასე ნუღარ აგვიანებ უშენობით გრძნობას