იძულებითი ქორწინება (ნაწილი 2) თავი 18

იმის მიუხედავად რომ ამ მომენტისთვის სანდრო ძალიან მშვიდი და ადეკვატური იყო, მისი ყოველი სიტყვა და ქმედება კი მოზომილი ნათია მაინც დაძაბული იყო

სწორი არჩევანი (5-თავი)

სახლში განადგურებული შევდივარ და მაშინვე დედაჩემი მეფეთება წაშლილი სახით - ნუთ... ნუთ კარგად ხარ საყვარელო? - ხელებს მხვევს და მიხუტებს, ამდენი ხნის შემდეგ პირველად ვიგრძენი თავი უსაფრთხოდ, მაგრამ ეს შეგრძნება მაშინვე გაქრა როგორც კი გამახსენდა, რომ

გადაიფიქრე, ნუ მომკლავ დედი!

ბედნიერება შენი ბაგისა, გაქრა და სევდამ დაიდო ბინა, მე შენი ცრემლი ჩემო დედიკო მომაკვდავსაც კი არ შემიძლია.

სასჯელი. თავი 10 (დასასრული)

-ვფიქრობ უარყოფითი პასუხი რომ იყოს  ძალიან მეწყინება, მაგრამ ჩემი დამანგრეველი იქნება ის რომ პასუხი დადებითი იყოს და როგორ გავაგრძელო ამ ცოდვით ცხოვრება.

იძულებითი ქორწინება (ნაწილი 2) თავი 17

სანდრო ლამის შეშალა იმაზე ფიქრმა, რომ ნათია ისევ წავიდა,ისევ მიატოვა, ისევ უარი თქვა მასზე, ბრაზისა და მრისხანებისგან აკანკალებილი ხელები ძლიერად მომუშტა და

#21 [თავი I ]

- დღეში ორჯერ კარზე კაკუნის ხმას გაიგებთ. კარში არსებული ჭრილით მიიღებთ საკვებს, სასმელ წყალს. საპირფარეშო განლაგებული იქნება თქვენი ოთახის გვერდით. გამოსაცვლელი ტანისამოსი კვირაში ერთხელ მოგეწოდებათ. - რობოტივით საუბრობდა, დაზეპირებული ჰქონდა

გაუძელი

დილის ექვსი საათია, ვიღვიძებ, ლოგინიდან ვდგები, ხალათს ვიცვამ და აივანზე გავდივარ. ჩვევად მაქვს მძინარე ქალაქს გადავხედო და მანამდე ვუსმინო მის ჰარმონიულ ნოტებს, სანამ სიმყუდროვეს არ დამირღვევენ უცნაური არსებები. ადამიანები. როგორ მომაბეზრეს თავი.

იძულებითი ქორწინება (ნაწილი 2) თავი 16

სანდრომ ნათიას შეხებისთანავე დაკარგა თავზე კონტროლი და მის ვნებიან, ცხელ ტუჩებს დააცხრა, თან სხეულის მთელი სიმძიმით დააწვა საყვარელი გოგონას სიფრიფანა სხეულს

ისტორია

გაზაფხულის მეორე თვეც დადგა,მხოლოდ ერთი რამ შეცვალა გაზაფხულის მოსვლამ,დილით ჩიტების ჭიკჭიკი მაღვიძებს,ტყეში მარტო სეირნობისას გზად მათი ჰანგები დამყვებიან და ჩემთან ერთად საუბრობენ შენზე,მაგრამ როგორ ისინი ხომ არ გიცნობენ

რაე (თავი 9)

"ერთი რამ კი გარდაუვალია ამ სიტყვასთან მიმართებაში - ყოველგვარი მომავალი ბურუსითაა მოცული. ზოგჯერ კი, იგი განსაკუთრებით ბუნდოვანი ხდება, როცა ყოველგვარ მოლოდინს, რაღაც აუხსნელი ძალა დააწვება და დატკეპნის. ისე, როგორც თეთრ თოვლსა და შავ მიწას, წვიმა