ერკე მიდასი - 40 საშობაო ანგელოზი (თავი 2)

მას შემდეგ დანაშაულის გრძნობას არ მიუტოვებია გვერდიდან მამა იოანე. იღვიძებდა, საუზმობდა, ლოცულობდა თუ კვლავ საძინებელს მიაშურებდა ერთი პატარა ბიჭის სილუეტი დაჰყვებოდა თან. ფიქრები მასზე, გრძნობები ათას სისაძაგლეზე და დარდი ამ ადამიანზე, რაოდენ ის

იბრძოლე!

წარმოიდგინეთ ადამიანი, რომელიც დაიკარგა,აი ასა დაიკარგა, მის ირგვლივ ყველაფერს კი ცეცლი მოედო, არის გზა, მიდიხარ, დაუსრულებლად ამ გზაზე, მიდიხარ და შენი სისხლით მონიშნავ, იმ ხეებს,რომელიც გზად შეგხვდება,აგრძელებ გზას, დროის შემდე ეს ხეები,შენს წინ

მიუწვდომელი სიყვარული ნაწილი-5.

არაფერი რომ არ შეენიშნა პირდაპირ ვისროლე ფეხსაცმელი ფანჯრიდან და შემდეგ მომღიმარი მივაჩერდი,მაგრამ ის ვერ გავთვალე რომ ეს ფეხსაცმელი ტობიასს დაეცემოდა! იდიოტმა ტობიასმა ამოიოხრა ,რაზეც ლუკასი დაბნეული  მომაჩერდა! -ფშშშ,ეს კატები მოკლედ. ჩავილაპარაკე

ნუ ჩამითრევ ჯოჯოხეთში!

სანდრი-დღეს უნდა მოგიტაცო...ხომ გითხარი გუშინ მია-ხო მაგრამ ვერ გავაცდენ მეც ვთქვი! სანდრი-დღეს აღარ გეკითხები პირდაპი მოგკიდებ ხელს და მიმყავხარ... ხელი მაგრად მომკიდა და რამოდენიმე ნაბიჯი გადავდგით სანდრის ამ საქციელმა ძალიან

სასრულეთი (თავი 26) +18

და პირველად ცხოვრებაში, შემეშინდა. შემეშინდა მოსალოდნელი იმედგაცრუების, რომ ეს ყველაფერი ჩემი ოცნებების ალუზია იყო და მეჩვენებოდა. ისე შემეშინდა, რომ თავის მიბრუნებასაც ვერ ვბედავდი.

ქარის მოტანილი არეულობა

- იქნებ არ ღირს? - თეთრხალათიანი ქერა ქალი რუსული აქცენტით ეჩურჩულებოდა ბებიაქალს და ნერვიულობას აკანკალებული ფეხის კაკუნით გამოხატავდა. - ახლა რაღა დროისაა? აზრიც არ აქვს, მაინც ავადმყოფი ბავშვია და ტვირთად დააწვება ოჯახს.

ფორთოხლები

_ხომ ხედავ არსად წასულან,ისევ აქ დგანან. თეთრი სიფრიფანა სარაფანი ეცვა.ტოტზე ცისფერი ყელსახვევი ეკეთა,ხელით კი გირჩებით სავსე კალათს მოათრევდა. _არც არსად აპირებენ წასვლას,ისინი ხომ ხეები არიან. ვეუბნები ღიმილით.

... რომ არ უნდა გიყვარდეს (10 თავი)

– გითხრა თუ გაჩვენო ? – რას გულისხმობთქო მინდოდა მეკითხა და მისკენ ავიხედე. – მაპატიე, მაგრამ მეტს ვეღარ ვუძლებ ! – მითხრა და კითხვა პირზე შემაშეშა. უცებ სუნთქვა შემეკრა. მოულოდნელობით დაჭყეტილი თვალები, ჩემდა უნებურად დავხუჭე. მუცელი გამიცხელდა,

ბებიას სახლი

აქ რა მომიყვანს დამრჩა კი რამე სევდის და დარდის გარდა?! მიტოვებული და დალეწილი ხის ღობეების მსგავსსად.

გათოვს

დამჭირდი და გამიჭირდი, როგორც ზამთარში მარტოდმარტო დარჩენილ სიზმარს, ისე გაცოცხლებ მოგონებად. შენ კი ამაოდ ცდილობ და თან ვერ მასმენ ორიოდ სიტყვას.