უცნობი გოგოს დღიურები (თავი 3)

როდესაც ლადო ექიმისგან გამოვედი სულ მის სიტყვებზე ვფიქრობდი. ნუთუ, მართლა დარჩა ჩემში სიძულვილის გარდა რაიმე სხვა გრძნობა? ნუთუ, მართლა მახსოვს რას ნიშნავს ბედნიერება? კი ვფიქრობდი ამ ყველაფერზე მაგრამ, პასუხები არ მქონდა!

ეგო

ვისგან ელოდები შველას?... ღმერთის ხატება გამომეცხადა წუხელ და მითხრა რომ ის არაფერ შუაშია,მე,რომ ამ ბნელში ვიწვი,მაგრამ დახმარების ხელს შემპირდა,რადგან მისი შედევრი ვარ.

შიში პატივისცემა და სიყვარული {ნაწილი 2/7}

სამზარეულოს კართან მდგომი, ნიკოლოზ აბაშიძე, ღიმილით ისმენდა გოგონების საუბარს და იმის წარმოდგენაზე, რომ ანდრია ახვლედიანს, მახეს უგებს ნიცა, ხმით გაიცინა:

ანგელოზი (თავი 2)

მისი სხეულიდან უდიდეს სითბოს ვგრძნობდი, ვუყურებდი და თითქოს გაშეშებული ვიყავი, არაფრის გაკეთება შემეძლო, მისი სახე, სხეული, ნაზი წვრილი თითები, არც ისე მარტივი დასაჯერებელი იყო, რომ მას ასე ახლოდან რეალურად ვეხებოდი...

მე შენ და ცხოვრება (თავი 18)

რა გეგონა?ყიფიანო რა გეგონა, რომ გამოიკეტე ამდენი წელი იქ.-ბავშვიო ტო!ბავშვი ყავს და მერე სად ყავს?რახდება?-გაოგნებული ესაუბრებოდა თავის თავს.

ოთახი ზურმუხტისფერი კრეტსაბმელით

დიდი სქელი ფირუზისფერი ოთახის ორ მხარეს ფარავდა. აი ამ ფარდებზე ნამდვილად ითქმოდა კრეტსაბმელი. მოლურჯო-ზურმუხტისფერებში გადაწყვეტილიყო მთლიანი ოთახიც, აღმოსავლური გადაჭარბებული დატვირთულობით. ერთ მხარეს ფარდის უკან დარაბისმაგვარი კარები იყო, მეორე

მინდვრის ყვავილები (ნაწილი VIII)

გაგამ თვალები გაახილა თუ არა, პირველი რაც შეამჩნია ეს მარიამის ნამტირალევი თვალები იყო.ვალი მიმოავლო იქაურობას, ნაცნობი გარემოს დანახვამ ძლიერ გაახარა. თავის საწოლში იწვა. -როგორ ხარ? თავს უკეთ გრძნობ? გაგა რა დაგემართა? კითხვას კითხვაზე აყრიდა

უკანასკნელი კოცნა (10 თავი)

თორნიკეზე ფიქრში დამათენდა, ვერ ვიჯერებდი რომ ის, კვლავ ჩემს გვერდით იყო... ჯანდაბა მეც არ ვიცი რა მემართᲔბა, რატომ ვკარგავ საკუთარ თავზე კონტროლს

მადლიერების დღე

მადლობა ღმერთს იმისათვის,რომ შეგვქმნა ადამიანებად,ყველა დაგვასაჩუქრა და პრიზად ოჯახი,თბილი კერა მოგვცა.მადლობა,მას ყველა სასწაულისთვის,ბედნიერი დღისთვის,მშვიდობისთვის.

შიში პატივისცემა და სიყვარული {ნაწილი 2/6 }

ვაგონი ისევ გაივსო და დაიძრა, მაგრამ ნანხისგან დაზაფრული ხალხი ვინც მიხვდა, რომ მშვიდობა არ იყო გვერდს უვლიდა, ან სხვა ვაგონში ყოფნას არჩევდა და იქიდან სიტუაციას აკვირდებოდა..