სიმართლე სიცრუეში (თავი 2)

-არა... საბანაოდ შევალ- წამოვდექი ბარბაცით.იქნებ ოთარი მართალი იყო? ნუთუ სიმართლე სიზმრებზე მეტად დამტანჯავდა? ეს ყველაფერი მოგონებები იყო თუ უბრალო კოშმარები? შიშველ სხეულს ყურადღებით დავაკვირდი.ვეძებდი რაიმე კვალს, რამეს რაც მიმახვედრებდა რა იყო

წარმატებისა და წარუმატებლობის საფუძვლები

წარმოგიდგენიათ ისეთი ცხოვრება ირგვლივ,რომ მხოლოდ სიწმინდეა.გარშემომყოფებს სულიერად გრძნობ ისინიც სულით და ხორცით გიცნობენ და ურთიერთობა მყარია ეს არის დიდი მიღწევა ამ რთულ და გაუგებარ ცხოვრებაში.მჯერავს,რომ ურთიერთიბა მაშინ არის ძლიერი როცა ნდობა

სადღაც გამქრალი.

ბედნიერებაა, როცა დილით თვალებს ახელ და შეგიძლია შეიგრძნო არა მხოლოდ შეხებით, ყნოსვით ან სმენით, არამედ ყურებითაც. ბედნიერებაა, როცა დილით გაღვიძებულს შეგიძლია შეხედო სამყაროს და გულში გაიფიქრო, მე გხედავ შენ იმ ფერებით, რომელთა დანახვაც სხვას არ

როცა გიყვარს, ცა სულ სხვა ფერია ( ნაწილი 6)

როდესაც ომს გიცხადებენ და ამისთვის მზად არ ხარ, ამ დროს ჯობია ბრძოლის ველიდან უკან დაიხიო, რომ მტერს ეგონოს დანებდი და ნაადრევად იზეიმოს, შენ კი ძალები უნდა მოიკრიბო და ერთი დარტყმით მტერი საბოლოოდ გაანადგურო. ეს ცხოვრება ბრძოლაა, ყველა ურთიერთობა

მექალთანეს სათამაშო 1,2,3,4,5,6,7თავი

-სანდრო დამსვი რასაკეთებ არ გესმის შენ არ მომეკარო თქო. დამსვი, გამიშვი ხელი ჩემი ფეხით წამოვალ. გაღიზიანებულმა უთხრა, სანდროც დასთანხმდა მის სურვილი ელენე ძირს ჩამოსვა მაგრამ ხელი მაინხ არ გაუშვა, ხელჩაკიდებულები მიყვებიდნენ ეზოში გაუკვალავ ბილიკს,

ჩვენი ისტორია

ყოველ ღამე მესიზმრები. ზოგჯერ ვიღვიძებ და არც კი მახსოვს რა დამესიზმრა შენზე, საერთოდ არაფერი მახსოვს, მაგრამ ვგრძნობ, რომ შენ გნახე. მთელი არსებით ვგრძნობ, რომ ჩემს სიზმრებში დაიარებოდი. რადგან ასეთი უცნაური

მინდვრის ყვავილები (ნაწილი V)

დილით მარიამს გარედან ხმაური შემოესმა. როგორც სჩანს დაბრუნდა ვაჟბატონი, გაიფიქრა და გვერდით გადაბრუნდა. როგორ უნდა შეხვედროდნენ ერთმანეთს რა უნდა ეთქვათ ან როგორ უნდა გაეგრძელებინათ ერთ სახლში ცხოვრება,

სიცოცხლის ნერგი

ფაფრის მინდვრებზედ დამტვერილო ვაზის ყვავილო, სამოთხის შვილო, მე შენს ფოთოლთა შრიალში დავქრი, მსურს შენს ყლორტებთან კიდევ ბევრჯერ ვიპურმარილო, შეღამებისას შენს მტევნებში მზესავით გავქრე.

წიგნი ჩემი დაბადებისა

ჩემი დაბადების წიგნში წერია უკვდავი სტრიქონები, ვითარცა ხმლის პირზე ნაკვეთი სიტყვები,,,იცოცხლე და მოკვდი სიცოცხლისათვის!,,მე არ ვარ მეომარი, მაგრამ ტანს ჩემსას ცეცხლში ნაწრთობი აბჯრით ვიფარავ.

სიმართლე სიცრუეში

არ შემეძლო გავკარებოდი, თუნდაც შემეხედა ადამიანისთვის რომელიც არ მიყვარდა. არ მიყვარდა ისიც, ვინც წლობით მიყვარდა. რეალობას წამებში შევეჯახე და გვერდით მჯდომ ადამიანს ქურდულად შევავლე თვალი.