ზეცაში იწერება ადამიანთა ბედი(1 თავი)სრულად

მეგობრის სახლი დატოვა და სწრაფად გადაჭრა ქუჩა.ძალიან დააგვიანდა შინ მისვლა და ეს მის მობილურსაც ეტყობოდა.დედის ზარები არ წყდებოდა -მალე მოვალ,დედა სწრაფად უპასუხა და ტელეფონი ჯიბეში ჩაიჩურთა.კორპუსებს შორის გაძვრა და ჩაბნელებულ მოსახვევში შევიდა.

23 დეკემბერს (სრულად)

ჩემი ბავშვობა არც ისე დიდხანს გაგრძელდა, თუმცა მანამდე გატარებული ყოველი წამი ყოველთვის აჯობებს მის შემდეგ ათვლილ წამებს.ვიღაცამ ჩემი ყოველი 23 დეკემბერი გააფუჭა, ჩემს გონებაში გაჩნდა ფრაზა- „თუ მცენარე დაიბადა ნიშნავს მარცვალი მოკვდა.“

სასრულეთი (თავი 16)

მედინაში ჩასვლისთანავე პირველი რაც გავაკეთე, მობილური ტელეფონის გამორთვა იყო, შემდეგ კი წინასწარმეტყველის საფლავის მოლოცვა და დაუდ ფაშას საფლავის მონახულება. როგორც ყოველთვის, საფლავზე მხოლოდ შროშანი მივიტანე და მდუმარედ ქვაზე ჩამომჯდარმა რამდენიმე

როგორ შევქმნათ ფერფლისგან საკუთარი ცხოვრება?

წავედი შორს და ვისწავლე,მივხვდი თუ როგორი და რანაირი იყო ჩემი ცხოვრების სტილი.

როცა სიყვარული მარტივია.... (თავი22)

-საყვარელო, ძალიან დიდი მადლობა, რომ ასე გიყვარვარ და მივლი, მაგრამ ფაქტია სარკეში არ ჩაგიხედავს, გთხოვ უბრალოდ წადი, სადმე ნომერი აიღე, ტელეფონო გამორთე, ლოგინში შეწექი და სანამ არ გაგეღვიძება აქ მოსული არ გნახო, გთხოვ.

დასაწყისი: თავი 4 - ფაილი

1942 წელი იყო, ერთი მზიანი ამინდი ქალაქ ინგლოშტადში.  მხო­ლოდ ეს კარგი რამ იყო შე­მო­რ­ჩე­ნი­ლი ომის პე­რი­ო­დის დროს...სა­ხ­ლე­ბი და­ცა­რი­ე­ლე­ბუ­ლი­ყო, ქუ­ჩე­ბ­ში კა­ცი­შ­ვი­ლი არ ჩა­ნ­და. სა­მ­ხე­დ­რო­ე­ბი და­დი­ო­დ­ნენ, შე­დი­ო­დ­ნენ

შემოდგომის პეპელა(თავი 6)

-ქალბატონო თინა,დიდ ბოდიშს გიხდით ამ ინციდენტისთვის. ვაცნობიერებ რომ შეცდომა დავუშვი და თქვენც და თქვენი ქალიშვილიც უხერხულ მდგომარეობაში ჩაგაგდეთ. დროს მოგცემთ რომ გაერკვეთ, თუმცა გთხოვთ შეცდომის გამოსწორების უფლება მომეცით. ეცადა ეს უხერხული და

გაყიდული ღირსება (19 თავი)

მია ცრემლებად იღვრებოდა, ვერ იჯერებდა რომ მის წინ კახა იდგა, საღსალამათი და თავისუფალი, ცოტნე დაძაბული იდგა და მიას თვალს არ აშორებდა

მკვლელი ანგელოზები. (7)

არც შემიხედავს ვინ იყო ან რა იყო ,ერთადერთი რაც თავში მიტრიალებდა ამ ოთახიდან გასვლა იყო,ხოდა ასეც მოვიქეცი და პირდაპირ კარისაკენ გავიქეცი! გაძრომა ვცადე ,მაგრამ მე სულელმა ისიც ვერ გავიააზრე რომ ესე ადვილად არავინ არ გამიშვებდა ,მაგრამ იმდენად

ჯეჯილის ვარდი

სხივს გავყევ, მზეს ჩავყევ, ერთსა მას გზათასა, ნათელსა ქუესკნელსა მას ცასა ცათასა, კარიბჭით სოფლად ანდრიას, მათესა, უფალმა ჯეჯილში ვარდი დათესა.