ალუბლისფერი საღამოები

ათასი ღამე,შვილმკვდარი დედა მისამძიმრება და გლოვის სუნი.. მშობლის თვალებში კიაფობს სევდა ცხედარი მიწას და უფალს სული!

შემთხვევით შემიყვარდი

-კარგად და მადლობა-ვუთხარი მე, კარები გავაღე და გადასასვლელად მივემზადე მაგრამ მისმა ხელმა გამაჩერა -მადლობას ეგრე არ მივიღებ -არ მაინტერესებს, მე გითხარი და შენი გადასაწყვეტია, წავედი მოულოდნელად ჩემსკენ მოიწია და რაღაც რბილის შეხება ვიგრძენი...

***

დაუვიწყარი? სასაცილოა...სიმწრით სასაცილო.. დავიწყებას ბოლოს ყველაფერი მიეცემა... სიხარული, აღელვება, განცხრომა, ბედნიერება და?... ქრება... აი ასე უბრალოდ, უკვალოდ, დაუფარავად, შეუმჩნევლად ქრება...

დაუსრულებლააად....(სრულად)

სასამართლოდან გაანთავისუფლეს თორნიკე ყიფიანი.დედამისი ცრემლიანი ეხუტებოდა შვილს,ძმებიც,მამაც.ნუცა მოშორებით იდგა,თორნიკემ ერთი გახედა და ეგ იყო,აღარც შეუხედავს ნუცასთვის.

ჩანაწერი სადაც ყველა ამოიცნობს საკუთარ თავს

დარწმუნებული ვარ ყოველთვის გექნება გულში ის პააატარა წერტილი, რომელიც მთელი ცხოვრება დაგტანჯავს, დაგღრღნის, გაგანადგურებს, ჩემსკენ წამოგიყვანს, მაგრამ იცი რა? მე არ მიგიღებ რადგან შენ საკმარისად მატკინე გული, საკმარისად მტანჯე, მე ახალ ცხოვრებას

მისი სურნელი (სრულად)

თითით შემოხაზული ჩემი სხეულის კონტურები მრევს და,მამღვრევს. მისი თამაში ისე მოქმედებს,მთლიანად მადუნებს და ,მასზე მინდობილი,წვიმის სურნელთან მოყოლილ,გრილი ციტრუსის არომატს მთელი ძალით ვუშვებ სხეულში.

ემოციური მიდრეკილებები

ჩვენ ვცხოვრობთ მახინჯ სამყაროში. ამას მაშინ ვიაზრებთ როდესაც ყველაფრისგან მოწყვეტილები აღმოვჩნდებით ხოლმე. მოწყვეტილი იმ სილამაზის ფარდისგან, რომელიც სიბინძურეს და ამორალურობას აქვს გადაფარული. ცხოვრებისეული ირონია ისაა რომ ამ ფარდას ჩვენვე ვგლეჯთ.

სიგიჟის ზღვარზე (14 თავი)

მია იჯდა მაგიდასთან სრულიად დაბნეული და არეული, მისი ერთი ნაწილი ახლავე გაქცევას და თავისუფლებას მოითხოვდა

სტოკჰოლმის სინდრომი ( ნაწილი პირველი)

პროლოგი იყო და არა იყო რა... ბევრ ზღაპარს ასეთი დასაწყისი აქვს, თუმცა ზღაპრებშიც კი არის რაღაც რეალური მაგალითად ის, რომ ცხოვრებაში მართლაც ბევრი სირთულე გვხვდება და ჩვენც ვინმესგან

*******

ფიქრებმა მოიტანა ღელვა ღამეს ნაცრისფერი დაჰკრავს, ფიფქებმა გადაფარეს სევდა ფიფქებმა გადაფარეს განცდა.