მეზიზღები არაბულო (6 თავი) +18

ცხოვრებაში ყველაფერი ისე არ ხდება, როგორხ გვსურს. დიახხ... არის რაღაცეები რასაც ჩვენ ვერ განვსაზღვრავთ. ზოგადად ეს სამყარო არის ასეთი, რომ მის გაგრძელებას ან დასასრულს ან მის არსებობას ვერ განსაზღვრავ. აქედან გამომდნიარეა მისი შინაარსიც. არვიცით რა

სიმამაცის ოცი წამი (სრულად)

ერთ თვეზე მეტია დიეტაზე ვარ თან ვარჯიშობ . დასაწყისში რაღაც გამოგაპარეთ ... ერთი მიზეზი კიდევ ის არის ,რომ მამაკაცი მომწონს,რომელსაც ზუსტად ვიცი ჩემსავით გაფუებული გოგონები არ მოსწონს. კაკი ორი თვის წინ გავიცანი დაბადების დღეზე. ჩემი საუკეთესო

გზა ეშმაკის გულამდე ( თავი 1 )

გეყოფა ნათია , ტყუილად მიშლი ნერვებს ! აი, რა შუაშია ჩემთან გაბუნია და მისი ლიკვიდაციის მცდელობა? - ვცდილობ ჩემი ნებისყოფის უკანასკნელი მისხალიც კი გამოვიყენო , რათა დედაჩემს ავუხსნა , რომ გროზნოში , ჩემი მეგობრის ქორწილში წასვლა კადიროვს მტრად არ

ვიცი შევიშლები

ვიცი შევიშლები თუ გადაგიყვარდი, თუკი ძველებურად აღარ შემიჩნდები, თუკი სიზმარშიც კი ვეღარ დაგინახე, ვგრძნობ რომ უშენობით,ვიცი შევიშლები.

შებინდება

ეს ის ჟამია როცა ბულბულის სტვენა ტოტიდან შემოგესმება, ეს ის ჟამია, როცა ჩურჩულით საყვარლის ფიცი შენს გულს მოსწვდება;

ფანქარი

როდესაც წავა გზები ამ ფანქრის, მაშინ მოგვცემს რაც ვერ მოუცია. ფანქარი თურმე უწყვეტად დაჰქრის და დაუწყია რევოლუცია. როდესაც წავა გზები ამ ფანქრის, ჩვენ გავიხსენებთ რაც მას ჰქონია. ბევრ ჭუჭყს და ნაგავს ის დღეს გზად დაყრის, რადგან ეს ასე სწორი

არაფერი

ბევრი ფიქრისგან და ჩხუბისგან გადაღლილი, ფეხზე ვდგები, ჩემს ნივთებს ვიღებ და შავ NASA-ს ჩანთაში ერთიანად ვტენი. არ მეგონა ასეთი რთული თუ იქნებოდა, ამ გადაწყვეტილების მიღება. ჩემს სკეიტს ზურგჩანთაზე ვაბამ და სახლიდან ისე გავდივარ, რომ უკანაც კი არ

სიგიჟის ზღვარზე (13 თავი)

მია სრულიად ურეაქციოთ იჯდა და თვალს ისე ადევნებდა ამ ყველაფერს თითქოს მას არ ეხებოდა ესყველაფერი, ისეთი გრძნობა ქონდა თითქოს შორიდან უყურებდა საკუთარ თავს, ფაქტიურად არაფერი ესმოდა და ვერაფერს აღიქვამდა, გაორებული იყო, თან აქ იყო თან არ იყო,

სხეული ნაფერები კოცნით

სხეული ნაფერები სულ შენი კოცნით,ჭიქა დაცლილი გონება არეული, იმდენი დავლიე დავთვერი მგონი,და ამ სიმთვრალეში გრძნობა ჩარეული. უშენოდ ვარ ახლა ფიქრები მწკეპლავს, სულ ამოუცნიბი რითმები მთენთავს,გაჩუმებული

გაუმაძღარნი

გაუმაძღარნო ქართველნო, არ გაგისივდათ მუცლები?იმათ კისერზე რომ ზიხართ,ვისაც უცვდებათ ქუსლები.ტყუილი ქება დიდება თქვენი არავის ჭირდება,პატარა მშრომელი ხალხი,ვითომ შერაცხედ გმირებად!დამონებულს და დაჩაგრულს,