Him and I(თავი3)

-მხოლოდ მადლობა?-უკან გამომყვა და გამაჩერა - გვირგვინიც ხომარ დაგადგა ჩემი გადარჩენისთვის? -იოანე მქვია შენ? -სახელი გკითხე? -რატო მესწერვები? -კითხვაზე კითხვით ნუ მპასუხობ იოანე-

გიჟი გოგონები (4)

მთელი გზა მობუზული ვიყავი რაც ეს ბიჭი გამოჩნდა ჩემ ცხოვრებაში ყველაფერი თავდაყირა დამიყენა არა მია მოეშვი მასზე ფიქრს ვსო .. სახლში მისულს თვალში წითელი ვარდები მხვდება წერილთან ერთად წერილს ვნხსნი და გაკვირვებისგან ხმას ვეღარ ვიღებ :

ჩვენ (ნაწილი 4)

ჯოშუა ფეხზე წამოდგა, დასისხლიანებული იყო. დიეგო:მოიბოდიშე ჯოშუა:უკაცრავად, ეს ვინ ჯანდაბაა და დიეგომ ისევ უთავაზა სახეში -გააკეთე რაც თქვა ჯოშუამ ბოდიში მოიხადა და გაუჩინარდა. მშიშარა იდიოტი.

არასდროს თქვა არასდროს თავი მესამე

რას ვაპირებთ? - მოსამართლესთან ურთიერთობა მაქვს... იღიმის ვიკა კი გაუჩერებელ სიცილს იწყებს, ხტუნვა ხტუნვით მიდის ეკასთან და კისერზე ეკიდება. - ანუ საქმე ჩვენია? - მთლად ეგრეც არაა, ხომ გითხარი რაღაც სასჯელი მაინც ექნება, შეიძლება

ან გავიმარჯვებ ან მოვკვდები (1)

განსაკუთრებული სილამაზე აქვს გაზაფხულს,თითქოს ახალი სიცოცხლე იბადება,საწყისად გვევლინება და სულს შთაბერავს გამოფიტულ და გაყინულ ბუნებას.მარტო ბუნებას კი არა ადამიანსაც,მხოლოდ მისი ფერები გაცოცხლებს.შეხედავ გადათეთრებულ, გადავარდისფერებულ ხეებს

მარტო დარჩენილს

მარტო დარჩენილს სიკვდილს ვნატრულობ ბავშური ფიქრები მაწვება ცოხვრების არსზე ეს მე მგონია რო ვსიყვარულობ არადა არავარ არაფრის აზრზე

როცა მეოცნებე კვდება, რა ემართებათ ოცბებს?! /სრულად/

"- ყოველთვის მინდა მე შენს თმების სურნელს ვგრძნობდე... ნეტავ კი დადგება ეს დღე ოდესმე?- მიტივტივდება გონებაში ედის სიტყვები, რომელიც მუდამ ჩემი ცხოვრების თანამგზავრი გამხდარიყო ამდენი წლის გასვლის მიუხედავადაც.- მიყვარხარ, მარიამ..."

Him and I(თავი 2)

"present day" -ანასტასია ქეთი ადექით უნივერსიტეტში გაგვიანდება-გაისმა ირაკლის ხმა -5 წუთიც რა გუშინ გვიან დავიძინეთ-გავძახე ბალიშიდან თავის აწევის გარეშე -ლექცია პირველზე გაქვთ ანა-მითხრა და საბანი გადამაძრო

ერთი ვარსკვლავი ცაზე (თავი 12)

-იცი რამდენი სიკვდილი მინახავს?ბევრი...მაგრამ ყველაზე რთული მათი ახლობლების ყურებაა ამ დროს.და თქმა რომ მათი პაციენტი აღარ არის ცოცხალი.მაგრამ მაინც ყველაზე რთულია შვილს უთხრა რომ მშობელი აღარ ყავს და პირიქით,მშობელს რომ შვილი დაეღუპა.

შეცვლილი

ცხოვრება კლდეს ჰგავს...ერთი საბედისწერო ნაბიჯიც და უკვე სიკვდილის გზას ადგახარ.გადავარდნისგან თავდასაცავი ჯებირებს ადამიანები წარმოადგენენ...ადამიანები რომლებისთვისაც ღირს ცხოვრება,სუნთქვა,სიყვარული...