ჩვენ

-არა, მორჩა, ხვალ გადავდივარ და ეს საბოლოაა. კეიტი:მამაშენი რას იტყვის? -მხოლოდ იმაზე დარდობ ის რასიტყვის?

ის ჩემია (ვარდის ტატუ)თავი 4

მთელმა ოთხმა დღემ ჩვეულებრივად ჩაიარა სავაადმყოფოდან არ გამომწერეს არხარ შენ სანდოო. გოგოებმა რომ ჩემი ამბავ იგაიგეს პალატასთან დაერჭვნენ ეგრევე მაგრამ მორიგე არ უშვებდა გვიანიაო მაგრამ კატო რისი კატოა როარ აეხლაო იქაურობა სანამ არშემოუშვებდნენ.

ფრთხილად შეარჩიე ოცნება, რადგან შეიძლება ახდეს ( თავი 13)

- ერთხელ ჩვენს უბანში ფეხბურთს თამაშობდნენ. ჩვენ რათქმაუნდა ჩვენი უბნის ბიჭებისკენ ვიყავით. საკმაოდ ბევრი მაყურებელი ყავდა. ჰოდა ჩვენებმა წააგეს სამწუხაროდ პენალტების სერიაში. ჩვენ ყველა მაინც ვამხნევებდით ჩვემს გუნდს და ვეუბნებოდით რომ სხვა დროს

პესიმისტი 3

-ჰო, ის...-მეუბნება და მშვიდად თავს მიკრავს-ეხლა მომისმინე,ხვალ, ყველა იმ ადამიანის წინაშე, რომელთანაც გამლანძღე, ბოდიშს მომიხდი-ამბობს და მიღიმის -მოიცა ვერ გავიგე?-მეცინება და თავს ვაქიცინებ-ჯერ ეს ერთი შენ დამეჯახე, ცოტაც და რეამინაციაში

უმისამართო

დილას, როდესაც ხელების შეხება, ნაზი კულულების რხევა ან მათი შეხება მაღვიძებს გულამოვარდნილი ვახელ თვალებს, ჩემი გულისცემა ყურის ბარაბანებს მატკიებს და აბლანდულ სურათში ვცდილობ ნაცნობი სილუეტი შვამჩნიო, მის ნაცვლად კი ზუსტად მის მსგავს პატარა

ერთი უბატონო ხევსური ვარ

ერთი უბატონო ხევსური ვარ, ვიცი უნაპირო სიყვარული, ზოგჯერ ჩუმ თრობაში შესული ვარ, ზოგჯერ მთებზე მიყვარს სიარულ

რა გიღირს შენი სიცოცხლე?

ისე მოეწყობა ხოლმე ზოგჯერ გარემოებები რომ ძალიან ბევრ რამეზე გვიწევს დაფიქრება ან იმ ქმედების განხორციელება.დიახ, ასე ხდება ხშირად და ყველა ჩვენთაგანის თავს ხდება და მაინც ისმის კითხვა რატომ? რისთვის? ამის მიზეზი არსებობს? ეჰ, ჩემო კარგო მიზეზს რა

Him and I

მაღალითქო ვერ გეტყვით მაგრამ არც იმდენად დაბალი ვარ რომ არ ვჩანდე. მყავს ძმა ირაკლი 25წლის მშობლები ავტოსაგზაო შემთხვევისას დაგვეღუპა 10წლის წინ.  ძალიან რთულად გადავიტანე ეს პერიოდი. ირაკლი არიმჩნევს მაგრამ ვიცი რომ მასაც უჭირს, მაშინ ის მხოლოდ

უშენოდ არ მინდა! (სრულად)

საშინელად, თავყბა მონგრეულად ცხელოდა და თავყბა მონგრეული გადაადგილდებოდნენ ქუჩაში ადამიანებიც. სიცხისგან ნერვებ დაკარგული, ლანძღვით მიიწევდა სახლში იოანა კალანდაძე,ისე ლანძღავდა ზაფხულს თითქოს ვინმე მართლა სულიერი იყო მის გვერდით.ქოთქოთით ავიდა

გატაცება კავკასიონზე (სრულად)

-მე მაინც ვფიქრობ, რომ იმის უარყოფა, რასაც ვგრძნობთ, ნაწილებად გვშლის და ნელ-ნელა კიბოსავით გვკლავს. ერთი შანსი გვაქვს ადამიანებს. მუხლების მოკვეთამდე უნდა ვიბრძოლოთ იმისთვის, რაც გვიყვარს, რადგან ამ სამყაროში ერთადერთი რაც გვეკუთვნის ჩვენივე