ბრძენის ბოლო სამოსი

ზუსტად მაშინ,როცა ხეს,ის ბოლო, დამჭკნარი, ყვითელი ფოთოლი ჩამოუვარდა,ძალიან დამწუხრდა.

ჩუმი ბრძოლა

ცხოვრებას ღამე ვიწყებ, მაშინ, როცა ყველა იძინებს, მაშინ, როცა მარტო ვრჩები ჩემს ფიქრებთან ერთად და კალმითა და ფურცლით შეიარაღებული ვებრძვი მათ. ჩემს დარდს, წუხილს მელანს ვატან, უცოდველ ფურცელზე ვიყრი ჯავრს.

რომანტიკა

ცოტა ღვინო, თამბაქო,მაგიდაზე გადაშლილი წიგნი და გარეთ ნაცრისფერი ღრუბლები! სევდის მომასწავებელი, რომ არის, აი რა მიყვარს! ახლა ფიქრის დროა, ბევრი ფიქრის, ახლა წარსულის გახსენების დროა...

სიზმარი

- სად მივდივართ ?! - გზას მივანათე,და შეშინებულმა ვკითხე,ყველანაირად ვცდილობდი ხმაში შიში არ დამტყობოდა. - ჩემ საყვარელ ადგილას - ისევ გამიღიმა. - მეც მომკლავ ?! - ტირილი მინდოდა. - მე არაფერი დამიშავებია მათთვის,არცერთი სერიოზული საქმე ჩემს თავზე

დიაგნოზი დედა

- სამი წელი ეძახდა ანა ბაჩოს დედას, სამი წლის შემდეგ პირველად რომ დაუძახა მამა თავიდან ეუცხოვა, თუმცა მერე მიხვდა რომ ალბათ ცხოვრებაში ვერასდროს ვეღარ განიცდიდა ამაზე დიდ ბედნიერებას...

მისი ქალიშვილი (მეთერთმეტე)

ვინ თქვა, რომ მშობლების ცოდვები შვილებს არ მოეკითხებათ?! მოეკითხებათ და თანაც იმაზე მეტადაც, ვიდრე ჩვენ წარმოგვიდგენია.

სათაური მოიფიქრე შენ

იქნებ ხანდახან ჩვენ საკუთარი ცხოვრებისთვის ზუსტად ეს ფარდები ვართ არ ვუშვებთ სინათლეს ჩვენში რომ ყველაფერი განათდეს.

აურზაური (თავიII)

კიდევ ერთხელ უღრმესი მადლობა ვინც კითხულობთ იმედი მაქვს მოგეწონებათ თქვენი აზრის დაფიქსირება არ დაგეზაროთ კომენტარებში გთხოვთ ბევრს ნიშნავს ჩემთვის თქვენი შეფასება

სხვისი ქმარი ( სრულად )

- ერთ-ერთ ფოტოზე გაუშტერდა თვალი ცისიას, მდინარიდან ამოდიოდა ლუკა, გარუჯულ, მკერდზე მაცდურად უბზინავდა წყლის წვეთები, მოკლე სველი შორტი ძლიერ, დაკუნთულ ბარძაყებზე ჰქონდა შემოტმასნილი...

მატილდა ( სრულად )

- აკვირდებოდა პატარა გოგონებს ხალხმა და ზოგადად სოციუმმა რომ აიძულათ გაზრდა, პატარა ბიჭებს დროზე ადრე რომ დაკაცდნენ ან პირიქით კაცად გახდომა რომ დააგვიანდათ, აკვირდებოდა ადამიანების მსგავს ადამიანებს და მონსტრებს...