უკუნეთი

აღარსად დამრჩა იცის ღმერთმა ნავსაყუდელი, დღეს იმისგანაც წამოვედი ვინც მე მინატრა, ველი აღსასრულს თვალახილული როგორც კურდღელი!

სად მიფრინავენ ჩიტები?!

მზე ისევ მთვარემ ჩაანაცვლა, ჩემი და იმ თეთრკანიანი ბიჭის გვამები მორგში მოათავსეს, ვერავინ ამოგვიცნო, ვერავინ მიხვდა რომ ჩვენ ვერგაფრენილი ჩიტები ვიყავით....

ცხოვრება ტკივილთან ერთად.თავი 7.

-შენ წამიერი გაელვება ხარ,რომელიც წარსულში დარჩა. -წამიერი გაელვება? ხმა ჩაუწყდა,ჰაერი არ ჰყოფნიდა და უკვე მისგან შორს წასულ მის წარსულს ცრემლებით აცილებდა.

არ შეგიყავრებ. მეორე ნაწილი 6 თავი

-მთვარის ქვა? -კი! მადონამ შენთვის გავაკეთე ეგ ყელსაბამიო. -ბედნიერებას უნდა ჩაებღაუჭო? -დედამიწაზე მაინც ვიყო ბედნიერი მანამ სანამ ჯოჯოხეთს შევერწყმები.

სიკვდილი სიცოცხლედ გარდაიქმნება?!

ქვეყანაში უკვე კარანტინის საათი დაწყებული იყო, მაშინ როდესაც ტელეფონი აწკრიალდა, როდესაც თვალები ეკრანზე გადაიტანა და ნაცნობი ნომერი დაინახა იგრძნო, თუ როგორ გამოტოვა გულმა რამდენიმე ფეთქვა, მაშინათვე აიღო საკუთარი მობილური და შიშნარევი ხმით

ჩემნაირი არავის ჰყავს

ჩემნაირი არავის ჰყავს, ის სულ სხვა ლამაზფერია, ის ჩემი სულის ნაწილი, ის ჩემი სიხარულია.

გზა ვარსკვლავებისკენ (მეორე თავი)

გოგოებს შევყევი გასახდელში, იქაც ოვაციებით დამხვდნენ. ნერვები უკვე აწეწილი მქონდა და მათთვის ყურადღება აღარ მიმიქცევია. ჩემი ნივთები ავიღე და გასახდელი დავტოვე. გამოსვლისას გოგონების გადაკვრით საუბარი გავიგე: - რა ჭირს?! მაგრამ ვის ადარდებს

აკრძალული ფორთოხალი 2

ქალაქის შესასვლელშივე გხდიან ტანსაცმელს, რადგან კარგად შეათვალიერონ თუ რამდენი ხალი გაქვს, რამდენი სტრია თუ ცელულიტი. სწორედ ეს არის მიზეზი, რატომაც ვერ დაიმალები, ვერ დამალავ ვერცერთ ლაქას შენს სხეულზე და ვერ დაემალები მზის სხივებს, რომლებიც აქ

ძველი ბიჭის გოგო(თავი8)+18

-მართალია ძალიან გამაბრაზე მაგრამ არ მევასება რომ ტირიხარ და დაწყნარდი ეხლა, გაფრთხილებ მეორედ ასეთი შეცდომა აღარ დაუშვა, თორემ გეფიცები მართლა მოვკლავ იმ ადამიანს და რომ არ გამიჭირდება ალბათ მიხვდები.

წამების სამი წუთი

როცა თვალი გაახილა, მისთის უცხო ადგილას იყო. არასდროს ენახა ასეთი სილამაზე. ირგვლივ, ჰორიზონტის გაყოლებით, არაფერი იყო, საერთოდ არაფერი. მხოლოდ მწვანე ბალახი ბიბინებდა მიწაზე და მხოლოდ ლურჯი ციდან აგდებდა დაღლილ მზერას მზე.