მე სიზმარში სოხუმი ვნახე...

ღამით უჩვეულოდ ადრე დავიძინე დაღლილი ვიყავი და მალე ჩამეძინა,მოულოდნებლად სადღაც მოვხვდი თითქოს მეცნობა ეს ადგილი მაგრამ ვიცი რომ აქ ნამყოფი არ ვარ,ირგვლივ ვიხედები გაკვირვებული იქნებ ვინმემ გამოიაროს და ვკითხო თუ სად ვიყავი,ფაქტი ერთი იყო

გრძნობების ხელოვნება

იდეალურობის ნიმუშია ფეხიდან დაწყებული თმის ძირამდე. შავი ხშირი თმა, უხეში წვერი, გამოკვეთილი ტუჩები , და მშვენიერი თვალები, ცხოვრებაში არასოდეს შემხვედრია ასეთი სექსუალური ადამიანი ის გამოიყურება როგორ აღელვებული ზღვა მაგრამ არა საშიში.

სიკვდილისაკენ

რა არის იმაში უცნაური რომ სიცოცხლე გინდა? წამიერი გაფიქრება იმისა რომ კვდები! მოგონებებში ჩაძირვა! წარსული! აწმყო! მომავლისკენ სწრაფვა! და მიხვდი რომ ჯერ კიდევ ცოცხალი ხარ! გინდა სიცოცხლე მიუხედავად ყველაფრისა! გინდა და მორჩა! ხვდები რომ არ ხარ მზად

პაზლების ქურდი II

ეგრევე მოვტრიალდი და კიბეებზე დავეშვი. მთელი ტანი მიკანკალებდა. სადარბაზოდან აქოშინებული გამოვვარდი და გაუცნობიერებლად გავუყევი ქუჩას. გონებაში საკუთარ თავს ვწყევლიდი მისი მანქანა როგორ ვერ შევამჩნიე-თქო. უკან აღარ მიმიხედავს, გზა გადავკვეთე და

ცოდვილი {2}

შავად შეღებილ კედლებში დაკარგული, მარტოობის სენს შეეპყრო და უემოციო სახით უყურებდა მის წინ დაკიდებულ, უცხო ქალის პორტრეტს. ხელში, მრგვალ ჭიქას ატრიალებდა და მასში მოთავსებული სითხეც, შეუჩერებლად მოძრაობდა. საათი თორმეტის ნახევარს აჩვენებდა მაგრამ

ცხოვრება მოულოდნელობებით (ნაწილი 1)

ქუჩას ჩაფიქრებული მიუყვებოდა, უცებ ბავშვის ხმამ გამოაფხიზლა რომელიც დედას ხელზე ჩამოკიდებოდა და გამწარებული ბოლო ხმაზე ღნაოდა. პატრონს რეაქცია არ ქონდა და ასე ხმაურით და წივილ-კივილით მიუყვებოდა გზას.

ერთი ნახვით შეყვარების გჯერა?(თავი 8)

ალბათ გიჟი გეგონებით და იტყვით საყვარელი ადამიანი რამის სხვას ჩაუგორდა საწოლში და შენ უკვე დაივიწყეო? მაგრამ ასეა, ის ისე ძიერად მიყვარს, ისე მჭირდება რომ შეიძლება ამოვწყდე ადგილზე თუ არ მივალ და არ ჩავეხუტები და იმ მწვანე თვალებს არ დავუკოცნი

უბრალოდ მინდა დავიცალო...

ყველაფერი უბრალო , უწყინარი ფოტოთი დაიწყო. მეგონა ამქვეყნად ყველაზე ბედნიერი გოგო ვიყავი, რომელიც უყვარდათ, მაგრამ აი ზუსტად აქ შევცდი...

სიკვდილი გრძნობებს ვერ აქრობს...

„სიკვდილი ადამიანის უპირობო თანამგზავრია.“- ვუთხარი ერთხელ. მას კი ჩაიღიმა. - აღარ მინდა სიცოცხლე, წამიყვანე რა.- ვთხვოვე მას მთვარიან ღამით, როდესაც მეთიუ ჩემს ოთახში... ლოგინის გვერდით იდგა."

ფრთხილად შეარჩიე ოცნება, რადგან შეიძლება ახდეს (თავი 8)

და უცნაური ღიმილის მერე იყო ჩვეულებრივი სიტყვები. ჩვეულებრივი სხვისთვის, მაგრამ არა ნოასთვის. ნოასთვის ელენეზე ნათქვამი ყოველი სიტყვა ან ელენს მიერ ნათქვამი თუნდაც ერთი ასოც მნიშვნელოვანი და ძვირფასი იყო.