შავ-თეთრ ცხოვრებას სიყვარული შემატებს ფერებს (5,6თავი)

უკან მიხედვა ვერ მოვასწარი ვიღაცამ ხეზე ამაკრა და გაშმაგებით მიკოცნიდა ხან ზედა ხან ქვედა ტუჩს ბოლოს ორივეს ჰაერო რომ აღარ გვეყო გაჩერდა და შემომანათა თავისი მუქი მწვანე თვალები რომლებსაც ჭკუიდან გადავყავდი -აალექსანდრე !(მე) -მიყვარხარ პატარავ

გაორება /სრულად/

"და ვინ თქვა, რომ დრო ყველაფრის მკურნალია?.. დრო ერთი დიდი ულუზიაა.!!"

ბლუმი

გინახავს ღამე დღეზე ნათელი? დღეს ასეთია... ფხიზლად ვერ შევხვდი, ცოტა მეძინა, მაგრამ როდის იყო "ძილი" გვყოფნიდა. სახლში დაბრუნებულმა, მოსვენება მხოლოდ მუსიკამ მაპოვნინა... ქაოსი! აუტანელი შეგრძნებები... საკმაოდ ხშირად ვახსენებ ვიცი! და მოდი გაჩუმდი,

ევა - 8

-არ მინდოდა ასე გამოსულიყო, მაგრამ...-დაიწყო ბოლოს კაცმა. ევამ გაიღიმა. -ჯერ ოცდაექვსის ვარ. ძმა დავკარგე. დედა მჭირდება...ჯერ...-ღიმილით ამოხედა კონსტანტინეს. ისეთი ლამაზი იყო იმ დროს, ისეთი საოცარი, გიშრისფერმა გაუაზრებლად მოჰხვია ხელი და მთელი

შემოდგომის პეპელა(თავი 2)

-მარჯვენა ხელი ამუშავე სიცოცხლეეე არ მოდუნდე სანამ მანდ ხარ და მერე მე ვიციიიო!! -ასე ერთი ალიაქოთით გამოვვარდით საავადმყოფოდან და უკან დადევნებულ დაცვას გავურბოდით. -ვააახხ ჩემიი!ეს რაიყო უნამუსო ვიყოო(ალექსანდრე) -აუ აბაა დაცვის სახე

პანიკური შეტევა (თავი III)

კიდევ ერთი ნაბიჯი გადმოდგა ჩემკენ და მიმიხუტა. მის გულისცემას ლოყაზე ვგრძნობდი. ხელები წელზე მოვხვიე და ისევ ავტირდი. ცივი ნიავი სასიამოვნოდ მიბერავზე კოჭებზე. ცივი მიწიდან კი სიცოცხლეს ვგრძნობდი. არ ვიცი რამდენი ხანი ვიდექით ასე.

ხელახლა (ნაწილი II)

დაჯილდოვების შემდეგ სემესტრიც დამთავრდა და მე საზაფხულო კურსებზე ორი თვით წავედი გერმანიაში. ამდენი ხნით ევროპაში პირველად ვიყავი. თავისუფალ დროს საათობით დავსეირნობდი მიუნხენის ქუჩებში და ჩემთვის მეტად საინტერესოს, ქალაქის არქიტექტურას ზედმიწევნით

ოცნება უფასოა (თავი 5)

ნიტამაც თავისი ცივი ხელები ჩემოხვია რატის ცხელ სხეულს. - ააუუ ცივია ცივია გაწიე - დაიწყო ყვირილი ნიტამ - არ ვაპირებ შენ თვითონ გინდოდა ჩემთან ჩახუტებული ძილი ხოდა ეხლა მიიღე!

მია (3 თავი)

-გაოგნებული ვარ- მოსმენილის ვერ იჯერებდა ნიტა-შენ რა შუაში ხარ პროსტა თუ მესმოდეს -ურთიერთობა რომ გაგვიგრძელდეს მომიწევს შენი ძმის ატანაო,რასაც ვერ შევძლებო-მოკლედ აუხსნა აზრი მიამ და მხრები აიჩეჩა -ხო,მაგრამ თუ უყვარხარ, ყელაფერი ფეხებზე უნდა

ძალიან რთულია იყო ბედნიერი, როცა სამყარო უბედურია... (სრულად)

"ხეებს გაუცვეთავთ თავისი ჭრელი სადედოფლო კაბები და სირცხვილისგან ლოყები გაჰწლითებიათ. გონებაში კვლავ ერთი აზრი გიტრიალებს... ის თუ სადამდე იქნები ამ წყეულ სახლში, ოთხკედელში გამომწყვდეული, როგორც ვოილერებში მყოფი უდანაშაულო ცხოველი... სადანმდე