დასჯილნი?!

ფეხსაცმელს კარებთან უმისამართოდ ვისვრი, იქვე ვაგდებ საღამოს კაბას, ალექსანდრეს პერანგს ვიღებ წითელ ღვინოსთან ერთად და აივანზე გავდივარ. ხმაურიან ქალაქსა და მშვიდ, უსასრულოდ მშვიდ ცას შევყურებ და ვცდილობ გავიხსენო საიდან სად მოვედით,მე და

ვითომ შემთხვევით (მეშვიდე ნაწილი)

- არ ვიცი, მგონია რომ ზედმეტად ახლო ურთიერთობა გვაქვს და არ მომწონს - და რატომ არ მოგწონს ? - ანუ ნაჩქარევი არ ვარგა - ეგ არაფერ შუაშია, მითხარი რატომ ფრთხილობ, რისი გეშინია, ან იქნებ მანამდე მოხდა რამე - არა არაფერი, და არც არაფრის მეშინია -

ტაი-გერი

ვის უყვარს საცხოვრებელი ადგილის შეცვლა? მე ნამდვილად არა, მაგრამ დედაჩემს როგორც ყოველთვის ეგოისტური შემოტევები აწუხებს ხოლმე, ის ხო მხატვარია ხან პიესებს წერს, ხანაც მსახიობობს და იღლება ამ ერთფეროვნებით აი მე კი არასდროს შევუწუხებივარ სურვილს

სიყვარული გრძნობა რომელსაც გადარჩენა შეუძლია

სიყვარული...ეს ის გრძნობაა რომელსაც მსოფლიოს შეცვლა შეუძლია მე ამის ვირწმუნე სიყვარულმა შეცვალა ჩემი ცხოვრება,ადამიანმა რომელმაც განმაცდევინა ეს გრძნობა მე დღემდე ჩემს გადამრჩენლად მივიჩნევ და ამას ყოველ დღე ვეუბნები...მე ადამიანი რომელიც გავიზარდე

ჩემი ედემი./1/

სამშობიარო ბლოკში დედის სხეულს მოშორებული ჩვილის სიჩუმე კლავდა ყველას. გარეთ საკუთარი გადაწყვეტილებით, განადგურებული ბავშვის მამის ცრემლები სიკვდილსაც კი აშინებდა. ახალგაზრდა ცოლ-ქმრის ბედი ალბათ ზეცაში იყო დაწერილი. იქ მჯდარმა თეთრ წვერიანმა სულაც

მათრობელა სიყვარული

ემოციების ხევშ მიფარფატებდნენ გრძნობები წრფელი,პულსის სიჩქაარე აღემატებოდა გულის ცემას,ის პეპლები კი თავქარიანად დაჰქროდნენ მასში,სიხარული ისეთი ცხადი იყო,რომ მის სიცილს გარშემო მყოფებიც გაეღიმებინა,თვალებს ციცინათელბი ეთამაშებოდნენ,ყურში კი

პატარავ შენ ღირსი ხარ ბედნიერების (თავი 4)

დილით, ეკა, ნია, თომა და ნიკა, სახლში არ არიან, მხოლოდ რეზია, დიდი ალბათობით. ოთახიდან გავედი და რეზიკიას ძებნა დავუწყე, მაგრამ რად გინდა? არსად არ აის, ალბათ სახლში წავიდა. ჩემს ოთახში შევედი თვი მოვიწესრიგე და მუხლამდე ყვავილებიანი კაბა ჩავიცვი.

მაინც წახვალ? #2

-მოდი ჩემო კეთილის მსურველო იდიოტო სკამის მეზოველი ,გთხოვ შენი საღი აზროვნება სანამ არ ჩამიხშვია გაჩუმდი და ჭკუას ნუ მარიგებ მეორე კლასის ოროსანი მოსწავლესავით.-გაბრაზება შეეტყო. -კარგი ,კარგი ,-ჩაეცინა მოურიდებლად და უკუღმა დახურული ქუდი მოიხანა ,

მხოლოდ სამნი (სრულად +18)

გაფრთხილება: სიყვარულის ელემენტები არ არის ამ ისტორიაში. ვისაც გიყვართ ჰორორი და საშიში ისტორიები შეუძლია მან წაიკითხოს ეს ისტორია. იმედია მოგეწონებათ და ისიამოვნებთ. ველოდები შეფასებებს... "- სულ რაღაც შვიდი წლის ვიქნებოდი ჩემმა მშობლებმა

Orchidée noire /სრულად/

"დგება ისეთი მომენტიც, როდესაც Orchidée noire დგება და ზურგს უპასუხოდ მაქცევს, და ისე მიდის სხვა სახლებისკენ , როგორც არაფერი. ისე ხმაურიანად მირიხინებს მისი არსებობიდან, რომ ძვლები ეწვის, გონება უდუღს და ადგილს ვერ პოულობს, რადგან მხოლოდ ახლა