თოვდა

-იოანეე-ოთახში გაისმა დაღლილობისგან შეცვლილი ხმა -რა მოხდა ლიზა?-პასუხმა არ დააყოვნა, ღიმილით მიუახლოვდა იოანე ფანჯრის რაფაზე შემომჯდარ მეუღლეს და მხარზე აკოცა.

სხვისი ქალი აივნიდან -4-

იცი? დღეს მივხვდი რამდენს ნიშნავს ანკა ნიკიტასთვის და მივხვდი რომ ჩემი ადგილი არაა ამ ორის ურთიერთობაში. მივხვდი იმასაც რომ ზედმეტად ბევრ დროს ვკარგავ ჭეშმაროტების ძიებაში. მივხვდი რამდენად უმნიშვნელო პრრრსონაჟი ვარ ამ ისტორიაში.

მცირე კატალეფსია (თავი პირველი)

ჰორიზონტზე გამოჩენილი სილუეტი,უსასრულობაში ჩაკარგული ორი წამი, ის ორი წამი, როდესაც ჩემი სუნთქვის და შენი ნაბიჯებისგან გადათელილი ბალახის ხმის გარდა არაფერი ისმის. ჩემი გონებისთვის/მხედველობისთვის/სმენისთვის სამყარო გამოირთო და სამივე მათგანს მხოლოდ

მე შენ მიყვარხარ

,,მე შენ მიყვარხარ!’’ ნუთუ ცოდვაა?! და თუ ცოდვაა,ვიყო ცოდვილი. ,,მე შენ მიყვარხარ!’’ დამნაშავე ვარ?! დამნაშავე ვარ,ვიყო გმობილი.

ყოფილი ნარკომანი (თავი 2)

თბილისის ჰაერი მართლაც მომნატრებია რამდენი წელია გარეთ აღარ ვყოფილვარ. -ანდრეა ბავშვობა გაგახსენდა, ? ერთად რომ ვსეირნობდით ამ ქუჩებზე. -კი ძმა გამახსენდა ყველაფერი, ეხლაც ვსეირნობთ და მიხარია რომ ისევ ვაგრძელებთ ბავშვობის ქუჩებს.

ჭირვეული (თავი 6)

- ცოტა ხანს არავინ გამოუშვა უთხრა ლევანმა. მერე კატოს გადახვია ხელი. წამოდი საძინებელში შევიდეთ, შეიძლება რომელიმე მოსაწევად გამოვიდეს, თბილად უთხრა ლევანმა და კატო საძინებელში გაიყვანა. ძალიან ესიამოვნა კატოს მზრუნველი ლევანის მკლავებში ყოფნა,

შენი ხმა

შენი ხმა ისმის, შენ აღარ ხარ, შენი ხმა დარჩა, სურნელი შენი

სისხლისფერი მთვარე

ყოველთვის მეგონა,რომ სამართლიანობა საბოლოო წერტილს დასვამდა ადამიანთა ცხოვრებაში.გაავლებდა ზღვარს კაცობრიობის უსაზღვრო უწესობასა და სათნოებას შორის.თუმცა ყოველთვის ვერ ან არ ავლებს ამ ხაზს.

თვალებში მიყურე

სიტყვები უკვე არაფრად მიღირს როცა ჩემი ხარ და რითმებად იწვი...

მექანიკურად! (18 თავი)

ერთი კვირა გავიდა,რაც თათა კატოს სახლიდან წავიდა და ერთი კვირაა რაც ლევანი არ უნახავს. მხოლოდ ტელეფონით ეკონტაქტებოდნენ ერთმანეთს. თათა დროის უმეტეს ნაწილს დედამისთან ატარებდა. ჯერ ერთი,რომ ეშინოდა კახა ისევ არ მისულიყო მასთან და დედამისი ამ დროს