დაეცა მთვარე (სრულად)

"კონსტანტინს გაეღიმა, ამოიღო ერთი ცალი წითელი ვაშლი და ანას ესროლა. გოგონამ ჰაერში დაიჭირა და ღიმილით თვალი გაუშტერდა ორიოდე წამით მასზე, შემდეგ კი კონსტანტინს გახედა. ის ნელა მიუყვებოდა ტროტუარს და რაღაც უჩვეულო მწუხარებით, წელში მოხრილი მიაპობდა

სანამ სიკვდილი დამაფასოვებს

ცხოვრება თითქოს სუნთქვას არ მაცლის, თითქოს ჰაერი შემომაძვირდა.

-ესე იგი, შეიძლება შეგიყვარდე კიდეც? -უკვე მიყვარხარ 5 თავი

-კარგით, ნახვამდის უფროსო-ვამბობ ღიმილით და კარებთან მისულს არც ისე კარგად მაგრამ მაინც მესმის დამიანეს ჩირჩული -ნახვამდის ანიტა...

უთქმელი გრძნობები I

შენში შემოჭრილი სიყვარული სულს გიფორიაქებს, გულს გივსებს და ბედნიერებით გავსებს.

ეტა-კილია (2)

თვალის გახელისთანავე მიხვდა,რომ ელენეს მისი გაღვიძება დაავიწყდა და საწოლიდან გიჟივით წამოვარდა,კარადა გამოაღო და რაც ხელში მოხვდა ის ჩაიცვა წიგნებს ხელი დაავლო და ჩანთაში უსწორმასწოროდ ჩაყარა..ნახევრად შიშველი შევიდა სამზარეულოში და ქაღალდის ჭიქაში

ურთიერთობის დასასრული

პირველ რიგში მოგესალმებით. როგორც წესი, ამ ტიპის "ნაწარმოები" ჩემს შემოქმედებაში ბევრი არაა. არ ვიცი ვინ ადევნებდით ან ადევნებთ თვალს ჩემს ლექსებს, მაგრამ უკვე საკმაოდ დიდი ხანია აღარ დამიწერია ადამიანზე, რომელსაც ჩემ ლექსებში ვაღმერთებდი და

მომენდე (მეხუთე თავი)

-საშიში არაფერია დამიჯერე,მოდუნდი და ,,მომენდე’’ პატარ -პატარა ჩხვლეტებს ვგრძნობდი , სანდრო ისე ფრთხილად მოქმედებდა ზოგჯერ დავცინოდი.უფრო მტკკივნეული მეგონა მაგრან ან ძალიან მტკივნეული არ არის ანდაც სანდროს ხელით გაკეთებული არ იყო მტკივნეული.

არ შეგიყვარებ. 9თავი

-აბა ვინ? -დაიცათ! მისაღებიდან გავედი და კალე რასაც ქვია შევათრიე.გვერდში გაღიმებული ამოვუდექი ,მანაც გაღიმებულმა გაუწოდა დედას თაიგული

მე ეს არ მითხოვია...

რატომ? მე ხო ეს არ მითხოვია! მე დედამიწა არ მითხოვია! მე სიცოცხლე არ მითხოვია! მე ხომ საერთოდ არაფერი არ მითხოვია!

*უბრალოდ მე* სრულად

-who...შენ? შენ აქ რას აკეთებ? ვერ გაიგე მაშინ რა გითხარი? თუ ჩემ მეგობრებს არ აფასებ მაშინ მე შენთან არაფერი მესაქმებათქო-