მახსოვს

ყველა კარგად ვცნობთ ჩვენთვის საყვარელი, ახლობელი ადამიანების ემოციებს... და რა ცუდია, როდესაც ისინი სხვისკენაა მიმართული მე კარგად მახსოვს მას როგორ უყვარს, ასე ბრწყინავდა მისი თვალები. . . მე კარგად მახსოვს, თუ როგორ თრგუნავს გრძნობა და გული

რელიქვიების მცველი

გამოქვაბულში წამიერი სუჩემო ჩამოწვა. არმაზის სახე სულ უფრო არაადამიანური ხდებოდა,ხოლო ქალის თვალები იმდენ ბოროტებას იტევდა აღწერა შეუძლებელი იყო. ივანმა არ იცოდა რა გაეკეთებინა, დაბნეული სახით ხან ერთს უყურებდა, ხან მეორეს. არავინ იცის რა

მე რომ მიყვარს (დიტო & ნათაი) /3/

-ცნობის დონეზე იცნობ მაგრამ რო შეგხვდნენ დარწმუნებული ვარ გამარჯობასაც არეტყვი არცერთს -რას იძახი - ისე შეიცხადა თითქოს ცილსწამებდა -ჩემი ხუთი თლილი თითივით გიცნობ საყვარელო, ცნობის დონეზე ნაცნობ ხალხს არ ესალმები ხოლმე, მაგათ კიარა მე არ მესალმები

ჩემი სასჯელი ხარ (10 თავი)

ანა ოდნავ შეიშმუშნა და თვალები გაახილა, რამდენიმე წამს ვერ გააცნობიერა რა ხდებოდა და ვეკოს მიაჩერდა კითხვა ჩამდგარი თვალებით, ვეკო დაიძაბა რადგან ანას თვალებში შიში ამოიკითხა -მაპატიე-ამოთქვა დაბნეულმა და ანას დახედა-მე უბრალოდ

ქაოსური,ჩემი აზრები...

გაშეშებული ვდგავარ სევდამორეულ სივრცეში,სადაც ჰაერში გაფანტულან ქაოსური, ჩემი აზრები.ჩემი პირველი სიყვარულის გაყინულ სხეულს დავცქერი,რომელიც ჩემს წინ,უჩუმრად წევს.ვაკვირდები მისი სახის თითოეულ დეტალს და კიდევ უფრო მიმძაფრდება სიყვარულის გაშმაგებული

სიყვარულის კაქტუსი 1

ბიჭი იდგა ფაჯრის რაფასთან და მის რიგს ელოდებოდა , ელოდებოდა როდის დაიძახებდნენ მის გვარს , რომ მის ახალ კლასში შესულიყო ... აღელვებისგან ნაადრევად მისული სკოლაში , აგერ უკვე 15 წუთია მის კედლებს და მასზე გაკრულ ბანერებს უყურებდა .. ერთ დროს უცნობ

დღეს ითოვებს !

დღეს ითოვებს, ჩამოპენტავს ცა და - უშენობის მერამდენე თოვლი. შენი ნახვა უფრო გამიხარდა ვიღაცის ხარ საამაყო ცოლი.

თავდავიწყებით შემიყვარდი ( თავი 3, ნაწილი2)

- გამარჯობა მე ნიკა ვარ. - ბიჭი დგება, ჩემსკენ მოდის და ხელს მიწვდის, მეც ვართმევ ხელს და ვუღიმი. - მარიამი. - ვამბობ თავაზიანობის გამო ჩახლეჩილი ხმით. ნეტავ საერთოდ არ გაგვეცნო ერთმანეთი.

ერთად ყოფნა შეუძლებელია. თავი 3

მერე თამთას სახე აირეკლა ფანჯარაში.თავი გააქნია რომ მოეშორებინა.ახლავე უნდა დაეღწია ამ საბედისწერო სილამაზისთვის თავი,თორემ აღარასდროს დასრულდებოდა ეს მტრობა.

სათაურისა რა ვიცი

ერთ დროს შიშიც კი მქონდა, მაგრამ ახლა მისი ორ პირობის გუნება თვითშეფასებაში მიცვლიდა აგრესიას. ასანთის ღერი მოვისროლე და ლამპიონებიან გზას გავუყევი. არანაირი ხმა არ შემომსმენია, ასე მეგონა იქ გვამი დამეტოვებინა. 15ა-ე კორპუს მიახლოებისას, ჩემი