მთვარის წითელი სონატა (ნაწ. X)

ხელი სახელურზე მეკიდა, თუმცა გაღებას ვერ ვბედავდი. გული მისკდებოდა იმის გააზრებისგან,რომ შიგნით სიცარიელე დამხვდებოდა. ძველებურად არ გამიღიმებდა და მკლავებში არ ჩამიკრავდა. არ ჩავრთავდით ძველ, ნესტიან ფირს, რომელიც ჩვენს საყვარელ მელოდიას ააჟღერებდა

უსაზღვროდ ( სრულად )

უსაზღვრო სიყვარულის ისტორია, რომელიც ჩხუბით იწყება და დიდი ბედნიერებით მთავრდება.თუმცა გიორგისა და ელენეს ბედნიერების წერტილამდე ჯერ ბევრი დაბრკოლება აქვთ გადასალახი.

სიშორე

შორს ხარ და მე უშენოდ თითქოს მკვდარი, ვუყურებ “ფერად”სამყაროს რომელის გახდა მკრთალი.. უფერულ ქუჩებზე დავდივარ მარტო,ფიქრებით შენზე, მერე კი ჩუმად ვიხსენებ ბედნიერ მომენტებს ჩვენზე..

ნაცნობ უცნობს ... /2/

ელკას და ირაკლის რომანი

ექსტრასენსის დღიურები 18 +(2)

-ძალიან დიდი მადლობა,მშვიდად ვიქნები-მითხრა საოცარი ღიმილით. ღიმილი საოცარი იყო,მაგრამ სევდიანიც მომეჩვენა,არ ვიცი სევდიანი იყო თუ არა ალბათ მე დავსევდიანდი,როცა გავაცნობიერე რომ ჩემი ერთადერთი მეგობარი ძალიან მიმნდობი და მიამიტი იყო.

ერთადერთი 16

- ჩვენ რაზე ვილაპარაკეთ ? - გაბრაზებული მედგა თავზე და პატარა ბავშვივით მაძლევდა შენიშვნებს - ჩვენ არა გაბო შენ ილაპარაკე

მთაწმინდის მთვარე {10}

წელზე მოხვია ხელები და წყალში ჩაიყვანა. - გიხდება. -პირველად ვკომპლექსდები. -არადა სულ დახურულია.

ცრემლების პრინცესა (პირველი თავი)

ცხოვრებაში ყველას არ უმართლებს. ზოგს ძალიან რთული და მძიმე გზის გავლა უწევს.... ზოგს კი არა ალბათ ყველაზე მდიდარსაც კი თავისებური პრობლემა აწუხებს, თავისებური ტკივილი, დარდი, უიმედობა, სასოწარკვეთა. მაგრამ თითოეული მათგანის გვერდით დგას სხვა

მელანქოლია

გამოვიკეტე შეშლილივით საკუთარ თავში და მივეც გვემას ვხუჭავ თვალებს და ყველაფერი მუქ სამოთხეს ჰგავს და ეს სიშიშვლის ესთეტიკა ჰობად ქცეული უკვე ჩარჩოებს სცდება.

ერთადერთი 16

- ჩვენ რაზე ვილაპარაკეთ ? - გაბრაზებული მედგა თავზე და პატარა ბავშვივით მაძლევდა შენიშვნებს - ჩვენ არა გაბო შენ ილაპარაკე