დიახ, მე "უბრალო" ექთანი ვარ

მე ექთანი ვარ... თითქმის ყოველ დღე მიწევს ვინმეს სიცოცხლისთვის ან ჯანმრთელობისთვის ბრძოლა. თუ ყოველთვის არ გამომდის რამე, იმედის მიცემას მაინც ვახერხებ ადამიანებისთვის. ერთ დღეს სამსახურიდან ვბრუნდებოდი. ფორმა ისევ მეცვა და ზემოდან ლაბადა მოვიხურო

მარტო'სული {თავი 5 . ნაწილი I}

სიხარული რაც კი განგაცდევინე იმ 20 წლის განმავლობში ... აქედან მიშოსთან უნდა წავიდე . სასაფლაოების ხშირი სტუმარი გავხდი მა - სიმწრის ღიმილმა გაუპო ბაგე , წამით შეეხო ქვზე გამოსახულ კაცის სახეს შემდეგ ზურგი აქცია და გაუყვა გზას შინისაკენ, ერთადერთი

Du gehörst nur mir(შენ მხოლოდ ჩემი ხარ)(10)

-დილა მშვიდობისა.-თავზე მედგა ლუკა და საყვარლად მიყურებდა. -დილა მშვიდობისა.-მეც გავუღიმე. -იცი როგორ მომენატრა შენი ღიმილი?-თბილი კოცნა დაიმიტოვა ყელში, შემდეგ კი ტუჩებზე. -მე კი შენი სურნელი.-კისერში ჩავურგე თავი. -ჩემი ცხოვრება ხარ.-ხელები

შენელებული გულისცემა (2 თავი)

-რამდენს ლაპარაკობ_ისევ წარბები შეკრა ბიჭმა. -უტაქტო კითხვაა_არც თინიას დაუკლია. -შეკითხვა არ ყოფილა_ისევ ზემოდან დააჩერდა გოგოს და წელში გაიმართა.

არ დამივიწყო XI (+18)

ნიკას ტუჩები მთელი ამ დროის მანძილზე ჩემს კისერზე დაცოცავდნენ.მსიამოვნებდა მსი სიახლივე,ლამის იყო დავმდნარიყავი.. მანადგურებდა და მაინც მიყავრდა... მზის ჩსვლას ვუყურებდი ის კი არ მშორდებოდა...

ნუცუბიძის ქუჩა (თავი 4)

ხარზე ჰყავდა მიკრული, ეს ურცხვი კი ყელში და ყველა იმ ნაწილში კოცნიდა სადაც მიწვდებოდა. საპირფარეშოსთან მდგარს სისხლი თავში ააწვა, მაგრამ არაფერი შეიმჩნია ცარიელი სკამისკენ წავიდა და მარტოსულად ჩამოჯდა. კიდევ ერთხელ გახედა, მოკლე შორტსა და ტოპში

შეპყრობილი(5)

მინდოდა მეთქვა მიყვარხართქო მაგრამ გამითიშა. ასე არასდროს მოქცეულა ხანდახან ამას თვითონ მეუბნებოდა, ან მელოდებოდა მე როდის ვეტყოდი ახლა კი გათიშა ისე რომ არც თვითონ უთქვამს და არც მე დამელოდა. ნეტავ ხო კარგადაა? ერთი საათი ვლაპარაკობდით და არაფერი

გაიქეცი! (თავი 9)

გამიფართოვდა და ამიცრემლიანდა. ანამ კანკალით ხელი მუცლისაკენ წაიღო, ჩემდა ბედად ქეწითთა გადასასვლელი მწვანეთ აინთო, მანქანები გაჩრდნენ ჩემს წინ დიდი ავტობუსი გაჩერდა ამიტომ დრო ვიხელთე და დავიმალე იქვე კორპურს მოვეფარე. შევხედე, როგორ გაფაციცებით

Du gehörst nur mir(შენ მხოლოდ ჩემი ხარ)(10)

-დილა მშვიდობისა.-თავზე მედგა ლუკა და საყვარლად მიყურებდა. -დილა მშვიდობისა.-მეც გავუღიმე. -იცი როგორ მომენატრა შენი ღიმილი?-თბილი კოცნა დაიმიტოვა ყელში, შემდეგ კი ტუჩებზე. -მე კი შენი სურნელი.-კისერში ჩავურგე თავი.

შენელებული გულისცემა (1 თავი)

-დედა გავდგე ქუჩაში და გათხოვება მინდა ქმარს ვეძებთქო დავიყვირო თუ რას მთხოვ? მთხოვნელების რიგი მიდგას და მე ვარ უარზე? ხომ იცი, რომ არავინ მყავს?_დღითი-დღე უჭირდა დედასთან ორივე დებს მსგავს თემაზე კამათი.