თვალებში მიყურე

სიტყვები უკვე არაფრად მიღირს როცა ჩემი ხარ და რითმებად იწვი...

მივდივარ!

მივდივარ! თითქოს არც ვყოფილვარ შენთან არასდროს, თითქოს არასდროს მიცქერია შენს თბილ თვალებში, არ შემიგრძვნია შენი სუნი, სუნთქვა, ალერსი . . .

სიცოცხლე რომ მინდოდეს

სიცოცხლე რომ მინდოდეს, სიკვდილზე არ დავწერდი, ეს სიცოცხლე სიკვდილის ნაწილია ნამდვილად. სიკვდილის სანახავად ცოცხალს მე მკვდრად გავფენდი, მაგრამ მას აქ არ უნდა მოსვლა ასე ადვილად. სიცოცხლე რომ მინდოდეს, გრძნობებს სულ არ აღვწერდი. სიცოცხლე ხომ მალვაა

თუმცა

მზე ანთბს ცის პირს ელვარებს ლაღად

ნუ გადამეჩვევი

...სადაც არ უნდა წახვიდე ყველგან გაიგებ "ნუ გადამეჩვევი..."

არსებობს

ჩემში არსებობს ცა ცის მაგვარი მზე მზით გამთბარი ცის მაგვარ ცაზე ჩემში არსებობს გზა გზით ნავალი ნაფეხურებიც გზით ნავალ გზაზე.

წასვლა

სად წავიდნენ იმ ზაფხულის დღენი, რომლებსაც სულ თან დაჰქონდათ სითბო. მე შენ თითქოს ვეღარ მოგაგენი, გთხოვ ცხოვრება მე აღარ "დამიტკბო". სად მიდიან გაზაფხულის მთანი, რომლებსაც ეს თოვლი კიდევ ითხოვს. ნუ მიდიხარ, მოდი გამიცანი, მოდი, მოდი არ წაგართმევ დიდ

ვერ გავექეცი ლანდებს

კვლავ ბევრს ვეწევი ფილტვებს ვიხეთქავ არ მედარდება ხვალ რა იქნება

დგას ფოთოლცვენა

თუკი დღეს ვდგავარ მყარად მიწაზე ხვალ ალბათ ალბათ მომიწევს ფრენა მეუხეშება დღეს მე სინაზე და სევდიანი დგას ფოთოლცვენა.

არა ვარ ღირსი

ეხლა რომ სიტყვებს ვუგებ ხარაჩოს ნეტავ აგება მწადია რისი გარდავიცვლები უცნობ მელექსედ მე პოეტობის არავარ ღირსი.