ვეძებ...

ვეძებ ვარსკვლავებს უღრუბლო ცაზე, მაგრამ არცერთი არ არის ჩემი. ავსებულია სიცოცხლით ღამე, მე კი სიცოცხლის ისევ არ მესმის.

სიმარტოვე ...

უნდა გაეცალო ამგვარ სიმარტოვეს,უნდა მოახიო წიგნებს ყველა გვერდი -სადაც არ დაგინდეს ისე მიგატოვეს,როგორც წყლის გარეშე ციცქნა თეთრი გედი.დროა ყველა სევდა ტალღებს გაატანო,თუნდაც ზღვა შეასკდეს გრძნობებს

ერკე მიდასი - გადავხტები ფანჯრიდან

ღამის გულში, უიმედოდ ვუმზერ მთვარეს, გაფიცულს, ჩემსაებრ ისიც მარტოა, გვერდს არავინ უმშვენებს, კედლებს შევცქერ ოთახისას, შავ-ჩრდილებით გამინულს, სურვილს მიქრობს გადავხატო, ჩემი გრძნობა ფურცელზე.

ერკე მიდასი - ჩვენ გვაერთიანებს

ჩვენ გვაერთიანებს, სიყვარული და ტოტემი ღვთის, ერთიანობა იზრდება, როგორც ცაში აწვდილი ტოტები ხის, ჩვენ გვაერთიანებს, სისხლი მდუღარე, განწირული სიგიჟე გვაწვიმს, როცა შიგ გულში გრძნობებია გაყინული.

ერკე მიდასი - მამი

მე არ ვიცი, როგორ ვუთხრა და ვასწავლო ჩემ შვილს ქუჩაში, რომ კაცი გდია და ვერ იკლავს შიმშილს, როცა მკითხავს, რად გაწირა, მამი, ასე ღმერთმა? ვუპასუხო ცხოვრებაში ზოგს უმტყუნა ბედმა? მეტყვის, მათაც ხომ სურთ ბრძოლა, ნორმალური ყოფა ვერ ვეტყვი, რომ რაც

წავიდეს...

თუ წასვლა უნდა წავიდეს მერე,არ შეაჩერო მიზეზის ახსნად.ტკვილიანი დღეების შემდეგ,მიხვდები ჯობდა შენთვის ეს წასვლა.სინანულამდე ნუ გადაიყვან,უკვე გამოვლილ ფერად სამყაროს.ზოგჯერ გეძახოს მან წარსულიდან

გვირილების დედოფალი

…სითბოსთვის ვეკვროდით ერთმანეთს, სიყვარულს ვლეწავდით კალოზე, მე შენთვის ვეძებდი კესანეს, შენ კოკას მატანდი წყაროზე…

წამიმღერე,კიდევ ერთხელ წამიმღერე

ან საერთოდ რად მასწავლე ცეკვა? მე ხომ ერთი მოუქნელი მერქვა. ეს ცრემლებიც დამეღალა ცეკვით, იქნებ ერთხელ მიყვარხარო გეთქვა.

როცა ჩემთან ხარ

ზღვაზე ფარფატებს თოლია, ნაპირს აწყდება ტალღები, როცა ჩემთან ხარ ვიწყები, როცა შორსა ხარ ვმთავრდები...

აქ არის უყვავილო წარსულის გალერეა.

უშენოდ ცივია ზაფხულიც,კამელია... მცივა და მზის სხივები ჩემსკენ არ ბრუნდებიან, ოთახში ყვავილები სულ ყველგან დამელია... თოვლია უმეტესად,ან თოვლის გუნდებია. დრო გადის.სხვა სურნელი შენსაში არ მერევა, ცრემლები წვიმასავით წამწამზე ცურდებიან...