მე ვერ წავედი

მგონი წავედი, მგონი წავედი! მე სიყვარულის შიგნით შთავედი! მან მე ჩამკეტა, მომკლა, გამწირა, მხოლოდ შენთვის არს ეს თავგანწირვა! მე ვერ წავედი, მე ვერ წავედი! მე სიყვარულის ფონს ვერ გავედი! მე ხომ უარმყოფს გრძნობების ღმერთი, უნდა წამართვას ეს გრძნობა

მარტის თვალები

ოჰ, რა ძვირფასი, რა სანუკვარი,მოთაფლისფერო, ოდნავ მზიანი თვალები გქონდა მარტის მაგვარი,მაგრამ სულ წამით დავიგვიანე.ჰაერში შენი მზერა ტრიალებს, როგორც წვიმის დროს მეხის სურნელი,მე უშენობას ჯერ ვერ

როცა

როცა მჭირდებით ყოველთვის მტოვებთ,როცა მტკივდება ყოველთვის სწორედ სწორედ ყოველთვის მიქრობდა პოეტს მიქრობდა პოეტს იმ ლექსის ნოტებს. შეუძლებელი არაფერია ამბობდა ყველა,მაგრამ შეძლება

შენ ხარ...

შენ ხარ გაზაფხული, მარტის არევა და აპრილს ჩამოჭრილი სამი ნასესხები.სანამ არ გამოჩნდი ზღვაც კი არ ღელავდა,ქარსაც არ მიჰქონდა ჩემი ნაწერები.სითბო აგვისტოსგან ჩუმათ მოგიპარავს,მაისს ჩააქსოვე თმაში გვირილები.

მიყ-ვარ-ხარ !!!

ჩემი სამყარო იმ კუნძულზეა,სადაც სიყვარულს ქვაც კი ღაღადებს,სადაც ოცნება ყოველთვის ხდება და სადაც ფიქრი ადგას გზანათელს.აქაურ ზეცას სულ სხვა ფერი აქვს,აქ მზე და მთვარე ერთად ანათებს,ქარი კი მათზე შეყვარებული,

სრული მარაზმია ღმერთო...

ირგვლივ სიყალბეა მხოლოდ, სამართლიანობა გაქრა... ვითომ დახმარების ხელით ისე ჩაგარჭობენ ლახვარს სხეულს არ ეტყობა კვალი, მაგრამ შინაგანად გფატრავს... ვტირი გამეტებით ღმერთო, ყველა ვინც მიყვარდა გაქრა...

ოცნების ქალაქი

თბილისი არის ოცნების ქალაქი და ჩემი ოცნება არს იგავ-არაკი! მაგრამ აქ ხომ ყველაფერი, ყველაფერი ხდება, აქ უბრალოდ სიყვარული ყოველთვის შეგხვდება!მინდა კიდევ ერთხელ გითხრა მე ეს სიყვარული, მე მომბეზრდა მარტოდმარტო გარეთ სიარული! აქ მაჟორი არ არსებობს,

საკუთარ სამყაროს...

დავიწყე სიცოცხლის ახლიდან შესწავლა,მერთულა საკუთარ თვალებში ჩახედვა.არ ვიცი ვინ ვარ და ვერც ვხვდები სადა ვარ,სარკის წინ საკუთარ ჩრდილსაც რომ არ ვხედავ.ღიმილი - უცნობი,თვალები - იგივე,მზერაში ტკივილი ტევია

თვალები გეტყვის

თვალები გეტყვის თუ ჩახედავ რა ჰქვია ტკივილს და შენს გარეშე ცხოვრებაზე ატირდებიან.თუ შეიძლება გამოძებნო რამესთან წილი ეს პირველ რიგში უღიმღამო ამინდებია...გავდივარ სახლებს შენს გარეშე, დგება მაისი და ხალხით

ღამის უსასრულობა

მთვარე გამეფებულა ღამეში სუსხი შეპარულიყო ქალაქში მე კი ვიჯექი ღამეში ღამის აჩრდილის ლანდებში ირგვლივ სიჩუმე აღწევდა,სკამს სუსტი ქარი არწევდა, ხედვას უკუნი უშლიდა ლანდსაც კი ვეღარ უქმნიდა მხოლოდ ზუზუნი