დაუვიწყარო

მე ბევრი დრო დავხარჯე აქ შენს ძიებაში მე მოვედი სიყვარულის გამოსხივებაში პირველ ჯერზე მან მე დამცა და ღმერთს მიმაბარა ახლა ძველ გრძნობებს აღვიძებს რაც დამისამარა მასზე ვფიქრობ და კვლავ ვდარდობ მსურს გავერკვე რა სჯობს სიგიჟე თუ სიმარტოვე? ჩემი გული

M.f n.y

ისევ მონატრება სულში აირია კვლავ მიტოვების სუნელი მეფობს ნეტავ ერთი კითვა რატომ მებადება შენში უჩემობა კვლავაც თუ მეობს ისევ განცდები მაქვს დარჩენის ობლად ტკივილ ნარევი ცრემლების მალვა ნეტავ სიზმარში თუ მართლა მნახავ ჩემი სიყვარულის უკიდეგანო

ჭეშმარიტება

ძველად ვნაღვლობდი, რომ არ გიყვარდი და ახლა ვნაღვლობ სულ რომ ვერ გხედავ. მე სულ მეგონა, რომ გამკიცხავდი და მე ამის თქმას კიდევ ვერ ვბედავ... შენ არ გიყვარვარ, არც გეყვარები და არასოდეს არ მეკარები. შენ ალბათ მეტყვი: არ მედარდები. მე უფკრულისკენ

ნეტა ახლა სად ხარ

გეძებ ყველგან ხილულად თუ უხილავად ვიცი სად ხარ...ვერ მოვდივარ... მეშინია შენი კოცნა და ალერსი მეშინია თვალებზე რომ შემოგხედავ იქ ხომ ჩემი ტკივილია...ცრემლებად რომ დაგდენია როგორ გითხრა, რომ მიყვარხარ და უშენოდ აღარ შემიძლია... ახლა ერთი ჩამახუტა,

მოვა დრო და გაიგებ

ვიცი, ალბათ არც კი ფიქრობ, რომ ვაგრძელებ შენზე წერას. თუ არ გეტყვი, შენ ვერ იგრძნობ, შენთვის მე ვაგრძელებ მღერას! ორი წლის წინაც მე გწერდი, ეს იცოდი ძლიერ კარგად, მაშინ გრძნობით ქუხდა მკერდი! ახლა ძველ გრძნობას სდევს მარდად!

..გთხოვ, შენ გადარჩი..

ცისფერ ქაოსში ჰყვაოდა ფითრი,წითელი, როგორც დაისის თოვლი,მაკლია რაღაც რაც აწ არ ითქმის,რაღაც თბილი და სავსე სისოვლით.ვწერდი ტაეპებს როგორც მოცარტი,როგორც სულელი ცელქი ღიმილით,სიკვდილმა

ალბათ გახსოვს

ალბათ ჯერ კიდევ გახსოვს, როგორ მიყვარდი მერი, შენი დანახვა მათბობს, შენი თვალების ფერი. მე ჯერ არ გეტყვით ვინ არს, ამ პოეზიის ველი, მე მუდამ ვხმარობ ცივ ფარს, რადგანაც მომდევს მკვლელი. შენი სახელი მინდა, ვახსენო ყველა ლექსში. ჩემი მუზა ხარ წმინდა,

ნეტავ იცოდე

ნეტავ იცოდე, ისევ ვწერ შენზე, ვწერ იმ გრძნობების ძველ, ლამაზ მთებზე. მივედი დასკვნამდე, შენ არვის გავხარ! მიველ იმ ფაზამდე, მხოლოდ შენ მყავხარ! სულ ყველა და ყველაფერი წარმავალი არის. შენზე ფიქრი კი ჩემს გულში სულ მუდმივად ჰყვავის.

ერთხელ ცხადში

მაშინ, როცა ეს სამყარო გახდა თითქმის ცარიელი; მაშინ, როცა ეს დღეები მეჩვენება უფრო გრძელი; მაშინ, როცა ამერია ყველა გზა და ყველა კვალი; ..

პოეტები სიზმრად

ლეონიძე კვლავ პაემანს ელის უცხოს, ყივჩაღები კვლავ სინჯავენ იარაღს. ყორღანებში ჩამოფრინდა გნოლი უფრთო, მაგრამ ვერა... ვერა დააზიანა.