დავიგვიანე

ირგვლივ არის ხმაური, ცა კი მოღრუბრულია და ასეთი გარემო, არის ჩემი მეგზური ჩემი გული ტანჯული, კვლავაც მოღუშულია სხეული კი მიხდება, უგულო და ველური

მე მინდა

მე მინდა გულით ნაჩუქარი თეთრი ვარდები მთაში ახსნილი სიყვარული სვანი ვაჟკაცი

მენატრები!

სიყვარულშია დიადი შვება და სიხარულსაც ავნებს იმწამსვე შენზე თუ არ ვიფიქრე, დღე გადაიცმევს შავებს.

"მოდი, დავქორწინდეთ.

ღმერთმა დაგვლოცოს, თუ რაღაც ასე." მე, არც ისე მხევალი ღვთისა, ვდგავარ შენ წინ და პირობას ვდებ, რომ არ ვიქნები შენთან ერთად არც ჭირში და არც ლხინში

რაღა დამრჩა, სხვა?!

ისევ დავმარცხდი და საკუთარ თავს ვტოვებ წლებია და მე მრცხვენია, რომ უფრო მეტი არ შეგვძლებია.. ალბათ დროსთან ერთად შენც წახვალ და მიენდობი ქარებს, თუმცა გიცდი და იცი რომ ძალა არ დამრჩენია..

,,ზეცის მონა"

თქვენ არ იცით რა გრძნობაა, რომ ერთს ელი ათას კაცში, თქვენ არ იცით რა გრძნობაა, როცა ელი მთაშიც, ბარშიც, თქვენ არ იცით, რას განვიცდი, როცა რჩება სული მარტო, ამ დროს ისევ სევდას ვუხმობ და ვეუბნები გნატრობ! ვერ იგრძენი სიმარტოვე ან არ იცი მისი ფასი,

ჯერ ისევ ბავშვი ვარ.

ჯერ ისევ ბავშვი.სულით არა,გონებით უკმაყოფილო სიბერის და წლების გამოგონებით ამას ვიტყვი სიბერეში სევდიან მოგონებით მოვინდომებ ბავშვობას და მოვკვდები ამ მონდომებით

გავხუნდი

ვადაგასულ დღეებს ვითვლი მერამდენეს შემაბეზრეს აშარებულ ფიქრებმა რატომ ვთელე შარა გზები სინანულის ვერ ვისწავლე ჭეშმარიტის მიგნება

ცამეტი

ცამეტი სიტყვა რომ გითხრა მინდა, 13-ჯერ გული მიძგერდეს მხოლოდ, ცამეტმა ბგერამ რომ გამაჩუმოს, 13-ჯერ მაინც ვიცოცხლებ ბოლოს! 13-ჯერ ღიმილი ხომ ვიცი მყოფნის,

მე გარდამომხსნეს, ძვირფასო, ჯვრიდან..

მე გარდამომხსნეს, ძვირფასო, ჯვრიდან, ნუ გეგონებით ნურავის ღმერთი, ღირსსახსოვარი დიდ გოლგოთიდან, მე ის ყაჩაღი თუ ვარ ერთერთი.