ხსნას ვეღარ ვძებნი...

მე არ მაწუხებს გრძნობა განცდისთვის,თითქოს სამყაროდ დავრჩი ეული...საკუთარ სულში ყელით ჩავეფლე...აღარც არსებობს ჩემი სხეული!..ვიხრჩობი, მაგრამ ნერვს ვერ ვიტოკებ...ცამ მიიტაცა ბგერის რვეულიც...ვენებში თითქოს სისხლი კი არა,ცეცხლი მეღვრება ცხარე...

იცი დღეს დავრწმუნდი აისი შენია

იცი დღეს დავრწმუნდი აისი შენია ამ გულში დაისად ყოველდღე ეშვები ქალაქში ჩვენს ამბებს ხმამაღლა ჰყვებიან თუ როგორ გაიდგი ამ გულში ფესვები ჰყვებიან თუ როგორ დაგხატე ზეცაზე და ვარსკვლავთ სიყვითლით თუ როგორ აენთე ვყვირივარ ცხოვრების

იდუმალი სევდა...

არავინ გინდა, რომ რამით შეგიცოდოს.. თუმცა სულ ნაღველით ფიქრობ.. მაშ თქვი, რამ წაგართვა სიცოცხლის ხალისი.. შენს თვალებს რად ფარავს მუქი ჩრდილები?.. გთხოვ, შეებრძოლო ცხოვრებას, ძვირფასო!.. თორემ ხომ ხედავ, ცოცხლად ილევი..

გრძნობა შემოცლილი ზეცაც აგვიტირდა ...

გრძობა მიგდებული სევდა დააბიჯებს, ვნებაშემოძარცვულ ქუჩებში. იქნებ სიყვარული აქ მაინც დასჭირდეთ, იქნებ სევდამ იგრძნოს ნუგეში. გრძნობა შემოცლილი ზეცაც აგვიტირდა, რადგან უსახურ ხალხს რა დალევს. ღმერთო გევედრები ამ ხალხს შეუნდე და ზეცას ეს ცრემლები

ამ ქუჩის ბოლოს.. შოთა ნიშნიანიძე

ცაში ღრუბლებად გადაიშლება, ქვეყნის ოთხივე კიდეს, რაც უფიქრიათ, რაც წაუკითხავთ, რაც სიზმრებიათ კიდევ. გაიხსენებენ ახალგაზრდობას, როგორც შხაპუნა წვიმას, მათი შვილების პატარაობას, ათას უბრალო წვრილმანს. ფანჯრის რაფაზე ბეღურები და წამლის შუშები სხედან,

ვიღას ახსოვს ღვთისმშობელის გლოვა...

დღემდე ისევ გულზე მაწევს ლოდად, წყლის მაგივრად მას ძმარი, რომ მისცეს. ეკლის გვირგვინს ჩააჭირეს ხელი, მერე ხის ჯვარს მიალურსმეს ქრისტე... ეხლა ისე ამიდუღდა სისხლი, თითქოს გული სხეულს გარეთ მიძგერს. ვიღას ახსოვს ღვთისმშობელის გლოვა, ან თვალები ჯვარზე

სიზმარი

მთვარიან ღამეს მე შენ გიხილე, სიზმარში, მაგრამ მაინც გიხილე...მთვარიან ღამეს მე შენ გიხილე, სიზმარში,მაგრამ მაინც გიხილე, შენი ღიმილით მე მოვიხიბლე, შენი კაშკაშით ყველა დაჩრდილე.

*****

სევდიანი :დდ ამავდროულად სახალისო ლექსიდასრულდა ყველაფერი დასრულდა მალე გამიხარდა ბოლოჯერ რომ მომღიმარი გნახე გამიღიმე მითხარი ყველაფერი დასრულდა გაგიხარდა დედაშენის სიტყვები რომ აღსრულდა.

გრძნობები შენზე

მიხარია ყოველი დღე.. როცა შენ ხარ გვერდით.. თავისუფლად ვგრძნობ თავს და აგარ დავდივარ მანქანის ღვედით.. სამწუხაროა რომ შევხვდით ჩვენ ასეთი ბედით.. ახლოს არ ვართ და ალბათ ყოველთვის ასე დავრჩებით..

და სიყვარული იცი როდისაა ნამდვილი..? - თ.შ.

თვალები გეტყვის (თუ ჩახედავ) რა ჰქვია ტკივილს და შენს გარეშე ცხოვრებაზე ატირდებიან. თუ შეიძლება გამოძებნო რამესთან წილი ეს პირველ რიგში უღიმღამო ამინდებია...