მოდი!..

მოდი, ვიცოცხლოთ ერთად!.. ჩვენ ხომ აქამდეც ერთად მოვედით.. ცალ-ცალკე გთხოვ აღარ გვინდა.. ვიცოცხლოთ ერთად, სანამ მოვკვდებით!.. მოდი, აღარ გვინდა ზედმეტი დრამა.. არც ეს დაშორება მომწონს ძალიან..

ჩემო ირა

გაღიმებაც ვერ მოსაწრო ტკივილსგან ვერც იყვირა როგორც თოვლი შემომადნა ხელში ჩემი ციცქნა ირა ჩემთვის უნდა დაიწყევლოს აღდგომა და ყველა კვირა მე მიწაში უნდა ვეგდო შენ ცოცხლობდე ჩემო ირა

მგოსნებიდან არც კი ვიცი ვის მივბაძო

მგოსნებიდან არც კი ვიცი ვის მივბაძო შოთას შრომა, აკაკი თუ ვაჟა ვაქო ბარათაშვილს და ჩვენს ჭკვიან გალაქტიონს როგორ ვკადრო და სიტყვები მათ მოვპარო ვწვალობ ვეძებ სააქაოს მე სამყაროს

ქალი

დაჩაგრული, სულელი, უსარგებლო ! თუმცა მაინც ყველაფერი მისია ილუზიით შენახული სატანჯველი წლები, დარდი, მოლოდინის სხივია !! უფრთხილდება, ეფერება, ენატრება ბოლოს სულში ჩაადნება სანთელი ცრემლის კვალი ლოყებზე რომ დასთამაშებს ეს წვიმაა, თბილი წვიმა

ტუჩების სიქალწულე...

აქ თუკი ვერა მომავალში შევხვდებით მაინც, მე შენთან ყოფნას ვერ ვუწოდებ შეცდომის კიბეს, ჰო! ამ კიბიდან აუსვლელად ჩამოვხტი, მაგრამ მახსოვს... ტუჩების სიქალწულე შემოგაფლითე. ნეტავ ვინ თქვა, რომ სძულდებათო რადგან ტოვებენ, ან მიტოვებულს დამტოვებლის

..სიმართლე ჩემი!

მე თანამგზავრად სიმართლე მახლავს.. სიმართლე, ყოველთვის ყველაფრის მთქმელი!.. როცა ცხოვრება მძიმედ მაწვება და არავინ მყავს ნუგეშის მცემი.. როცა გავურბი ჩემს ბედს ან წერას და არავინ მყავს რაიმის მთქმელი...

ღიმილი გთხოვე

ლურჯი მთებიდან მოჩუხჩუხე წყარო ანკარა, ნუ გეგონებათ ის სწორფერი ნაზი პირიმზე, სანამ თვის სახელს მაჩუქებდა დღე-ღამ მატარა, ჰეფესტიონის ნაქანდაკებ მუზათ ბილიკზე...

შენი თვალები

ის - მაცდურივით, დამაბნეველს მისვამდა კითხვებს...მე - "ყოვლის-მცოდნე", სიამაყით ვცემდი პასუხებს...-და სიბრალულზე რაღას იტყვი ფერფლად, რომ იქცა?-მეფე, რომ ვიყო ავაზაკსაც შევიწყალებდი..!-რომელი უფრო შორი არის, ზეცა თუ მიწა?-მე

ხსნას ვეღარ ვძებნი...

მე არ მაწუხებს გრძნობა განცდისთვის,თითქოს სამყაროდ დავრჩი ეული...საკუთარ სულში ყელით ჩავეფლე...აღარც არსებობს ჩემი სხეული!..ვიხრჩობი, მაგრამ ნერვს ვერ ვიტოკებ...ცამ მიიტაცა ბგერის რვეულიც...ვენებში თითქოს სისხლი კი არა,ცეცხლი მეღვრება ცხარე...

იცი დღეს დავრწმუნდი აისი შენია

იცი დღეს დავრწმუნდი აისი შენია ამ გულში დაისად ყოველდღე ეშვები ქალაქში ჩვენს ამბებს ხმამაღლა ჰყვებიან თუ როგორ გაიდგი ამ გულში ფესვები ჰყვებიან თუ როგორ დაგხატე ზეცაზე და ვარსკვლავთ სიყვითლით თუ როგორ აენთე ვყვირივარ ცხოვრების