შანსი რომ მომეცეს...

და დღეს ისე მინდა ცოტა გესაუბროთ,მჯერა არ ჩამითვლით ზედმეტ სითამამედ.იცით? რომ შემეძლოს ლექსებს მოგიძღვნიდით,მაგრამ თქვენ უფალო ჩემს ლექსს ვერ გაკადრებთ.შანსი, რომ მომეცეს თქვენი ერთხელ ხილვის,თხოვნით არას არ გთხოვთ

ის რაც იყო, დრომ წაიღო...

ის რაც იყო, დრომ წაიღო.. შენ აღარ ხარ უკვე ჩემი.. მაგრამ რაც არ უნდა იყოს, მე შენ მუდამ მეყვარები!.. დრომ წაიღო სიხარულიც, მე რომ მაბედნიერებდა.. ჩემი სიხარულის მიზეზს, მხოლოდ შენი ღიმილი ერქვა.. შენი ჩემდამი სიყვარულიც, არ ყოფილა ჭეშმარიტი..

მე და სიყვარული

ვდგავარ და გელი, შენს მოსვლას ველი, მაგრამ არ ჩანხარ.... და ვიცი რატომც! მე არ მინდა რომ მოხვიდე ახლოს, ახლოს ჩემს გულთან, რომ არ მეტკინოს და მერე მასაც რომ არ ვატკინო!. და შენც პატივს სცემ, ამ ჩემს სურვილებს და მელოდები სანამ ვისირვებ, რომ იყო

მინდა ვტკბებოდე შენი ფერებით..

მინდა მიყვარდე, არა იმიტომ, რომ არ მიყვარხარ, უფრო ძლიერად შეყვარებული მინდა ვიყო, ვიდრე ახლა ვარ!.. მინდა გაკოცო, არა იმიტომ, რომ ეს მე მინდა, მე შენს თვალებში ვხედავ, რომ ეს შენ უფრო გინდა!..

ფერადი მელანქოლია

ძველ როიალს დაემტვერა კლავიშები, ისმის მხოლოდ მელოდია ხემზე, მენატრება მაგ თითების ბალიშები, თითქოს მანაც უარი თქვა ჩემზე! უმიზეზოდ ინაბება ურჩი დრო და ახმიანდნენ ბობოქარი წლები, უშენობამ გამოსცადა ლაღი გრძნობა, მარტოობამ დამიფანტა გზები...

ქალი გავიცანი

ეს ჭიქა მხოლოდ შენთვის მაქვს დასხმული,მინდა, რომ ეს სისხლი დავცალო თავიდან,ღმერთის ჯამიდან, ღვინით აღვსული,ათას ცრემლსა და ტკივილს ავიტან...ქალი გავიცანი, თითქმის ანგელოზი,მისი თვალებიც კი ჩემთვის ღმერთი იყო,როგორ არ ვიჯერო?

მე შენ მიყვარხარ...

მე შენ მიყვარხარ... როგორც სიბნელეს შეჰყვარებია სინათლე წრფელი,მე შენ მიყვარხარ... როგორც ნაზ სევდას შეჰყვარებია ლამაზი ცრემლი,მე შენ მიყვარხარ... როგორც ამ ცრემლებს შეჰყვარებიათ ეს სახე ჩემი,მე შენ მიყვარხარ... როგორც ქვის კენჭებს შეჰყვარებიათ

ისევ ჩუმად

ისევ ჩუმად ვფიქრობ ისევ ჩუმად გელი როგორ მინდა შენთან გავატარო წლები ისევ ყოველ ღამეს მთვარეს ჩუმად ვეტრფი მთვარის ანარეკლში ჩუმად გიცქერ გეტრფი განა ხვდები ვერა შენ სხვას ეპრანჭები და სევდიან ღამეს სიზმრად მელანდები ვუცქერ დროს

წრფელი გრძნობები

მოდით დავლიოთ კიდევ ერთხელ შევსვათ სასმისი და გაუმარჯოს მარტოობის ულევ ბილეკებს მიდი ხარ მიყვები უსასრულოდ რომ იკარგება და რომ გგონია არასოდეს არ დასრულდება. მოდით დავლიოთ კიდევ ერთხელ აღვმართოთ ფიალა მოვიგონებდეთ ვიხსენებდეთ განვლილ ნაბიჯებს

ჩემო მზისფერო ქალავ!

ნისლმა იცვალა ფერი, მზემ მიითვალა ღალა, ბულბული შენთვის მღერის, ჩემო მზისფერო ქალავ! მოდი, იწვიმე სევდად, ლაჟვარდოვანი ციდან, მე შენთან ყოფნა მინდა, მერცხალო ერთი ციდა.