იდღეგრძელე საქართველო

სულ ორი სიტყვით მინდა გიამბოთ რაც რამ გადახდა სამშობლოს ჩვენსას ქართველი ერი მუდამ ბრძოლაში მტერს ამარცხებდა და მათ არბევდა დედამ შვილები გაზარდა ბევრიმერე სუყველა ომში გაუშვა ახლაც საბრალო ქართველი ერი ბრძოლას და გლოვას ვერ გადაურჩა მეომრები

***

გთხოვთ შემიფასოთ ლექსი ნამდვილად არ ვიცი რითი დავიწყო, რა გითხრა, რისთვის, რით გაგახარო?! მაგრამ ის მინდა ღიმილით დაიწყო, მინდა, მხოლოდ რომ ეს შენ გახარო. მინდა ღიმილი გულწრფელი გულით, ნაზი იების კონას რომ წააგავს, მინდა, ნათქვამი სიტყვები სულით,

სიცოცხლის ცხოვრებით დამსკდარი უდაბნო

ცხოვრება არ მსურდა და მაინც აღსრულდა,მოვედი, ძვირფასო, ქვეყნიდან შორეულ,ჩვენი რომანი რომ მუქ დრამად დასრულდა,ეს ხომ შენც გაცნობეს, სულო, ცრემლმორეულს,მინდა რომ იცოდე, მე უნდა წავიდე,სად წავალ გადაწყვეტს ამასაც საღამო,

ისევ წამოდგება ჩემი საქართველო

ისევ გაბრწყინდება ჩემი საქართველო, ისევ ფრთებს შეისხავს, ისევ გაფრინდება. ის ხომ ქვეყანაა მუდამ სასახელო, ის კვლავ წამოდგება, ის არ დაკნინდება. იგი წილხვედრია ღვთისა დედისა და მას იცავენ ქვეყნის შვილები, იგი დაცულია მაღალ ღმერთისგან და ვერ

შანსი რომ მომეცეს...

და დღეს ისე მინდა ცოტა გესაუბროთ,მჯერა არ ჩამითვლით ზედმეტ სითამამედ.იცით? რომ შემეძლოს ლექსებს მოგიძღვნიდით,მაგრამ თქვენ უფალო ჩემს ლექსს ვერ გაკადრებთ.შანსი, რომ მომეცეს თქვენი ერთხელ ხილვის,თხოვნით არას არ გთხოვთ

ის რაც იყო, დრომ წაიღო...

ის რაც იყო, დრომ წაიღო.. შენ აღარ ხარ უკვე ჩემი.. მაგრამ რაც არ უნდა იყოს, მე შენ მუდამ მეყვარები!.. დრომ წაიღო სიხარულიც, მე რომ მაბედნიერებდა.. ჩემი სიხარულის მიზეზს, მხოლოდ შენი ღიმილი ერქვა.. შენი ჩემდამი სიყვარულიც, არ ყოფილა ჭეშმარიტი..

მე და სიყვარული

ვდგავარ და გელი, შენს მოსვლას ველი, მაგრამ არ ჩანხარ.... და ვიცი რატომც! მე არ მინდა რომ მოხვიდე ახლოს, ახლოს ჩემს გულთან, რომ არ მეტკინოს და მერე მასაც რომ არ ვატკინო!. და შენც პატივს სცემ, ამ ჩემს სურვილებს და მელოდები სანამ ვისირვებ, რომ იყო

მინდა ვტკბებოდე შენი ფერებით..

მინდა მიყვარდე, არა იმიტომ, რომ არ მიყვარხარ, უფრო ძლიერად შეყვარებული მინდა ვიყო, ვიდრე ახლა ვარ!.. მინდა გაკოცო, არა იმიტომ, რომ ეს მე მინდა, მე შენს თვალებში ვხედავ, რომ ეს შენ უფრო გინდა!..

ფერადი მელანქოლია

ძველ როიალს დაემტვერა კლავიშები, ისმის მხოლოდ მელოდია ხემზე, მენატრება მაგ თითების ბალიშები, თითქოს მანაც უარი თქვა ჩემზე! უმიზეზოდ ინაბება ურჩი დრო და ახმიანდნენ ბობოქარი წლები, უშენობამ გამოსცადა ლაღი გრძნობა, მარტოობამ დამიფანტა გზები...

ქალი გავიცანი

ეს ჭიქა მხოლოდ შენთვის მაქვს დასხმული,მინდა, რომ ეს სისხლი დავცალო თავიდან,ღმერთის ჯამიდან, ღვინით აღვსული,ათას ცრემლსა და ტკივილს ავიტან...ქალი გავიცანი, თითქმის ანგელოზი,მისი თვალებიც კი ჩემთვის ღმერთი იყო,როგორ არ ვიჯერო?