ცხოვრება !!

იღწვი,რომ განშორდე შეეშვა ყველას გინდა რომ იცოცხლო,გრძნობდე რომ სუნთქავ მაგრამ ცხოვრება რაღაცით გრთგუნავს. ყველა დღეშია რაღაცა ცუდი თითქოს დრო გაჩერდა და რაღაცას უცდი თითქოს ეს ცხოვრება არაფრს გმატებს და შენც გინდა,რომ არავის გავდე.

ლექსი

მაარტოობაა ჩემი დღეს სულ სხვა ფერი მე გეტრფოდი შენ შენს ლამაზ თვალებს შენს ლამაზ სახეს მე მიყვარდი შენ ხო მხოლოდ შენ ამ ჩემ ფიქრებს შენ მოგიძღვნი მე ჩემს ლამაზ ფიქრებს მე გიძღვნიდი შენს მე გხატავდი შენ ჩემს ლამაზ ფერებს მე გეტრფოდი შენ

ერკე მიდასი - მეფეც და მონაც

ვფიქრობ ადამიანებს ავიწყდებათ, რომ ძალაუფლება სამუდამო არ არის, რომ ის მხოლოდ დროებითია და მით უმეტეს ცუდი გზებით მიღწეული ძალაუფლებაა მალე დასრულებადი. "ენარცხება მიწას, მეფეც და მონაც" - ეს არის ის დევიზი, რის გამოც ამ ლექსის დაწერა გადავწყვიტე,

ბიორკ

მზის სხივად დაფენილო თმებო მინდა სათითაოდ გკოცნოთ, მე შენი სუნთქვით ვთბები სულში მიგიზგიზებ კოცონს.. ტუჩები ამშლელი ვნების, თითები, მწველი და თლილი,

ეს მაშინ, როცა ...

ეს მაშინ, როცა მოგვაშორეს ნამდვილ ოცნებას და წამიერად მოგვაკერეს ვნების უღელი,მაშინ ვაქციე სამუდამოდ ზურგი ჩემს ნებას და უნუგეშომ ოცნებებზეც ავიღე ხელი!ეს მაშინ, როცა მიილია გიშრისფერი დღე და მტრედისფერად ირიჟრაჟა მოწყენილმა ცამ,

ზამთრის სუსხიან ღამეს...

ზამთრის სუსხიან ღამეს ქუჩაში ეძებდა საშველს.ზამთრის სუსხიან ღამეს ხალხში ეძებდა მაშველს.ზამთრის სუსხიან ღამეს გრძნობებს ბანს აძლევს მთვარე.გამყინავ მთრთოლვარე ღამეს გრძნობებს,გასაქანს აძლევს,ზამთრის სუსხიან ღამეს თოვლი ათეთრებს ღაწვებს.

ჩემი ტკბილი სალოცავი

გკოცნი, გკოცნი, გკოცნი, გკოცნი გეფერები უსაშველოდ ბევრს, ბევრს, მაინც არა მყოფნის რა ვქნა თავს ვით ვუსაშველო?მოდი სულში ჩამადენი ვეღარა ვძლებ მე უშენოდ გულს მწვავს ცრემლი დანადენი ტანჯვას იქნებ შენ უშველო.სიყვარულო, რა ყოფილხარ

აქ მე გიჟი ვარ ყველა ლოგიკით

აქ მე გიჟი ვარ ყველა ლოგიკით, რადგან არავის ვუმალავ გრძნობებს და ძველ მეგობრებს არ ვგავარ იმით, რომ კვლავ ვაგროვებ მომავლის ცნობებს! აქ მე გიჟი ვარ ყველა ლოგიკით, რადგან ყველასგან არაფერს ვითხოვ და ფორსმაჟორად ქცეულ სინდრომით ჩემს გადაქექილ

დამენახე...

შენ ვერ გამიგებ, სიხარულო, მე რას განვიცდი, და გთხოვ, არ გინდა დაპირებით ამო ფერება, კმარა სიყალბე, დამენახე, ბედი დაიცდის, რად არ მოგწყინდა ილუზიის ჩამომღერება?! ბოლო მოეღო მზის წიაღში შესულ იკაროსს, და შენ პალატის კიბეებთან იდექ მუხთალი, შენი

ღამეც მოგელანდები...

პანორამულ რიტმებში გახვეულა ოცნება, თრობაშემორეული ასე იღებს სიახლეს, დაკარგული გრძნობები გაბნეულან კოცნებად, მათ საძებრად წასულთა, ცა მეგზურად იახლეს.