დარღვეულ რითმებში...

ჩემი მფარველი ვარსკვლავი ჩაქვრა,მაგრამ ახლა ციდან მთვარე დამნათის,"Sobranie"-ს ბოლო ღეიც ჩავწვი,მოგონებები კი მარტო ყოფნას არ მაცდის... ამ ცოდვილ მიწას ცოდვილივე დავემატე,მუზებს უხარიათ ჩემი ცქერა სიმთვრალეში,დარღვეულ რითმებში საკუთარ

მერი ...

მესმოდა შენი უგონო ფიცი მერი, ძვირფასო! დღესაც არ მჯერა... ვიცი წამება, მაგრამ არ ვიცი, ეს გლოვა იყო თუ ჯვარისწერა? ლოდებთან ვიღაც მწარედ გოდებდა და ბეჭდების თვლებს ქარში კარგავდა... იყო ობლობა და შეცოდება, დღესასწაულს კი ის დღე არ ჰგავდა.

რამდენჯერ

რამდენჯერ შევნიშნე შენს თვალზე ცრემლები, როცა მე მტკიოდა გატეხილი გული და ისევ ძლიერად ჩამკიდე ხელები, რომ გადაგერჩინა მომაკვდავი სული! რამდენჯერ უთქმელად გამქრალი სიტყვები, რამდენი შესაძლო ლამაზი წამი და ახლა საოცარი გრძნობებით გიყვები: შენს გარდა,

მარტო ბედთან

დაუდევრად მიჩქარდება გულისცემა, ყველა კუნთი მტკივნეულად მეკუმშება, სუნთქვა ყოველ წუთას უფრო რთული ხდება, ბახ...ბახ...ბახ...ტვინი მოკვლით მემუქრება!... ირგვლივ არავისი ხმა არ მეყურება... ხალხნო!სულიერნო! ნუთუ,მოჰკვდით ყველა, მე რად დამტოვეთ ბედის

გიორგი ზანგური ცა-მეტი

შენ მიხვდები, რომ დღეს იანვრის ცა მეტია, ვიდრე ადამიანთა ცრურწმენა რომ თარსი რიცხვია 13 ფერებს იცვლიან ცისარტყელები და ცა მეტია ფერებზე მეტი...

მიყვარხარ ისე

მიყვარხარ ისე, როგორც არასდროს, აღარ დავიწყებ თავის მართლებას, შენმა ღიმილმა აღარ განავრცოს, რაც მე მეგონა, ის რომ მართლდება მიყვარხარ ჩემთვის, გადარეულად, და ზუსტად ვიცი ვერ შეგელევი,

თეთრი შროშნებით...

ვინა ხარ, მითხარ, აღარ მეცნობი, ჩემთან მოსულო ღამის ზმანებად, ვეღარ აღსდგება უკვე შეცნობით, ათცამეტ დასად ვინაც დაება. არ მინდა ყოფნა ბატონკაცური, არ მინდა კოცნა, არ გამეორდე, მზერა თავხედი და დიაცური, არ მინდა, დაე, არ განმეორდეს.

და თითქოს

სამყარო ბრწყინავს უცხო ფერებში, სიწმინდე გულში ჭრილობებს ტოვებს და თითქოს ქრება სიტყვა ბგერებში და თითქოს წამი შემორჩა გრძნობებს! თანდათან უფრო მორჩილი ვხდებით (რა შეიცვლება სიტყვებით ან ვინ) და თითქოს ისევ უაზროდ ვკვდებით და თითქოს აღარც გვიხსენებს

მე და შენ რომ დავშორდეთ...

მე და შენ რომ დავშორდეთ რას იფიქრებს წვიმა იფიქრებს რომ დაგვაშორა ალბათ ქარმა ცივმა მე და შენ რომ დავშორდეთ რას იფიქრებს ქარი იფიქრებს რომ დაშორების მიზეზია ქალი მე და შენ რომ დავშორდეთ რას იფიქრებს ვარსკვლავი იფიქრებს რომ ტყუილია ჩვენი ჩხუბის

* * *

მინდა რომ წვიმდეს ჩემი ხელით გაჭმევდე ნაყინს, წვიმდეს ისე რომ სულს ატანდეს შენი შეხება მინდა რომ ღამე მოვიპარო შენი გულისთვის ღამის ალერსში გავაჩერო მე გათენება