შეჩერდით!

შეჩერდით და ნუ შეეხებით ზარებს სევდიანს! ნუღარ შემოკრებთ ჩემ გარშემო ძლევის არმიას! შეჩერდით! ღამე მიილია თქვენს არყოფნაში, ფეხს ვერ მოიდგამთ ვერასოდეს თქვენ ამ ყოფაში!

ისე...

ისე ჩამოღამდი, ჭრაქი ავანთე და გაბრაზებულ სულში ისე ჩავიხედე, სიყვარულის ცეცხლი თავად დაანთე და ალმა მომიზიდა და ჩამოვიხედე. მე რომ დღეს არა ვარ პროფესიონალი, მხოლოდ იმიტომ რომ თრობის საათია, და რომ ძლიერ გინდა იყო ნაღდი ქალი, გუშინ მაგ ოცნებამ

მინდა წარსულში დავბრუნდე

მინდა წარსულში დავბრუნდე, ცოტათი შენით გავბრუბდე. მინდა მაჩუქო ვარდები, მერე რა თუ შეგიყბარდები.

მე შენი სული შემიყვარდა სხეულზე მეტად,

მე შენი სული შემიყვარდა სხეულზე მეტად, შენს ხელებს კოცნა შეუყვარდათ სითბოზე უფრო. და სანამ გულით, ამ სიტყვების წარმოთქმას ვბედავ, მოდი და შენში შემინახე, ჩუმად და მყუდროდ.

და მილახავენ მოქალაქის მთავარ უფლებას!

ეულ სხეულში მომწყვდეული სული ეულად, ჩურჩულით იტყვის მოგონების ცივ შესანდობარს, სენტიმენტისგან ჩაითვლება გამოწვეულად, წამში რომ იცვლი წარმოდგენებს ანდა მეგობარს!

ძვირფასო მარიამ

ძვირფასო მარიამ, როგორ ბრძანდებით? არ მოგიწერიათ რამდენი ხანია, თბილისსში აპრილი დაგვიდგა თავდებით, და როგორც ქუჩაში, სულშიც წვიმს მარიამ.

ზურა სალუქვაძე - ო, რა მაგარი ქალი ხარ !

ვარდების ზღვაში გიხილე, ლექსი გიძღვენი უთქმელი, ვარდებს სურნელი აღარ აქვთ, ვარდებს აქვს შენი სურნელი. ხედავ რა ქალი ყოფილხარ? შენკენ ლტოლვა რომ დიდია, შენზე მაგარი კაიფი, მე სულ ფეხებზე .

***

და როცა გრძნობებს აშიშვლებ მიგდებულს სადღაც სულის კიდეში, ხვდები, რომ მარტო დარჩი და რეალურად საერთოდ არავის სჭირდები. ოცნებების ნამსხვრევებით ისერავ დაუნდობლად ათას ფანტაზიას, გებრალება ადამიანები, რომლებსაც შინაგანი რაღაც არც კი აბადიათ.

რენესანსი ძველის...

სიმხურვალე გაუყვიათ ალმურავლილ ტუჩებს, მოგვედება მთვარის შუქზე სიტკბოება მწველი, შურისაგან ლამის თვალი დაუბნელდათ ქუჩებს, ისე მომხიბლავი იყო რენესანსი ძველის...

უარყოფილი სიყვარული

მე არ მინდა თვალზე ცრემლი, და არ მინდა შენზე ფიქრი, მაგრამ ვაი ვერ ჩერდება ოცნება და გრძნობა წრფელი. მინდა მუდამ წამეშალოს განვილი და ნაცრისფერი წლები, მინდა მუდამ განუწყვეტლივ ვიარსებო სიყვარულის ფერით.