შენს ბავშვურ გზავნილს...

ჭაღარა უშბა, ხელებაბყრობით, თითქოს, ზეციდან ელის სასწაულს, დაყუდებულა.. ნათლით დაპყრობილს, სხივი ეცემა მწვანე სასთაულს. არარა სევდა, არარა ფიქრი, არა ჩანს შორს და არც შორიახლოს, შენს კოცნად ციდან მაცვივა ფიფქი, ფარფატებს ნელა, ეცემა ახლოს...

ლეგენდა

ცოტა ხომ უნდა ვიბლატაო, ასეთი ლამაზი დედოფალი რომ მყავს! მაგრამ "ცოტა?" ეს რაღაც ისეთი სიტყვაა, რისი მნიშვნელობაც არ ვიცი ზუსტად. ყველაზე მეტად.... სულ სხვაა. ახლა კი ლექსი...

მეც მიყვარხარ

სიყვარული მომაგებე ჩემო თბილო ფერია, სულის სიტკბო მე მაგემე გული გადამერია. რა მიყვარხარ! რა საოცარ გრძნობად შემოიჭერი ფსალმუნად და საგალობლად სულის სიოდ იქეცი. შენ მე გულში სანუკვარი კუთხე გამომიყავი დამამკვიდრე სამუდამოდ, რა სიკეთე მიყავი.

რა მინდა იცით?

ყოველი ოთლის შრიალის სმენა ყოველი წვეთის ზღვად გარდაქცევა, ყველა ვარსკვლავის ციმციმი ცაზე და მთვარის შუქზე ჭრიჭინის მღერა! სურნელი ფიჭვის ქარში გაფრენა, თივის სურნელი-მასში ჩაძირვა, სუნი სახლის და მონატრებისა

სამუდამოდ...

სამუდამოდ დაგივიწყებ ხვალე, შენგან მხოლოდ მწუხარება დარჩა, აღსასრულის ჟამი მოვა მალე.. ნუ ძმობი ყველაფერს რაც არ ჩანს...

ამ გაზაფხულზე... (თ.ჯ)

ამ გაზაფხულზე დავიწყების ტალღებს გადაქცე იქნებ და სჯობდა... გული დაკარგვას ამ სიყვარულის მაშინვე გრძნობდა.

კიდევ დავწერ

ჩემსა გძნობებს მე თავს ვუყრი გულით ვამბობ მე სათქმელსა პოეზიის მონა გავხდი მუზამ რითმი აამღერა

ისე ეფერება...

ისე ეფერება სხეულს მზის სხივები, შენა მგონიხარ და მინდა ჩაგეხუტო.. ზღვაში მიცურავენ ღრუბლების ტივები, და შენ ფისოსავით ცდილობ გამებუტო. ქარი შარიშურობს შიშველ ხეივნებში, ფოთლების კივილი ფარავს არემარეს,

* * *

სასწაულით სასწაულებს მოკლებული მთვარეს უხმობს მთვარიანი ღამის წამი, უკვდავებით უკვდავ სულად წოდებული. ფრთიან ფრთებით ფრთაშესხმული იყო ქალი! წვიმის წვეთებს შეუმოსავს წვიმის კაცი, მზიან მზეებს აუვსიათ მზის წიაღი... სულით სულში ჩაიღვარა სულის კვალი,

იცი?! თვალს მომადგა ცივი ცრემლი...(თ.ჯ)

მოდი ავიხდინოთ ოცნებები ერთად გვირილები დავკრიფოთ... და თუ მყვარებია სხვა ამ ქვეყნად, მსგავსი არაფერი არ მკითხო. იქნებ მე შენამდე არც ვცოცხლობდი, იქნებ სხვაც არავინ არ იყო, იქნებ სათქმელადაც აღარ მიღირს, თუკი იყო ანდა არ იყო... მოდი გავიღიმოთ მარტის