ზურა სალუქვაძე - ო, რა მაგარი ქალი ხარ !

ვარდების ზღვაში გიხილე, ლექსი გიძღვენი უთქმელი, ვარდებს სურნელი აღარ აქვთ, ვარდებს აქვს შენი სურნელი. ხედავ რა ქალი ყოფილხარ? შენკენ ლტოლვა რომ დიდია, შენზე მაგარი კაიფი, მე სულ ფეხებზე .

***

და როცა გრძნობებს აშიშვლებ მიგდებულს სადღაც სულის კიდეში, ხვდები, რომ მარტო დარჩი და რეალურად საერთოდ არავის სჭირდები. ოცნებების ნამსხვრევებით ისერავ დაუნდობლად ათას ფანტაზიას, გებრალება ადამიანები, რომლებსაც შინაგანი რაღაც არც კი აბადიათ.

რენესანსი ძველის...

სიმხურვალე გაუყვიათ ალმურავლილ ტუჩებს, მოგვედება მთვარის შუქზე სიტკბოება მწველი, შურისაგან ლამის თვალი დაუბნელდათ ქუჩებს, ისე მომხიბლავი იყო რენესანსი ძველის...

უარყოფილი სიყვარული

მე არ მინდა თვალზე ცრემლი, და არ მინდა შენზე ფიქრი, მაგრამ ვაი ვერ ჩერდება ოცნება და გრძნობა წრფელი. მინდა მუდამ წამეშალოს განვილი და ნაცრისფერი წლები, მინდა მუდამ განუწყვეტლივ ვიარსებო სიყვარულის ფერით.

როგორც ერთხელ შეუყვარდი პაწაწინა ქალს!

ხშირად შენზე ჩუმად ვფიქრობ ან ვუყვები სხვას და ჩემ თავზე მეცინება, ასე რატომ მწამს? რატომ ვაძლევ თავს უფლებას გავცქეროდე გზას და რატომ ვარ მიამიტი ისე, როგორც სხვა? ეს ოცნება შენ გეკუთვნის, შენკენ მიაქვს ქარს: ის გეხება, იკოცნება და მიყვება წამს!

ვზივარ როიალთან

ვზივარ როიალთან..ისევ თავჩახრილი. ალბათ ყველა გრძნობა ჩემზე ძლიერია, ისევ გადაიღებს წვიმა გადაღლილი, მე კი მის მოსმენას სხვა რა მირჩევნია. სულით შევეხები ყველა კლავიშს, ფრენით გადავუკრავ შოპენის ვალსს. ამ ქალაქში თითქოს ყველა გარბის, თითქოს მათი

მომავალი

ნეტავ ახლა, თუნდაც წამით დამანახა მომავალი, სიყვარულით სავსე სახლი და ბავშვები ონავარი, სადაც სითბო შენი სუნთქვის, ჩემს გულს ნაზად შეეხება, სადაც ორ სულს, შეყვარებულს, ერთად ყოფნა შეეძლება,

როცა მონატრება ცდება საზღვრებს

როცა მონატრება ყველაფერზე ძლიერია, როცა დაღლა გადააგდებს ყველა ძალებს, მაშინ თუნდაც ოკეანის იქეთ გიმღერია, მაშინ მიგიხურავ ცხვირწინ კარებს. როცა შენი ყოფნა აზრს დაკარგავს, როცა უკვე გაცივდება ყველა გრძნობა, მაშინ სწორედ გული ბზარს დაფარავს,

რა ვქნა

რა ვქნა, მაპატიე, მგონი მიყვარდები ჩემდა უნებურად სულში მივარდები, როცა ჟრუანტელად ტანში დამიარე ხრავე, ჯოჯოხეთის კარი გავიარე რა ვქნა, მაპატიე, მგონი მიყვარდები შვების სათხოვნელად ღმერთთან მივვარდები

შენს უცნობ საფლავს...

თავისუფლება... ახდა ძვირფასო შენი წადილი, ჩამოფერფლილა ბაბილონის დიდი გოდოლი, ზღვისფერ ღრუბლებში დაფარფატებს შენი მანდილი, ზოგჯერ დევნილი, დაფლეთილი სული ობოლი. თავისუფლება... სილუეტი ვერცხლის მახვილის, მუხლდაჩოქილი ლილისფერ ცას ეთაყვანება, თვალს