სევდიანი გიჟი (მარიამი)

სევდა დაგვყვება კაცობრიობას, მთვრალად ყოფნა კი შენი ნებაა, სახლში გაკითხავ, მაგრამ არ მხვდები, შენი ჰობი ჰო ცაში ფრენაა, თუ გსურს გაფრენა, ერთად გავფრინდეთ, ეს წუთისოფლის საიდუმლოა მთვარიან ღამით, შენში შეყუჟულს, რაც არ ილევა - შენი სითბოა.

იცი, რატომღაც, მაინც მაშინებ

იცი, რატომღაც, მაინც მაშინებ, ხან დამაღონებ, ხანაც მაფიქრებ, რაღაც მაწუხებს, სათქმელს ვაპირებ... არა, გავჩუმდე, თოორემ დამცინებ.

გაზაფხულს ნაზს და ლამაზს...

გული კი ისე ფეთქავს თითქოს აქ ჩვენთვის ცემს თან გაზაფხულს ნაზს და ლამაზს ფიქრი და გული მალავს. ყვავილებს ნაზად პანტავს მიდამოებს მწვანედ ქარგავს სიგიჟე უყვარს ამას, გაზაფხულს ნაზს და ლამაზს...

სვანეთი

ბრძენი მახვშები, კოშკთა სიმრავლე ნისლში ფენილი მთები, ჭალები, სუფრა მასპინძლის ეშხით გამთბარი შინაორგილი ლილეს ზარები.

სიცივე უცებ იპოვნის ბინას...

სიცივე უცებ იპოვნის ბინას, თითქოს საათის ისრებსაც ყინავს, ვარსკვლავებს შორის გოლიათს სძინავს, ღრუბლის საბანთან ნიავიც ფრინავს.

***გარეთ უმზეობის თვეა... ეძღნება Te ro_ს ( თ.ჯ)

მინდა მოგეფერო შორით, შენი დაბადების დღეა... მოდი ეგებ გავთბებით წვიმით გარეთ უმზეობის თვეა... წვიმის თებერვალი გეტყვის, როგორ შეუყვარდი ამ მზეს, როგორ გამახსენდი როგორ, როგორ არ მახსოვდე ამ დღეს?!

გადავიღალე

გადავიღალე ამ ცხოვრებით გადავიღალე... ხალხით კი არა პანტონიმის მსახიობებით... მომაშორებდეს ვინმე ნეტავ "ადამიანებს" სახელსა და გვარს რომ ატარებენ ნაცვლად გულების... გადავიღალე , ზომბირებულ თაობას ვებრძვი... ქაღალდის ნაგლეჯს აღმერთებენ ნაცვლად

დაე მიწოდოს ვიღაცამ სუსტი... (თ.ჯ)

დღეს არაფერი სხვა არ მადარდებს, დაე მიწოდოს ვიღაცამ სუსტი... მე ჩემი წილი ცრემლი დავღვარე, და ახლა ჩემ წილ სიყვარულს ვუცდი! ყველას თავისი აქვს ლხინი, ჭირი,

მე შენი...

და ქარებს ვფანტავ ზღვაში. სიჩქარე მკლავებს გადასდის ნელში, მეც გეფერები ტყის ძირას მთაში. მე შენი ტბები, ფსკერი ვრცელი და ვრცელი, შიგნით ისხამენ სხეულებს ფრთები, და მესმის სუნთქვა შენი, ნელი.

ჩუმად ვარ

ჩუმად ვარ ჩემთვის დავდივარ, ჩუმად ვარ გულში დარდი მაქვს. ჩუმად ვარ ყველა ბრაზდება, ხმას ამოიღებ ნაზდება. ჩუმად ვარ ფიქრში დავქრივარ, და ოცნებებში დავფრინავ. ჩუმად ვარ ვინმე გადარდებთ?! ჩუმად ვარ