თქვენ ხართ ჩემი სალოცავი წმინდა.
წმინდა მთაო მთაო მახათაო გულზე ჯვარი ვინ მოგაქარგაო მთელი ერი ერთად დამდგარაო სიყვარულით გული გამთბარაო. ღვთისმშობელი მოიჩქარის შორით გაიმზადა თავი წილხვედრ მიწამ ელოდება იმედით და თრთოლით გადარჩენა მოდის სამხრეთიდან.აღარ მიყვარხარ
გგონია რომ მელანდებია? გგონია რომ ღამე ვტირი ? არა არა შვიცვალე,აღარ ვტირი გავიზარდე! დეპრესიის დრო გავიდა!ახლა სწავლის დრო მოვიდა! გამოცდები ჩავაბარე! ექსტერნები აღარ მინდა! აღარ ვდარდობ შენზე უკვე არ მანაღვლებს რა მოგივა! თუნდაც თავში ქვა იხალო არხუთი წლის შემდეგ...
ხუთი წლის შემდეგ როგორ ხვდებიან, ამომიკითხავს შავად ფურცლებზე, მიოცნებია ხუთი წლის შემდეგ, მასთან შეხვედრის ლამაზ წუთებზე. ეს ხუთი წელი ისე გავიდა, არ დამიკარგავს იმედი ამის, უფალს შევთხოვდი გამთენიისას და ვლოცულობდი ამისთვის ღამით!სხვა ხარ
შენ რომ ტკივილებს უძლებდი ის ტკივილი მე ვარ.. შენ რომ ბავშვს უმღერდი მისი მამა მე ვარ.. აწი ნუღარ ღელავ ახლა სხვა ვარ.. სავალ ბილიკებს ვთელავ ახლა შენც სხვა ხარ.. არადა გეგმებს ვაწყობდით რა უცბათ ჩამოიყარა სიზმრად ენძელებს ვათრობდით ოცნება წყალშიმჯერა
მჯერა ბედისწერის ძალის, ვიცი ცხოვრება ერთია დასასრული ზღაპარივით, ბედ-ნიერი ფინალია, იყო შენთვის, ჩაკეტილი, მისთვის არ დაბადებულხარ დაითვალე სიყვარული და არა ის, ვისაც სძულხარ.მხოლოდ მთვარეს ვუჩურჩულებ გულში ნადებს
გეფერები ჩაგიხუტებ სიყვარულით ჩემი ანცი შემიყვარდა უსაშველოდ ვიცი მასაც რომ ვუყვარვარ წმინდა გულით ჩვენს სიყვარულს დროა რამე ვუსაშველოთ. გეფერები, უსასრულოდ გიალერსებ თვალებს სევდა შერჩენიათ ნისლის ფერი უხმოდ, ნაზი შემოხედვით მიპასუხებ ამბორსაცასე რატომ მიყვარს ლექსის წერა
რაღაც სასწაული შეგრძნებაა, რაღაც სასწაული ბედისწერა, როცა შენ გიყურებ მახსენდება, ასე რატომ მიყვარს ლექსის წერა! რაღაც საოცარი შეგრძნებაა, როცა სულ არავინ გაბადია, ირგვლივ სიმარტოვე ისვენებს და ღამეც მტკივნეულად ლამაზია!ცხოვრება,როგორც სიგარეტი...
პირველი ნაპასი,ცხოვრება იწყება, პირველი ჩასუნთქვა,პირველი ბიჯები, მეორე ნაპასი ინტერესს აღგვიძრავს, ინტერეს ახლის და ჯერ გაუსინჯველის, მესამე ნაპასი,თითქოს გარდატეხა, მოულოდნელი ქცევა და ფიქრები, აშლილი ვნებები,ლომკისგან კანკალი, ამ ყოფის მთავარნისლებში მარტოსულობა
ნისლებს მიღმა კვლავ კიდევ ერთი დიდი კარია, მე სიცივე მკლავს რაც მახსენებს ამინდს ქარიანს, და მეც ავენთე მარტოსული სიგიჟით მკვდარი, ყველა დროება რაც კი მინახავს,ქვეყანა პოეტებს კლავს!
ქვეყანა პოეტებს კლავს, ქვეყანა პოეტებს აგიჟებს თან ავადმყოფობას ჰგავს, რადგან ემსგავსება საგიჟეთს. და ცხოვრება ზღაპარს თხზავს, ვირწმუნოთ ჩვენივე ქმნილებისტესტები
აქტიური მწერლები
აქტიური მწერლები
.:დღის აქტიური მკითხველი:.
თქვენი აზრით, ქალებისთვის, რა ასაკშია მიზანშეწონილი დაოჯახება?
ყველა გამოკ
.:შემოგვიერთდით FACEBOOK-ზე:.