მე როდესაც...

მე როდესაც დავინახე ამ მოწმენდილ ცაზე ელვა, თურმე იმ დღეს შენზე ფიქრმა სამუდამოდ ამაღელვა. თითქოს მე რაღაც მესროლეს და გულში ეს ტკბილად მომხვდა, იმ დღეს ჩემგან ეჭვის ტოტი სამუდამოდ კვლავაც მომტყდა. მე როდესაც შევიგრძენი ეს მღელვარე ცივი ქარი, სწორედ

ცეცხლის გარდმოსვლა

უფალო ჩვენო, შეცოდებანი, რამენაირად, გთხოვთ გვაპატიოთ, დაგვსაჯეთ ვინც გსურთ,ოღონდ სამყარო, ქართველთ გარეშე, რომ არ დატიოთ.

თქვენ მე არ მიცნობთ!

ჩამესმის სუნთქვა აწყვეტილ რისხვის უგონო მთვრალი ვერ უძლებს ფიქრებს დაეხეტება შავი სიკვდილი სამსხვერპლოდ ეძებს სილამაზეს

მაისის მზე ვარ

ჩაფიქრებული ვუცქერ ცხოვრებას, ჩაფიქრებული,მდუმარე ვდგევარ. ვარდობის თვეში დაბადებული ამომავალი მაისის მზე ვარ.

მაქვს სატირალი

დღეს მე ცრემლების არ მიდგას გუბე, მაგრამ ნამდვილად მაქვს სატირალი.

აპრილის პირმშო

მამა იხსენებს თვალცრემლიანი პირველი შეხების სიძლიერეს იმ დღიდან, დღემდე მხარდამხარ მომსდევს და უფსკრულებზე მეხიდება

მოვედი შენთან

მოვედი შენთან...განა იმიტომ რომ რაღაც მტკივა ან უკვე მცივა და მინდა სითბო... ისე...უბრალოდ...სულ უმიზეზოდ...მოვედი შენთან...

დრო პოეტობის

გაცისკროვნება დაიწყო მაშინ ქარი არხევდა ხოდაბუნს როცა, დანაოჭებულ ჭაობებს იქით ზღვის მღელვარებამ ზღვა გააოცა.

რომ დაგინახე...

თითქოს შენ რომ დაგინახე გამომესხა ფრთები, შენით ვხედავ, შენით ვცოცხლობ და მე აღარ ვკვდები. შენს გარშემო თურმე ვანთებ გულის ფორმის ცეცხლს, ჩემი გულიც მანდ იქნება, ლექსებს დაგიწერს. თითქოს შენ რომ დაგინახე შემეცვალა ფერი და სხვა ყველა, ყოველივე მძიმედ

გულის ძახილი

თითქოს იმედი გადამეწურა ამდენ ყვავილში ვერ ვნახე ჩემი მაგრამ არ ვკარგავ მოთმინებას და მივუყვები გზებს კალასაკენ