სიზმარი

“მე მეშინია სიცოცხლევ შენი, ვერ მიპოვია მე თავი ჩემი და მირჩევნია ცხოვრებას ნაძრახს, ასე წავიდე ყოვლის უნახავ”

დაცინვა

თუ თვლი დაცინვა გააშკარავებს კაცად გხდის და მით უფრო ხალისობ აჰა დამცინე!!!

ვიღაც - ერკე მიდასი

ცოცხლები ყრიან საფლავზე მთებად, ნეტავ იპოვეს სიგიჟე შვებად?

ერკე მიდასი - მგონი ზიზღს ვიწვევ

მე იმ სტროფებს ვერ გაჩუქებთ ალბათ ყორღანებიდან მაგრამ ვეცდები რომ დავბრუნდე ყოველ ჯერზე, მომავლებიდან და დაგიტოვოთ, შთამომავლობა პურის, კარაქის და ის შხეფები, განუსაზღვრელი ძალა არაგვის. მე გადავავსებ, შთამომავლობას ყველაფრის მარად წაიკითხეთ და

ეს ულმობელი სოფელი

ცხოვრება მიდის ჩურჩულით მიდის არავის ტოვებს.

***

შენს თვალებში ვიკარგები, როგორც მთვრალი მის აზრებში, შენი ხილვა ძალას მმატებს და შეგრძნებებს წარმტაცებს. მინდა მუდამ შენ გიცქერდე მაგ თვალებში რომ ვცურავდე, ეგ ტუჩები ალუბალს გავს, ლამაზია, თუმცა მწარე. ლერწამივით სხეული გაქვს ღიმილი კი სიყვარულს

სველი თითებით

სველი თითებით შევეხე კალამს სველი თითებით,სველი თითებით ვუკვირდებოდი მე ლექსის ძალას ჩემი ფიქრებით, ჩემი ფიქრებით.

მეორე მეს

წავიდეთ, გავგიჟდეთ და შენსკენ გავწიოთ. გვერდით არ დამიჯდეთ, ეს სხვა მე გავხიოთ. წავიდეთ და გავქრეთ, შევცვალოთ ეს მიწა. სხვებს არ უნდა ვგავდეთ, მემ რაღაც შემფიცა. წავიდეთ და შევსვათ კვლავ ჭიქა ეს ღვინო. სიკვდილი ჩვენ შევთქვათ, რომ აღარ მეწყინო.

კოვიდ-19

ეს ჟურნალია, კინო წინ გველის, კაცობრიობას თუ რას ვუპირებთ, ვერ გადავრჩებით, ერთი მათგანიც უფალს გამოცდას თუ დავუპირებთ.

მიყვარხარ! გითხარი გვიან

ცხოვრება ხანმოკლეა,მაგრამ ისე ხანმოკლეც არა,რომ ვერ შევძლოთ სიცოცხლეში ერთხელ მაინც ამ სიტყვის თქმა დროულად-მიყვარხარ!