უწესო გრძნობები (2)

ვერც წიგნებმა უშველა, ვერც მუსიკამ , არც მზემ გაფანტა საშინელი ხასიათი და ცურვაც ვერ გამოდგა დეპრესიის ნოკაუტში ჩამგდები , მეხუთე დღეს უბრალოდ ვეღარ გაძლო , მიხვდა ჭირდებოდა ივა , ისე ჭირდებოდა როგორც ეს სასაიამოვნო ჟანგბაგაჯერებული წყნეთის სუფთა

ერთხელ სიცოცხლეში(თავი პირველი)

უკვე საკმაოდ გვიანი იყო სუხიშვილების დარბაზიდან , რომ გამოვედი. ნელი ნაბიჯებით მივუყვებოდი მარჯანიშვილს . გაზახულის თბილი სიო გახურებულ სახეზე სასიამოვნოდ მელამუნებოდა, თმას მიწეწავდა და ხელით ვცდილობდი მათ გასწორებას . დღეს განსაკუთრებულ განწყობაზე

ელენიკო

დღეს ჩემმა დამ დაუნი მიწოდა... მე კი– მე გამეღიმა. ბედნიერს გამეღიმა. თვეზე მეტია, რაც ელენიკო გავიცანი, პატარა სათუთი არსება, რომელმაც ჩემი ცხოვრება შეცვალა. ჯერ მხოლოდ სამი წლისაა მაგრამ მოხუცივით სევდიანი და დაღლილი თვალები აქვს.

ტკბილი სამაგიერო (1)

-და რომ არა?-ცინიკური ღიმილით წამოდგა,იარაღიანი ხელი დაგაუტრიალა,იარაღი ააცალა და მეორე ხელზე მაგრად მოუჭირა თავისი ხელი.მერე ქალს დააკვირდა. ჩალისფერი თმები,დიდი შავი თვალები,პატარა ცხვირი და დიდი ტუჩები. როცა თვალებში ჩახედა,ვერ დაიჯერა რომ ეს ის

ბაბოჩკა(პირველი თავი )

- (სიცილი დაიწყო ) პირველად სულელივით ვუყურებდი ვინაა ეს ,,ისტერიჩკა“თქო ,ქვედა ტუჩს ენით ისველებდა და თავზე ხელს ისვამდა , თალებს აცეცებდა და მიცინოდა , მერე ცოტა რო დაწყნარდა გადმოიხარა და ყურთან ახლოს მომიტანა თავისი ტუჩი , მარცხენა ხელი კი ჩემს

სევდა...

ჩემი წარსული სევდის ფერია,ერთი დღით ვცხოვრობ ესეც ბევრია,ხვალ თუ მოვკვდები ეს დღე ჩემია,შენი თვალებიც სევდის ფერია,ვიცი იქ წავალ სადაც მელიან,სადაც სიბნელე.......მხოლოდ ცეცხლია,ჩემგან სიკეთეს აღარ ელიან,წავალ ჩემი გზით ვიცი მელიან,ვიცი უჩემოდ აქ არ

დედოფალი (თავი 2)

ბატონი გინო მანჩინი ოთახიდან მოღუშული გამოვიდა. მისი განწყობა ყველამ შეამჩნია. ირგვლივ მთელი ოჯახი შეკრებილიყო. -გინო, რა მოხდა ძვირფასო?- ჰკითხა მეუღლე ალეტამ, რომელიც ცუდ ამბებზე სწრაფად რეაგირებდა. -მამა, ეველინას ხომ არ აქვს რაიმე პრობლემა?-

ორი დაქალის ისტორია

სახლში როცა შემოვედი ეგრევე დავწექი . მთელი ღამე გავათენე , დაძინება ვერ შევძელი . გარეთ კოკისრპირული წვიმა იყო , ღამით დავდობიალობდი და თან იმ იდიოტ ბიჭზე მეფიქრებოდა .მეორე დღეს ჩვეულებისამებრ მოვემზადეთ , ყავა დავლიეთ , გავიკეთეთ მსუბუქი მაკიაჯი

მე შენ აგირჩიე,პატარა ქალბატონო!

აი ისიც, უნივერსიტეტის ჭიშკრის ზღურბლს გავცდით თუ არა ყველას თავი და ყველას თვალი ჩვენი მიმართულებით იყო. აქ მე და ანის ძალიან ცოტა მეგობარი გვყავს, რადგან ისეთი ხალხია ყველა ზემოდან გიყურებს, ბევს ამაღლებული წარმოდგენა აქვს თავზე, ზოგი მამიკოს

ბაგრატიჩის რჩეული(თავი 8)

დაიძინე!-მითხრა,ჯერ ტუჩებზე შემდეგ ცხვიზე და ბოლოს შუბლზე მაკოცა და გადამიშვა მორფეოსის სამყაროში.დილით რატიზე ჩახუტებულს გამეღვიძა. ჩემს წელზე ხელები შემოეხვია და ცხვირი ჩემს თმებში ჰქონდა ჩაფლული.მის ასეთ მდგომარეობაში დანახვისას ჩამეღიმა.