ღრუბლებში [1]

დოლიძის ქუჩაზე,რომ გაგევლოთ აუცილებლად დაინახავდით ერთ წყვილს.დანახვისთანავე არარეალურობის შთაბეჭდილება დაგრჩებოდათ.დარწმუნებული ვარ,ვერც კი წარმოიდგენდით,რომ ეს ორი ადამიანი ერთმანეთზე შეყვარებულები იყვნენ.ერთმანეთისგან რადიკალურად განსხვავებულები

სიტყვებიც ზედმეტია..

სიტყვებსაც ვერ ვარჩევ რა დავწერო ახლა.. უბრალოდ მართლა ძალიან მინდა თქვენ ორს ჩაგეხუტოთ და გასკდომამდე ვიტირო! ხელები მიკანკალებს და სიტყვებს ვერ ვარჩევ, რომ უბრალოდ მადლობა გადაგიხადოთ! ყველაფრისთვის! მიყვარხართ კი არა, გაღმერთებთ.. თქვენზე მეტი

მარტო ჩემი

გათენდა.. გათენდა კიარა უკვე შუადღე იყო ლიზამ თავი რო აწია ბალიშიდან, მაგრამ ადგომა ვერ შეძლო და უცაბედად გაახსენდა რატომ ვერ დგებოდა.. გუშინ ხომ ნინისთან და მარიამთან ერთად იყო.. იმდენი დალიეს რომ თვითონ ვერ წავიდნენ სახლებში და

სულელი მე -4

შეხვედრის ადგილას რო მივედი ალექსანდრე უკვე იქ დამხვდა , კედელზე იყო მიყრდნობილი და სიგარეტს ეწეოდა -შენ რა ეწევი ?- ვკითხე მიახლოებისას , ხმაზე გამომხედა , ერთი ნაპასი დაარტყა , გადააგდო და კედელს მოშორდა - ხანდახან, არ შეიძლება ?- ღიმილით

წვიმას თუ არა თავს მაინც შეგაყვარებ (12 თავი)

-შენ ის არ ხარ სულ რომ მლანძღავდა? როდის აქეთ მეხუტები? - გაიკვირვა გაგამ. ნუცასაც უკვირდა მაგრამ რა ექნა, ვერ დაუკვირდა რას აკეთებდა. -შენ... მოიცადე არ გახსოვს? - თვალები გაადიდა ნუცამ. ბიჭი შეიშმუშნა. აშკარა იყო, ძალიან სტკიოდა ჭრილობები.

სულაც არ ვაპირებდი შენს შეყვარებას! 24 დასასრული

ღიმილით მომხვია მხრებზე ხელი და გასასვლელისკენ ნაზად მიბიძგა. მხრებზე იქვე დაკიდული მანტო მომახვია და ეზოში გამიყვანა. როცა უკვე მანქანაში ჩამსვა, ღვედი გამიკეთა და ჩემს გვერდით მძღოლის ადგილი დაიკავა, შევძელი მუცელში ჩავარდნილი ენის ისევ უკან

ფარულავა 27

- ნუკა შენი აზრით ესე ღადაობით გაკოცებდი?- მიუახლოვდა დუდა ნუკას და ორივე ხელი მაგრად დაუჭირა. აცრემლებულმა და დაბნეულმა ახედა ნუკამ დამერე მაგრად დახუჭა თვალები. ნუკას ამ საქციელზე ფართოდ გაიღიმა დუდამ,შუბლზე აკოცა ნუკას და გულზე მიიხუტა. ჩუმად

საქართველოს გაუფრთხილდით

საქართველო იღუპება, საქართველო იყინება, ქართველის თბილი გული უბრალოდ იყინება. სისხლით მოღწეული დაიკარგა ტრადიცია ვითომ არც არაფერიო ამას არც კი განიცდიან

შენ ჩემი ხარ ლამაზო! (თავი მეცამეტე)

მოვედით._კარები გამოუღო მარიამს..წელზე ხელი მოხვია გულ-მკერდზე აიკრო..და შუბლზე აკოცა. მოსაცდელში მიასწავლეს სად უნდა მისულიყვნენ დემეტრემ თავისი ვინაობა ,რომ ახსემა ყველა უცბათ მოლბა...ურიგოდ გაუშვეს და პირდაპირ ექიმის კაბინეტისკენ

მწვანეთვალებას გადაყვარება რთულია 4

-კარგი, რომ წამოვალ ვეტყვი და წამოვიყვან. ვუთხარი ლუკას და ტელეფონი გავთიშე. -გამარჯობა ანდრეა კიდევ ერთხელ. შენ მგონი ლიკა ხარ ხომ? მივუბრუნდი ლიკას. -დიახ. მე ლიკა ვარ. ლიკა ცხადაძე ვარ. და შენ ნია? -დიახ.ნია შედანია. ხელი გავუწოდე და ჩამოვართვი.