მარადიული მე და შენ (სრულად)

მისი სიყვარული გაზაფხულივით იცნის და ზაფხულივით იყურება მეტყველი თვალებით. არ იკარებს ახლოს ზამთარს და შემოდგომა აცვია იმ ლამაზ სხეულზე , რომლიდანაც წითელ-ყვითელი ფოთლები ჩანჩქერივით ასკდება კიდეებს.ცისარტყელები უბრჭყიალებს მოკიაფე თვალის გუგებში და

მე ასე მწამს!♡

მე ასე მიყვარხარ და ასე მწამს! რომ არ გაეჩინე... შეგქმნიდი მსგავსს!..

მე გირჩევ შენ (თავი 1)

უკვე ისმის ხალხის განწირული კივილი და ხმაური ... თავს ვამშვიდებ რომ ყველაფერი კარგად იქნება... მაგრამ ჩემმამდე მოსვლა არცისე ადვილია მე ხომ მანქანას კედელზე ვყავარ დაჯახებული და ბალიშიშია გაშლილი რომელსაც შუაში ვყავარ

მე აქ ვარ (სრულად)

ტბაში არეკლილი სხეულებიდან ერთ-ერთი ალმაცერად მიყურებს.- საით გაგიწევია? - ტუჩის კუთხეში ღიმილი ეპარება და მარტივი მოძრაობით სიღრმისკენ მიმათრევს.იმასღა ვასწრებ, რომ მომაკვდავივით ჩავისუნთქო

მე და ღამე ♡

ვიცეკვო,როგორც გიჟები ღამით. იმ გრამაფონის ,,ვარდების ვალსი", ვიცეკვოთ თუნდაც წვიმაში ქარში ან შემოდგომის ,,ნოემბრის ვალსი"...♡

კორეული ვოიაჟი (თავი მე-2)

-კარგი. უნდა დამეხმარო (ახლა უკვე ინგლისურ ლაპარაკზე გადავიდა). ძალიან დიდ შარში ვარ და თუ დამეხმარები, პატივისცემა ჩემზე იყოს. მე ისევ გაშტერებული ვიყავი. ვერ გავიგე რა უნდა გამეკეთებინა. -კი მაგრამ როგორ? -ტანსაცმელები გავცვალოთ.

საზღვრები პირობითია – მე შენთან ვარ (ნაწილი V)

«საყვარელო მამა, შენმა ბუმ ნივთების ჩალაგების დროს მომისწრო. მსოფლიო ჩემპიონატზე მივდივარ. რამდენიმე წუთში პორტალთან ვიქნები. მე, ფრედმა და ჯორჯმა ყველაფერი მაგრად დავგეგმეთ!»

საზღვრები პირობითია – მე შენთან ვარ (ნაწილი IV)

— კარგად, სტენ. პირველ სექტემბერს შევხვდებით! – ხელი დაუქნია ნიკოლმა «ღამის რაინდის» კონდუქტორს და ჩემოდნებით დატვირთული, თავშესაფრისკენ გაემართა.

საზღვრები პირობითია – მე შენთან ვარ (ნაწილი III)

— მალე მოვალ. მხოლოდ ნიკოლს მოვიყვან. ჰარი, მარტო ნუ გაფრინდები, ყველაფერს მოვასწრებთ, – ჰერმიონმა ჰარის შეხედა, რომელმაც ნერვიულად დაუკრა თავი, შემდეგ კი გოგოების საძინებელში გაიქცა, ნიკოლის, ანჯელინას, ალისიასა და კიდევ ორი მეხუთეკურსელის ოთახში.

საზღვრები პირობითია – მე შენთან ვარ (ნაწილი II)

დილით, სლიზერინისა და გრიფინდორის მატჩის წინ, დიდ დარბაზში დაძაბული ატმოსფერო სუფევდა. ოლივერ ვუდი ყველას ჭამას აძალებდა, მიუხედავად იმისა, რომ თავად თეფშს არც კი გაკარებია.