იდეალური აზროვნება 15

დაძაბულად აყოლებდა საჩვენებელ თითს სტრიქონებს და ოდნავ მოჭუტული თვალებით თითქოს დაფარული კონტექსტის ამოკითხვას ცდილობდა. პარალერურად ფსიქოლოგთან შეხვედრას იხსენებდა და გონებაში ახალი იდეა თანდათან ფორმას იძენდა.

იდეალური აზროვნება 14

მართლა ეგონა, რომ თავიდან გაუჭირდებოდა ნინას შეგუება ახალ ცხოვრებასთან, მაგრამ გოგონა ისევ ისეთი ლაღი იყო. დემეტრეს ჯერ კიდევ ეცინებოდა მოგონებაზე, როცა ნინას დამხმარე ქალის აყვანა შესთვაზა. გოგონამ ისეთი შეურაცხყოფილი თვალებით გადმოხედა სერიოზულად

იდეალური აზროვნება 13

ყოველთვის ეგონა, რომ პირველი დღე განსაკუთრებული იყო, რომ დიდი მნიშვნელობა ჰქონდა როგორი თვალებით შემოგხედავს, იმასაც როგორი იქნება მისი ღიმილი ან თუ იქნება საერთოდ...

იდეალური აზროვნება 12

ბევრჯერ წარმოედგინა, დასიზმრებია კიდეც, მაგრამ რეალურად ნანახი და განცდილი სულ სხვა იყო. მიხვდა პატარა გოგოსავით რომ ნერვიულობდა და მის მკერდზე მიხუტებულ ცოლს თავზე აკოცა. ნინამ ამოხედა და ფართოდ გაუღიმა. საკუთარი ინიციატივით დატრიალდა ისე, რომ

იდეალური აზროვნება 11

მხოლოდ ახლა ხვდებოდა რომ დემეტრემ დიდი სამსახური გაუწია ნათიასთან და მარიამთან მარტო რომ არ დატოვა. ყველაფერს ეკითხებოდნენ... ნინამ აღარ იცოდა რომლისთვის ეპასუხა პირველი, ხშირ შემთხვევაში პასუხებს დემეტრე სცემდა და ნინა თვითონაც აკეთებდა აღმოჩენებს,

იდეალური აზროვნება 10

კმაყოფილი იყო ნიკასთან საუბრის მერე. რაღაც საოცარ ენერგიას გრძნობდა და ეს ძალიან მოსწონდა. მთელი დღე ღიმილიანი სახით რომ დადიოდა თვითონაც უკვირდა, მაგრამ ალექსანდრეს ხუმრობებს გონების მიღმა ატარებდა. თავისი კაბინეტის ჭერს უაზროდ მიშტერებოდა და უკვე

იდეალური აზროვნება 9

და მართლაც რომ არ პატიობენ არასდროს, რადგან არ არსებობს პატიება, როგორც რეალური ფაქტი. ალბათ, მართლაც ეს უბრალოდ დადებითი ემოციებით უარყოფითი ემოციების გადაფარვაა... მაგრამ შეუძლია კი კარგმა ემოციებმა განცდილი ტკივილი დაგავიწყოს?! შეუძლიათ... კარგ

იდეალური აზროვნება 8

-ჩემი ბავშვობის პირველი მოგონება დაჩის ეხება. უფრო სწორად მთლიანად დაჩიზეა, დედას გურიაში აქვს სოფელი და იქ ხშირად დავდიოდით ხოლმე. მაშინ ბარბარე ძალიან პატრა იყო, მე ხუთი წლის ვიყავი და დაჩი შვიდის. ავიტეხეთ მამას უნდა წავყვეთ შეშის მოსატანად

იდეალური აზროვნება 7

დარწმუნებული იყო, რომ გადაუარა ყველაფერმა. მართლა სჯეროდა საკუთარი თავის და ეგონა მასზე თუ არ იფიქრებდა მისი დანახვისას არაფერს იგრძნობდა. რატომღაც იმედი ჰქონდა, რომ ახლაც მოახერხებდა, თავის განცდებს უკანა პლანზე გადაწევდა და მხიარულად გაიღიმებდა.

იდეალური აზროვნება 6

თითქმის ყველაფერი იგივე იყო: პალატაში შენარჩუნებული სიმშვიდე, იქვე დარჩენის სურვილი, პაციენტის ახლობლებისთვის ნათქვამი რამდენიმე სიტყვა და თეთრი კაბინეტი თავშესაფრად. იგივე გაურკვევლობებით, სიმძიმეებით, დაბნეულობით და მოჩვენებითი სიმშვიდით სავსე,