არასდროს გინანებ... (V ნაწილი )

ღამე იმ სახლში, სადაც გაიზარდე სხვანაირი აურა აქვს. სითბო და სიყვარული იგრძნობა ყოველ კუთხეში. დილაც სხვანაირი თენდება,ნათელი და დადებითი ემოციებით აღსავსე. თვალები არ მქონდა

არასდროს მინანია...

არასდროს მინანია ჩვენი პირველი შეხვედრა.ეს იყო მომენტი,როცა ჩემში რაღაც შეიცვალა.იმ დღიდან შენ შეცვალე ჩემი ცხოვრება და დღემდე ვერ დამილაგებია.არასდროს დამავიწყდება დიდი წვალების შემდეგ როგორ შემამჩნიე,შენი პირველი მზერა,თითქოს ცდილობდი ჩემი აზრები

(არასდროს უნდა გამეშვი)...

[i][/i]სიმშვიდეს ვეძებდი შენს მზისფერ თვალებში და ბოლოს შენც გაქრი როგორც შენ გჩვევია ჩემიდან არასდროს არ უნდა გამეშვი, არ უნდა გამეშვა არასდროს ჩემიდან

სიყვარული რომელიც არასდროს დასრულდება

კისერში გაჩხერილი მაქვს ისაგან დაცლილი გული... სული მტკივა ,რომელიც მარტოსულია და არავინ ჰყავს გვერდით რომ გაამხნენვოს.

როგორც არასდროს არავის

მე და შენ ერთი გრძნობა, ფიქრი ზედ. მიყვარხარ... ძლიერ... ძლიერ მიყვარხარ ცხადად, მალვით როგორც არასდროს არვინ არ ყვარებია არვის.

არასდროს თქვა არასდროს (4 თავი)

-არა მის გარეშე ვერ გავძლებ!!უთხარით რამე-ბოლოს ნერვებმა ვეღარ გამიძლეს და ტირილი დავიწყე რომელიც თანდათან ისტერიკაში გადადიოდა. -საყვარელო ნუ ნერვიულობ,ყველაფერი კარგადაა. -წამოდი სახლში.დაიძინებ,დაისვენებ.გადაღლილი ხარ და უკვე ისტერიკა გაქ. -არა

არასდროს ითამაშოთ ამის პატრონმა რა ქნას (დასასრული)

მეორე დრეს ჯგუფი უკვე თბილისში იყო , დაიწყო ძველებული ცხოვრება , ყველა თავიანთ საქმეს დაუბრუნდა . მართა უკე ნერვიულობდა გაცდენილ სამუშაო საათებზე მას ხომ უამრავი საქმე ჰქონდა მოსაგვარებელი .რაიმე ახალი იდეა უნდა მოსვლოდა თავში რათა მოდების ჩვენება

არასდროს ითამაშოთ ამის პატრონმა რა ქნას (თავი მეცამეტე )

დილით შვიდ საათზე ყველა ფეხზე იდგა. ამინდი მართლაც მშვენიერი იყო, აი ისეთი სიარულის სურვილს რომ გიღვივებს და გექაჩება წადი გაისეირნეო. სწორედ ამიტომ მართა დილაადრიან წამოხტა , ყველა სანდროს ელოდებოდა რომელსაც იმდენად გემრიელად ეძინა გაღვიძება

არასდროს ითამაშოთ ამის პატრონმა რა ქნას (თავი მეთორმეტე)

წარმოიდგინეთ უღრან ტყეში ხართ რას გრძნობთ ? შიშს იმისა რომ ღამით რომელიმე ცხოველი დაგგლეჯს ? შიშს იმისა რომ შეიძლება სამუდამოდ ამ ტყეში დარჩე თუ იმის რომ მარტო ხარ ?მართას სხეულიც ამ უსიამოვნო გრძნობას მოეცვა დაეპატრონა მის სულს და შიგნიდან ჭამდა .

ხელები, რომლებიც არასდროს ტყუიან

ჩქარა მივაბიჯებ, თავდახრილი, როგორც მჩვევია. ისე დაჟინებით დავყურებ ტროტუარს, თითქოს ძვირფასი ნივთი დავკარგე ახლომახლოს, თითქოს ჩემი მზერით მსურს ასფალტის მიღმა დავინახო დედამიწის გული. ხელები ჯიბეებში მაქვს ჩაწყობილი. მაგრამ არა, სულაც არ მცივა.